Ljósberinn - 01.09.1957, Blaðsíða 2
Verksmiðjustúlkan, sem fór til Afríku + Myndasap um Mary Slessor + 6
Mary var að því kominn að
missa kjarkinn, er hún kom inn
í dimman og leyndardómsfullan
skógin. Hún gat varla bært var-
irnar til bænar. Hún gat að-
eins beint sjónum sínum til
himins og hvíslað: ,,Faðir“. Þá
hélt hún hugrökk áfram. Ellefu
ára snáði gekk fyrstur og bar
kassa á höfðinu, þá kom átta
ára snáði, fimm ára og þriggja
ára. Síðast kom Mary og hélt á
bögli í annarri hendi en studdi
lítin króa á herðum sér með
hinni. Loks komu þau til þorps-
ins, en þar ríkti dauða kyrrð.
Er Mary hrópaði, kom i ljós
svartir þrælar og sögðu, að
móðir höfðingjans væri dáin og
allir þorpsbúar hefðu farið til
jarðarfararinnar. Rétt á eftir
að Mary kom til þorpsins, kom
Bishop og skýrði frá því, að
burðarkarlarnir þættust vera
uppgefnir og vildu ekki bera
meira fyrr en næsta dag. Þá
sýndi Mary, að hún var hvergi
smeyk. Hún skipaði Bishop að
safna saman þeim þrælum, sem
eftir væru og senda þá á eftir
sér. Síðan fór hún af stað í
gegnum dimman skóginn niður
að áni. Hún óð út í bátinn og
vakti burðarkarlana. Leið nú
ekki á löngu unz haldið var
áfram að koma farangrinum á
sinn stað. Mary lét brátt til
sín taka á meðal þorpsbúa. Hún
skarst i leikinn, er þorpsbúar
ætluðu að lífláta fanga, sem
hún vissi að var saklaus. Þorps-
búar urðu æfir og hófu byssur
og spjót á loft gegn henni. Hún
lét sér ekki bregða og íékk sitt
fram. Maðurinn var ekki líflát-
inn, en í þess stað var hann
barinn miskunnarlaust. Svona
var grimmd heiðingjanna.
90
LJDSBERINN