Ljósberinn - 01.03.1960, Page 4

Ljósberinn - 01.03.1960, Page 4
augum, er þær sáu föður sinn og Indíánahöfð- ingjan takast í hendur. Höfðinginn nefndi nafn sitt. Þeim hafði öllum lengi staðið stugg- ur af þessu nafni. Þetta var Indíánahöfðinginn: Járnhnúinn. En svona var það nú. Hinn illvígi Indíána- höfðingi stóð þarna með hermönnum sínum og hélt í höndina á pabba þeirra eins og þeir tveir væru tryggða vinir. — Ágætt! Ágætt! mælti höfðinginn. Ég er Járnhnúinn, og ég hef gott hjarta. Járnhnú- inn kemur með friði í dag! Hann endurtók orðin og bandaði um leið til manna sinna, að þeir skyldu halda áfram. Er síðasti hermaðurinn var kominn fram hjá og Járnhnúinn var einn orðinn eftir, þrýsti höfðinginn hönd Wards og dætra hans og mælti: — Góðir vinir! Síðan reið hann til manna sinna. En þar með var ekki allt á enda. Landnem- arnir settust upp í vagn sinn léttir í huga og héldu heimleiðis. Við gröf Indíánapiltsins hittu þau aftur Járnhnúann og hermennina. Járnhnúinn gaf landnemunum merki um að koma niður úr vagninum til þeirra. Þegar Ward kom að gröfinni, vildi höfðing- inn fá að vita, hvað merkin á fjölinni ættu að þýða. Járnhnúinn var mjög mælskur á Indíána- vísu. Hann tók nú til máls á sinni bjöguðu ensku: — Þannig var það. Þetta var Etapha sonur minn. Hann var hraustur. Hann kom til að berjast við syni þína. Þegar félagar hans komu aftur og sögðu mér úrslitin fylltist hjarta mitt harmi. Ég reiddist. Nokkru seinna lagði ég af stað til að drepa og eyðileggja. Ég faldi mig skammt frá bæ þínum. Ég hefði getað skótið þig, en þegar ég sá gröf sonar míns hvarf reiði mín. Ég sagði við sjálfan mig: Þessir menn börðust við Etapha. Þeir voru líka hraustir menn, en þegar þeir sáu, að hann var dáinn, vildu þeir ekki gera hon- um neitt illt lengur. Þeir hafa grafið bein hans, svo að allir, sem fram hjá fara, mega sjá, að hér hvílir Etapha. Ég sagði að þannig hefðu hvítu mennirnir ekki farið að fyrr. Nú elska ég þessa menn. Hér eftir mun ég ekki fara í ófrið gegn ykkur með menn mína. Eftir þessu hef ég breytt. Ég hef talað! Leroy Ward reyndi að svara, en hann kom ekki upp nokkru orði. Járnhnúinn steig á bak hesti sínum og reið á brott með mönnum sínum. Bræður Lenu voru ekki margorðir, er þeir heyrðu um þessan atburð, en þeim var öllum ljóst, að þeir áttu henni líf að launa. En Lena gladdist yfir því, að nú gat hún bætt á fjölina nafninu á unga hermanninum Etapha, sem þýðir ,,Hægri höndin“. eruó LL eóóar d Mér Ijúfa gleði löngum jók að lesa í Drottins helgu bók um Jesú orð og ástarhót, er ungbörnunum tók lmnn mót. Þær báru til hans börnin smá, að blessun hans þau mættu fá; en á lxans filnd þeim varnað var — það var svo sárt fyrir mæðurnar. Því harðast er að horfa á, að hrundið sé þeim Jesú frá; lians líknargleði gramdist það, hann gaf sig hinum smáu að. „Ó, komið, blessuð börn. til mín, því blessun þá, sem aldrei dvín, ég ykkur gefa öllum vil, því ykkur heyrir ríkið til.“ Og hendi sinni síðan brá hann signandi á höfuð smá, og elskan skein úr augum lians hins elskuríka frelsarans. Hann er hinn sami enn sem þá, því örugglega treysta má. Vors bróðir göngum beint á fund og biðjum öll á sömu lund: „Þú tjúfi hirðir, lít þú á þín lömbin fátæk, breysk og smá. Ó, leggðu hönd á höfuð vor og hjálpa’ oss þín að feta’ í spor. B. .1. 20 LJDSBERINN

x

Ljósberinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Ljósberinn
https://timarit.is/publication/362

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.