Ljósberinn - 27.02.1926, Blaðsíða 3

LJÓSBERINN
07
inu um nætur, til þess að hesturinn yðar sé vel
geynidur og J>ér gefið honum víst nóg að eta og alt
annað er hann Jiarf við. Er ekki svo?«
»Já, J>að geri eg«.
»Hvor vonið J>ér að stoði yður betur, pegar fram i
sækir, hesturinn yðar eða sonur yðar?«
»Eg vona auðvitað, að drengurinn minn hjálpi mér
meira«.
»Pá ættuð I>ér líka að láta yður eins antumdreng-
inn yðar og um hestinn yðar«, sagði dómarinn alvar-
legur í bragði. »bekkið J>ér ekki skyldur foreldra við
börnin og skyldur barnanna við foreldrana?« sagði
hann ennfretnur?*
»Pér feður, reitið ekki börn yðar til reiði, heldur alið
Jmu upp með aga og umvöndun Drottins.
Þér börn, hlýðið foreldruin yðar, J>ví að J>að er rétt.
Heiðra föður [>inn og inóður, [>að er hið fyrsta boðorð
uieð fyrirheiti til J>ess að [>ér vegni vel og [>ú verðir
ianglífur á jörðunni. (Efes. 6, i—4.)
Foreldrum pinum pjóna af digð,
J>að má gæfu veita,
Varastu þeim að veita stygð,
viljir pú gott barn lieitn. (H. Pj,
»Neddi og eg«.
Fyrir nokkrum árum gekk munaðarlaus drengur á
kristniboðs-sunnudagaskóla í Englandi og tók [>átt í