Ljósberinn - 27.02.1926, Blaðsíða 5

LJ Ú S 15 E R1 N N
69
»Hver er ]>á þessi Neddi?« spurði kennarinn.
>:>Það er asninn minn, sem dregur litla vagninn
*ninn«.
»Jæja«, sagði kennarinn brosandi, »pá skrita eg
„Neddi og eg“ á listann. Góða nótt, drengurinn minnl
Guð blessi pig og gjöfina, seni pú hefir gefið«.
Sælustu stundirnar.
[Frh.]. En hve Eirikur litli práði heim. Fám dög-
Um síðar var Axel litli fluttur i aðra stofu, svo hann
gat ekki lengur talað við hann; voru pá ekki nema
fullorðnir menn í stofunni hans og honum fanst hann
ekki geta talað við pá.
En smám saman komst hann pó i mikla kærleika
við pá. Suniir peirra voru á fótum og peir komu til
hans og spjölluðu við hann, sögðu honum sögur og
gáfu honuin leikföng, sem peir höfðu sjálfir siníðað.
Og allir læknarnir og hjúkrunarkonurnar voru svo
ósköp góð við hann, svo að honum fanst pað nú ekki
vera svo hræðilega óskemtilegt, að vera í sjúkrahús-
inu. —