Ljósberinn - 03.12.1933, Blaðsíða 6

334
LJOSBERINN
snúinn við með menn sína og hugðist
að láta til skarar skríða og aldrei linna,
fyrr en Hrói Iiöttur væri af dögum ráð-
inn.
En einasta herfangið, sem hann hafði
með sér heim úr þeim leiðangri, var
örin, sem markað hafði eyra hans.
Á henni stóð letrað nafn Gídós frá
Gisborne, en það var Hrói Höttur sem
skaut henni.
'»Magne«. Á. Jóh.
----® --------
var ein af peim.«
Kenslukona ein í sunnudagaskóla
sagði börnunum einu sinni frá hirðin-
um góða, sem fór að leita að týnda
sauðnum, og leitaði þangað til hann fann
hann og bar hann aftur heim til hjarð-
arinnar á herðum sér. Að því búnu
spurði kenslukonan:
»Getur nú nokkurt ykkar sagt mér,
hvers vegna Drottinn Jesús yfirgaf sín
himnesku föðurhús og hvað hann ætlaði
að gera hér á jörðunni?«
Þá svaraði lítil stúlka:
»Hann kom til þess að segja oss frá
íoðurkærleika Guðs.«
Þá svarar önnur:
»Hann kom til þess að vera ljós heims-
ins.«
Þá sagði hin þriðja:
»Hann kom til að deyja.«
Nú varð stundarþögn. Þá tók enn lít-
il stúlka til máls og mælti:
»Hann kom hingað til að leita að hinu
týnda og frelsa það og ég var ein af
þeim.«
öllum varð litið á hana og furðaði
mjög á þessu undarlega svari hennar.
Þegar kenslustundin var liðin og börnin
farin heim, dró kenslukonan Maríu litlu
að sér og spurði:
»Hvað áttirðu við, þegar þú sagðir:
»Eg var ein af þeim«?«
Þá svaraði María litla: »Þér sögðuð
mér einu sinni að við værum öll týndir
syndarar og gætum ekki fengið inn að
ganga í himnaríki nema við hefðum öðl-
ast frelsi eða fyrirgefningu synda. Ég
vissi, að ég var einn af þeim, sem ekki
liafði öðlast þá blessun. En síðan sögðuð
þér okkur, að Jesús hefði komið til að
leita að hinum týndu og frelsa þá, og
að hann elskaði syndara. Þá vissi ég,
að fyrst hann elskaði syndara, mundi
hann líka elska mig, því að ég væri ein
í þeirra tölu. Og ég trúði því og hefi
síðan verið giöð.« —
Svona hafði þá María litla orðið glatt
og sælt barn Guðs. Hún treysti orði
Jesú, fyrst því orði, að allir væru týndir
syndarar, því næst því orði, að hann
væri kominn til að frelsa hína týndu.
Hún taldi sig í tölu þeirra og sagði:
»Eg var ein af þeim.«
Kæru börn! Hafið þið farið eins að?
Það er nú ekki annað en þetta, sem
Guð krefst af ykkur. Guð segir: »Allir
hafa syndgað.« Segir þú þá: »Ég er einn
af þeim?« Jesús segir: »Eg er kominn
til að leita að hinum týndu og frelsa
þá,« Segir þú þá: »Já, þá kom hann til
að frelsa mig?« Guð segir: »Hver sem
trúir á hann, skal ekki glatast, heldur
hafa eilíft líf.« Getur þú þá haldið á-
fram og sagt: »Þá get ég heldur ekki
glatast, því að ég er einn af þeim, sem
á hann trúa?«
Þetta er trú. Þetta er að taka á móti
Jesú.
Að trúa fagnaðarerindinu, er að játa
þetta:
»Ég er einn af þeim, sem Jesús dó
fyrir. Ég er því hólpinn.«