Ljósberinn - 01.05.1936, Blaðsíða 36

122
L JÖSBERIN N
Ketlingurinn sjúki.
Litli kisi liggur nú.
lidur illa í fœti.
»Alt er petta af því pú
ert med pessi læti.
Nú er kotnid náttbord hjá.
Nei, hvad pad var gaman.
Mjólkurbollinn ofan á.
Alt fer petta saman!
mr.
dagurinn kom, var faðirinn ekki búinn
að ná sér eftir þunga sjúkdómlegu, og
móðirin sá ekki út úr því, sem h,ún hafði
að gera, svo að það varð enn aftur að
fresta skírninni.
Dag'inn eftir efrminguna komu, börn-
in heim til prestsins, til þess að kveðja
— og til þess að sækja, sálmabækurnar
sínai', sem þau vildu láta prestinn skrifa
í nöfnin sín og’ eitthvert vers úr Ritn-
ingupni. Presturinn undraðist að Anna-
María hafði ekki komið með börnunum-
Hún hafði verið mjög námfús og eftir-
tektarsöm við fermingarundirbúning-
inn og presturinn hugsaði sér að hann
skyldj bráðlega, heimsækja hana og for-
eldra hennar. Svo var það dag einn, þeg-
ar hann sat við skriftir í skrifstofu
sinni, að hann heyrði drepið hljóðlega á
dyrnar, og' þegar hann leit við var Anna-
María komin inn úr dyrunum, og stóð
þar feimin og niðurlút, og fitlaði við
svuntuna sína.
»Vilt þú láta skrifa í bókina þína,
Anna litla María,« sagði prestur. Anna
steinþagði, og fór hjá sér, En þegar
prestur stóð upp og gekk til hennar,
tók hún til máls og sagði: »Eg ætlaði
aðeins að spyrja ...«
»Um hvað ætlaðir þú að spyrja?«
mælti prestur.
»Mig langaði aðeins til að spyrja. um,
hvað það kostar að skíra lítið barn?«
Prestur leit stórum augum á önnu-
Maríu..
»Mig langar svo fjarska mikið til þess
að láta skíra litla bróður,« hélt hún á-
fram, »ég hef haft atvinnu síðasta mán-
uðinn, og fengið greitt kaupið mitt. Er
hægt að skíra hann fyrir þetta?« Hún
opnaði hnefann, og það lá 2ja króni’
peningur í lófa hennar. Og glöð varð
hún, þegar presturinn sagði henni að
það kostaði ekki neitt að skíra litla bróð-
ur. Pessar 2 krónur, fyrstu l.aunin henn-
ar, skyldi hún gefa móður sinm, til þess
að hjálpa henni að greiða kostnaðinn,
sem á mundi falla daginn þann. — Og
næsta. sunnudag varð svo »litli bróðir«
skírður.
»önnu-Maríu var svo mikið áhugamál
að »litli bróðir« hennar yrði skírður, að
hún vildi fórna til jaess fyrstu aurun-
unum, sem hún vann sér inn sjálf. Ef
ég spyrði ykkur nú, sem þetta lesið:
»Hvað viljið þið gefa, eða gera, til þess
að hann litli bróðir ykkar verði skírö-
ur?« — mundu sennilega flest ykkar —•
eða öll svara: »Eg á engan óskírðan lít-
inn bróður.« En það er einmitt það,
sem þú átt, þó þú hafir ekki hugsaö
um það fyrri.
Litlu heiðingjabörnin, eru það ekki