Ljósberinn - 01.07.1936, Blaðsíða 13

LJÓSB'ERINN
159
Úlfaldar.
Svo eru kaJlaðar tvær dýrategundir,
sem margar g'amla,r og merkilegar sög-
ur erui tengdar við. Drómedarinn á
heima í Arabíu og- Afríku, sérstaklega
þó í Egiftalandi. Hann er stórt dýr með
háan bungu,vaxin hnúð á bákinui, sem
er mest fita. Hann hefir verið kallaður
skip eyðimerkurinnar, af því að hann
var hafður til ferðalaga u,m eyðimerkúr
Afríku, (Sahara), áðu,r og- enn í dag,
þar sem bílar eða járnbrautir ei'u ekki.
Úlfaldar geta haldið áfram í ma.rga
dag-a, með þungar byrðar. Sagt er að
þeir geti verið 3- 4 dag'a vatnslausir af
því að innífli þeiri'a eru þannig- gerð að
þeir geta geymt vatnsforða til lengri
tíma. Eyðimerkurnar erui gróðurlausar
og vatn er þar mjög lítið, svo erfitt
gengur að koma fyrir hraðskreiðari far-
artækjum en úlfaldinn er.
Hin tegnndjn eru Kamel-dýrið. Þeir
eru með tveim fituhnúðum á bakinu
og lægð á milji. Ern loðnir neðanundir
en sneggri á bakinu, Þeir eiga heima í
en sneggri ábakinu. Þeir eiga heima í
Asíu og Kákasus-löndunum.
Úlfaldinn er feiknalega þolin skepna.
Hann. getur hafdið áfram 50 km. á dag
og borið 150 kg. bagga. Laus kemst
hann aht að 140 km. á dag og er það
vel, að verið, án þess að nærast á drykk
eða fæðu. ÚlfaJdinn gengur með 11—13
vikur og fæðir síðan einn unga, sem
móðirinni þykir afar vænt um og sleikir
ánægjulega.
Þetta dýr á mikla. og merkilega sögiu í
sambandi við trúarsögu vora eins og
þjóðin sem það lifir hjá.
títt u,m vefinn. Honum verður htið á
bogið bak móður sinnar og hárið, sem
er byrjað að grána. Alt í einu grípa
hann einkennilegar tiljfinningar, og hon-
um finnst, hann ætla að falla í yfirlið.
Öljóst finnst honum á þessari stundu.,
það vera hans vegna að mamma situr
;h,ér í vefstólnum og grætur. Nú fannst
honum hann vera svo ósköp slæmur og
óþægur drengur, og ekki nema eðlilegt
að mamma gráti yfir sér. Hann litast
urn í fátæklega herberginu, hleypur síð-
an út, og- fer að bera inn bæði eldivið og
vatn. Ha,nn ætlaði að sýna að hann væri
maður, sem gæti gert gagn, og það án
þess að vera beðinn. Ha,nn gaf kúnum
og gaf þeim vatn, reif hrís, og ýmislegt
fleira gerði hann mömmu sinni til þægð-
ar og léttis. Það voru víst ekki margir,
sem skildu þennan dreng, sem var að
mörgu leyti frábrugðinn hin.um börnun-
u.m í skólanum og nágrenninu. Hann tók
upp á ýmsu, sem önnur börn létu ógert.
Og því var hann misskilinn af öðrum
börnuim, og einnig þeim fuIJorðnu,
Nú var farið að hrópa á eftir honurn: