Nýtt kirkjublað - 08.01.1907, Side 8

i
NÝTT KIRKJUBLAB.
stendur við hurðina og drepur á dyr, verði henni farsældar-
ár, verði henni framfaraár til meira sjálfstæðis og meiri jijóð-
þrifa, Guð gefi að eining landsmanna megi fara vaxandi, en
sunarungarandinn eyðast. Guð gefi að öll þau frækorn, sem
sáð er til samlyndis, megi þróast og bera hundraðfaldan á
vöxt, en alt sundurlyridisins eitraða útsæði visna og deyja.
0 að þjóðin öll mætti nota nýja árið vel, ó að hún mætti
heyra, að farsældar-ár hrópar nú til hennar: „Sjá, ég stend
við hurðina og drep á dyr“. 0 að það mætti birta yfirþjóð
vorri!
Að lokum aðeins þetta:
Einu sinni var Iítill drengur. Mamma hans var farin
langt í burt frá honum, og það var í fyrsta sinn á æfinni að
hann fann til þess, að hann var eitthvað einmana um fram
það, er hann hafði verið vanur; því að hann vantaði hana
mömmu sína. Þegar hann háttaði á kvöldin var hann hljóð-
ari en hann var vanur. Og þegar hann var búinn að lesa
kvöldbænina sína og biðja guð að lofa henni mömmu sinni
að koma heim aftur, þá bað hann pabba sinn aö halda í
höndina á sér á meðan hann sofnaði. Og þegar pabbi hans
gjörði það, sofnaði liann ávalt rólegur.
Kæru tilheyrendur! Vér eigum öll ástríkan föður, og
hann er svo máttugur, að hann getur haldið i höndina á oss
öllum. Ef samband vort við hann er orðið eins og hann
þráir að það verði og eins og oss er hollast að það verði,
þá biðjum vér hann að halda í höndina á oss, og þá sofnum
vér róleg, bæði í kvöld og öll ólifuð æfikvöld, og svo þegar
dauðinn drepur á dyr og síðasta æfikvöldið kemur þá getum
vér sagt: „Himneski faðir, fyrst ég má halda í höndina á
þér, þá sofna ég rólegur". Amen.
í ensku
skólalífi.
Hið góðfræga enska tímarit, sem kennir sig við 19. öld-
ina („The XIX Centuryand after“), hefir nýskeð flutt mjög