Nýtt kirkjublað - 01.03.1910, Síða 7

NYTT KIRKJUBLAÐ
55
Af sama tægi er það að vér afbökum nöfnin okkar þeg-
ar þau eiga að fara út fyrir pollinn, eða koma fyrir sjónir
útlendinga. Þornið verður að Tb. Jón Jónsson verður Jon
Jonsson ef ekki Johnson eða eitthvað þessleiðis o. sv. frv.
Allar tungur hafa sín hljóð og sín stafasambönd, sem
standa i útlendingum, en hver heldur sínu nafni óbrjáluðu
fyrir jiví.
Mér kemur til hugar nafn bankastjórans okkar aðkomna,
og get jíess urn leið að hann hefir tvisvar eða jjrisvar kent
mér réttari sið, með því að svara mér á íslenzku, þegar ég
hefi ávarpað hann á dönsku. Nafnið hans er óstafanlegt
okkar tungu, en okkur mundi samt fmnast það meir en bros-
legt, færi hann að skrifa nafnið sitt einhvernveginn „upp á
íslenzku“.
Svona er þjóðernismeðvitundin okkur óeiginleg, að til-
finningin hefir ekki sama mælikvarða fyrir sjálfa okkur og
útlendinga eða aðkomumenn.
* *
*
Þessu ljósi þarf að bregða upp til skilnings á því, að
það skuli enn geta staðið í mönnum jafnóbrotið mál og það,
að við alþýðufræðslu hverrar þjóðar hljóti kenslubækurnar
að vera á móður.nálinu.
Við þetta dæmi sem tekið var frá landafræðinni er aðal-
vörnin sú, að þyrfti stærri bók er ofar drægi í skólann.
Eg taldi það einmitt aðal-kostinn við landafræðina íslenzku
að hún var ekki ofstór til þess að kennarinn hefði nóg svig-
rúm að gera þá grein lifandi með sögum og lýsingum frá
eigin brjósti-
Eg þykist vita að landafræðiskensla sé stórum betri nú
en fyrir 30 árum.
Eg minnist lokaprófsins yfir mér: Það voru allar borg-
ir með sjó og upp með ám frá Njörvasundi til Hamborgar-
elfar. Og hvað ég hefi orðið að þræla að þarflausu í stóra
Erslev til að fara með þetta alt laukrétt á einum 10—12
mínútum ! Eina 4 vetur tók það að troða i mig þessum
mikla landafræðislærdómi. Á 4 stunduin hefði eg í góðri
vinnustofu lært að finna alt þetta og meira til i einhverri
góðri handbók og á landabréfi, sem eg mundi hafa getað veitt
mér fyrir einar 4 krónur, Og hve miklu slökti eg svo ekki