Nýtt kirkjublað - 01.06.1911, Blaðsíða 1

NYTT KIRKJUBLAÐ
HÁLFSMÁNAÐARRIT
FYRIR KRISTINDÓM OG KRISTILEGA MENNING
191
Reykjavík, 1. júni.
11. blað
lil hvers erum við að rita?
„Skrifa til að lifa“ verður mörgum og enda meiri lilut-
anuru er fvam i sækir. Og síst er að því að finna í sjálfu
sér. Fræðimaðurinn, skáldsöguhöfundnrinn og blaðamaðurinn
þarf að fæða sig og klæða og skæða eins og aðrir, og leggi
hann vinnu sína alla eða mesta í ritstarfið, á hann að vera
vei-ður launa sinna.
í yfirskriftinni að þessu hugvekjukorni á eg eingöngu
við blaðamennina, og ekki síst við ])á, er skrifa án þess af
þvi að lifa, og i þeim flokknum hefir ritstjórinu að N. Kbl.
ástæðu til að telja sig.
Sammerkt eigum við allir með það, að við viljum að
fólkið lesi það sem við ritum — lesi og kaupi og borgi. —
Það væri sama og að gefa bakarabarni brauð, að skrifa
blaðahugvekju fyrir okkur blaðaritarana og útgefendurna. Við
fyllum blaðið með því sem hendi er næst, og pósturinn tekur
síðan við því prentuðu, og hann á aftur að skila borgun-
inni á sínum tíma. — En skyldu ekki blöðin geta grætt á því,
ef þeir sem þau rita fylgdu i huganum greinum, sem þeir
eru að semja, áleiðis með póstunum, og ailar götur um fjöll
og heiðar, firði og dali, inn á heimilin smáu og stóru, og
sæu viðtökurnar og töluðu i huganum við fólkið sem opnar
strangana og les blöðin — og reyndu að ráða í áhrifin af
hinu ritaða orði.
Mér hefir fundist í seinni tíð lögð upp i hendurnar á
mér lögalin við greinalestur í blöðunum. Kvarðinn er þessi,
hvort sá eða sú er við tekur blaðinu á heimilinu og með fer,
skyldi vilja lesa greinina eða lesa láta í hóp heimilsfólksins,