Nýtt kirkjublað - 01.06.1911, Blaðsíða 4

124
NÝTT KIRKJUBLAB
megi ekki eins og hann tala hinu alira mœltasta, skiljanlegasta
hversdagsináli um það sem fyrst verður fyrir!
Postillu-stýllinn gamli og gróni er ofur-ólíkur tali Krists.
Og fólkið er nú að vaxa frá þeim stýl. Og nýja talið sem
oss langar að læra, er einmitt tal sjálfs Krists. Og enn von-
um vér að því fylgi kraftur.
Og jarðvegsbót hjartnanna, hún er bót allra bóta.
En þá er fyrst skurðagröfturinn, og að því moldarverki
verður að ganga í hversdagsfötunum,
Jtaðfesta.
Guðmundur ú Sandi sendir ritstj. til ilils húskvedju eftir sig, er hann
hélt yfir Þorkeli hónda Guðmundssyni á Syðra-Fjalli í Aðalreykjudal.
Ritstj. stingur nokkrum brotum að bluðinu og lesendunum.
Einn vitringur fornaldarinnar hefir sagt: I rósemi skal
ykkar styrkur vera.* Þjóðin hans var ofstopa-og ákafa-
þjóð, þrungin af þjóðardrambi og trúarhroka. Hann var spá-
maður þjóðarinnar og vítti aldarandann eins og allir spámenn
gera. Hann vildi leiðbeina fólki sínu inn í fyrirheitna land-
ið, framtíðarlandið, þ e. a. s land menningai'innar og réttlæt-
isins. Og þetta var það heilræði sem hann mat mest, og sem
hann hugði að þjóðinni mundi standa af mest farsæld, ef hún
hefði það fyrir mælikvarða og leiðarvísi breytni sinnar.
Ef spámaður þessi hefði lifað í landi voru, mundi hann
bafa gefið okkur þetta sama heilræði, ef hann hefði kunnað
full deili á náttúrufari lands vors og lífsskilyrðum þjóðarinnar;
að því tilskildu ennfremur, að hann befði þekt þjóðfylgjur
vorar og jijóðgalla fyr og síðar.
Náttúruskilyrðin sem vér erum háðir eru þannig vaxin,
að rósemi og þollyndi þarf að vera í fari þjóðarinnar og ein-
staklinganna til þess að viðnám verði veitt eyðingaröflum lífs-
ins í landinu. Okkur tjáir ekki að þjóta upp með æðru og
örvílnan, þegar náttúran lýstur sprota sínum í andlit okkar.
Vér verðum að taka refsingu hennar með þolinmæði, — en
muna henni þó tilræðið. Það mun sannast á hverjum manni,
* Jes. 30,15.