Nýtt kirkjublað - 01.06.1911, Blaðsíða 7
NÝTT KIRKJUBLAÐ
127
húsbœndur höfðu og hafa enn þann vonda sið, að gefa gest-
um og umrenningum úrval efna sinna, en kasta roðum og
uggum í heimilisfólkið, sem vinnur fyrir búinu. Þorkell hafði
engar mœtur á þeim siðum, hann vildi hlynna að fólki sinu
um leið og hann sá ráð fyrir sjálfum sér. Hann vissi að
hann orkaði því eigi að skifta fáeinum málsverðum milli margra
þúsunda svo að ölluni yrði að gagni. Hann hjálpaði heldur
fáum, og gerði hjálpfýsina sjaldan að lilfinningamáli. En
hann vildi veita þeim úrslitahjálp sem hann tók að sér, og
var þeim þá raungóður til frambúðar.
Vér erum ennfremur komin hingað til að kveðja fjáreig-
andann, sem fór svo vel með skepnur sínar að afbrigðum
sætti. Eg sé ekki inn í hug alviskunnar, og get ekki gægst
í spil forsjónarinnar, og veit ekki með sannindum, hvað henni
er geðfelt. En það hygg eg að sá niaður sé hugþekkari al-
gæskunni sem aldrei slær í hestinn sinn, elur sauðkindina
sína, og hjálpar þó nokkrum mönnum um hey á vorin, —
eg vil fullyrða að hann sé meira virður af guði, heldur en
bænasmiðurinn og sálmaskáldið, sem gerir fult fang sitt af
þeirri vöru handa hverjum degi, og vinnur ]>að eins og vöru
á markaðinn. Breytnina met eg meira en orðin, af þvi að
góð breytni á sér dýpri rætur en þau. Tungan er svo þæg-
ur limur, að hún getur vel mælt fagurlega undir stundaráhrif-
um, og hún getur stundum náð hjartanu upp í munninn. En
hitt er örðugra að koma tungunni í hjartað. En það gerir
góð og rétllát breytni, sú sem vinnur fyrir velgerðum sínum,
og hefir lágt um þær.
Sökum sólskinsblettanna á lífsleið vorri trúum vér á gull-
ið í mannssálinni að það sé þó tii, að það eigi fyrir sér að
ávaxtast og komast í hærra gildi en hér er um að tefla.
Sökum þessara sólskinsbletta og þessa lýsigulls, brosum vér
gegnum tárin við grafir feðra vorra og tárumst brosandi yfir
vöggum barnanna okkar.
Með því móti verður slutt frá gröfinni til vöggunnar. Og
þá fer fram fyrir augum vorum einskonar upprisa frá dauð-
um, þegar kjarninn úr lífi látinna merkismanna er ávaxtaður
j nytsömu lífi endurnýjaðra krafta.