Vikan - 15.03.1951, Síða 13

VIKAN, nr. 11, 1951
13
ÖSKUBUSKA
Prásögn eftir Inga-Britt Allert.
Teikningar eftir Nils Hansson.
Kvöldið eftir hélt veizlan í höllinni
áfram, og um leið og öskubuska var orðin
ein heima, læddist hún út að hesliviðar-
tréinu. Ef til vill hjálpaði fuglinn henni
um kjól í kvöld, svo að hún gæti aftur
farið til konungshallarinnar.
Þegar hún kom að tréinu
var alveg eins og kvöldinu
áður — yndisfagur kjóll á
neðstu greininni, og á með-
al blómanna i grasinu stóðu
yndislegir silfurskór.
Öskubuska fór í fallegu skóna og
kjólinn og flýtti sér sem fætur tog-
uðu heim til hallarinnar, en þar var
dansleikurinn þegar byrjaður. Þeg-
ar prinsinn sá Öskubusku bað hann
um að fá að dansa við hana.
1 kvöld var hún ennþá fallegri en kvöldinu áður.
Það glitruðu og tindruðu daggardropar á kjól henn-
ar eins og öllum stjörnum himinsins hefði ringt
yfir hana, og þegar prinsinn horfði í augu hennar,
vissi hann, að hann væri búinn að finna stúlkuna,
sem hann gæti elskað.
En hvernig gæti hann komizt að því,
hver hún væri? Þegar hann spurði hana,
hló hún og sagði honum að spyrja berg-
málið um það.
Rétt fyrir klukkan tólf hljóp
öskubuska leiðar sinnar eins
og kvöldinu áður. Prinsinn elti
hana, en hún var of fljót.
Það dró ský fyrir
tunglið og það varð
niða myrkur. Stúlkan
hvarf. — En hvert
hafði hún farið?
1. mynd: Og hann gengur upp á
fjallið og kallar til sín þá, er hann
sjálfur vildi, og þeir fóru til hans.
Og hann skipaði tólf, að þeir skyldu
vera með honum . . .
2. mynd: Og hann kemur heim,
og mannfjöldinn kemur aftur sam-
ap, svo að þeir gátu ekki einu sinni
matazt. Og er vinir hans heyrðu það,
gengu þeir út, til að taka hann, því
að þeir sögðu: Hann er ekki með
sjálfum sér.
3. mynd: En fræðimennirnir, er
komnir voru ofan frá Jerúsalem,
sögðu: Beelsebúl er i honum og með
fulltingi foringja illu andanna rekur
hann illu andana út.
4. mynd: Og i mörgum slikum
dæmisögum talaði hann til þeirra
orðið, svo sem þeir gátu numið það.
En dæmisögulaust talaði hann ekki
til þeirra, og einslega lagði hann allt
út fyrir sínum eigin lærisveinum.

Jesús sagði við þá: Komið og fylgið mér, og mun ég láta yður verða
mannaveiðara. Markúsarguðspjall 1:17.