Vikan - 17.07.1952, Blaðsíða 13

VIKAN, nr. 28, 1952
13
Dagur reikningsskilanna.
J. K. Billings virti fyrir sér ungan
mann, sem stóð fyrir framan borðið
hans og reyndi að gera sér grein
fyrir því sem hann sá.
Þetta var rúmlega tvítugur mað-
ur, myndarlegur og bjartur yfirlit-
um. Hræðsluský hafði dregið fyrir
andlit hans, hann horfði til veggjar
og gróf taugaástyrkur fótinn niður
í gólfábreiðuna. Honum leið illa und-
ir óvingjarnlegu augnaráði banka-
stjórans.
„Róbert,“ sagði eldri maðurinn,
„þér eruð þjófur.“
Ungi maðurinn hörfaði undan
köldu, rannsakandi augnaráðinu.
„Endurskoðendur bankans komu í
dag,“ sagði gamli maðurinn. „Þeir
eru uppi núna og eru að fara yfir
reikninga okkar yfir stór lán. Þeir
koma ekki í yðar deild fyrr en á
morgun. En ég lét umsjónarmann
okkar fara yfir gjaldkerareikning-
ana fyrir öryggissakir. Það vantar
yfir 400 dollara hjá yður.“
„En — ég . . .“
„Hér þýðir ekkert en eða ef. Þér
tókuð yfir 400 dollara."
Gamli maðurinn gekk aftur að
stólnum sínum og settist niður. Hann
sá andspænis sér ungan mann, sem
hann hafði brotið niður með orðum
sínum. Augu hans og rödd urðu vin-
gjarnleg og samúðarfull, þegar hann
tók aftur til máls.
„Hafðu engar áhyggjur, ungi mað-
ur,“ sagði hann, „þér Jendið hvorki
í fangelsi né missið mannorð yðar.
Ég borgaði peningana, svo enginn
mun fá að vita það nema ég og um-
sjónarmaðurinn."
„Hr. Billings, ég gerði mér enga
grein fyrir . . . ég,“ hér brast rödd
hans og axlir hans skulfu af ekka.
Gamli maðurinn hallaði sér aftur
í stólnum. Hann valdi sér vindil og
kveikti í honum, meðan gjaldkerinn
barðist örvæntingarfullur við að ná
valdi yfir sér.
„Ég þekkti ungan mann,“ sagði
hann svo, „sem þér minnið mig mikið
á. Hann hentu líka mistök. Hann ætl-
aði ekki að gera það. Og þegar það
komst upp, grét hann, bað fyrirgefn-
ingar og lofaði bót og betrun. Og
vegna þess hve hann var ungur var
honum fyrirgefið."
Gamli maðurinn blés hvítum og
bláum reykjarmekki.
„Robert," hélt hann áfram, „Ég
myndi vilja segja yður að hann hafi
haldið loforð sín, en það gerði hann
ekki. Einhverstaðar varð hann fyrir
annarri freistingu. Hann fyrirleit
sjálfan sig enn meir og loforð hans
urðu líka stærri. Og aftur var breitt
yfir það.
Það hljómar kaldhæðið þegar ég
segi að þrátt fyrir þennan eina veik-
leika, var hann alltaf góður og gáfað-
ur maður. Hann hækkaði vegna dugn-
aðarins frá þvi að vera ekkert upp
í það að vera aðalmaöurinn í stórri
stofnun. Hann græddi mikla peninga.
En vesalings maðurinn hafði veik-
leika, sem járnvilji einn gat læknað.
Hann þroskaði aldrei með sér þenn-
an járnvilja. Hann var ríkur, en hann
tók meira.
Svo kom dagur reikningsskilanna
fyrir hann eins og þig í dag, Robert.
En í þetta skipti vissi hann að grát-
ur, bænir og loforð gátu ekki bjargað
honum. Hann átti aðeins um eina
hræðilega leið að velja og hann fór
hana.“
Billings hallaði sér fram i stólnum
og hristi öskuna af vindlinum sínum
hægt og festulega.
„Robert,“ hélt gamli maðurinn
áfram. „Hann sendi kúlu i gegnum
höfuðið á sér.“
Gullkornið
„Þú skalt ekki hafa aðra guði en mig. Þú skalt engar líkneskjur gjöra þér'
Það var dauðaþögn í skrifstofunni.
Mennirnir tveir horfðust í augu yfir
borðið. Róbert virtist.ætla að segja
eitthvað, en Billings stöðvaði hann.
„Þetta er nóg, farðu aftur á þinn
stað við gjaldkeraborðið. Og ef þú
lendir aftur í freistingu mundu þá
eftir þessum manni.“
Gamli maðurinn brosti örlítið út í
annað munnvikið þegar hann var
orðinn einn. Innanhússíminn hringdi
á borði hans. Hann þrýsti á hnappinn.
„Já,“ sagði hann.
„Endurskoðendurnir hafa fundið
mikla sjóðþurrð í Ribac reikningun-
um,“ sagði röddin, „ég sagði þeim að
þér gætuð líklega skýrt þetta, þar
sem það er einn af einkareikningum
yðar.“
„Þakka yður fyrir," sagði Billings.
„Látið þá bíða nokkrar minútur og
ég mun útskýra allt.“ Hann lokaði
símanum.
Hann teygði sig eftir hlaðinni byssu
á skrifborði sínu.
„SKÓLASPEKI“ :
Gæsin er lágur og þungur fugl,
mestmegnis kjöt og fiður. Hún getur
ekki sungið. Hún hefur ekkert milli
tánna og hún héfur litla blöðru í
maganum, sem heldur henni á floti.
Sumar fullorðnar gæsir hafa krullur
á stélinu og eru kallaðar steggir.
Steggirnir þurfa eltki að sitja og
bíða, heldur éta þeir mikið og fá sér
göngutúra og synda. Væri ég gæs,
mundi ég heldur vilja vera steggur.
Kýrin er dýr. Hún hefur fjóra fæt-
ur, tvö horn og einn hala. Hún hefur
skinn utan um sig alla, það er þakið
hári. Hún hefur líka skinn innan í
sér allri, það er kallað innyfli.
Gíbraltar er klettur nálægt Spáni.
Spánverjar hafa ekki sótzt eftir hon-
um, svo að Englendingar eiga hann.
Klettur þessi er voða mikilvægui', af
því uppá honum standa menn og
horfa á skip.
A-vítaminskortur er ekki eins
slæmur og b-vítaminskortur, sem þar
af leiðandi er ekki jafn afleitur og c-
vítamínskortur og svo framvegis nið-
ur allt stafrófið.
Hver varð sorgbitinn, þegar glataðx
sonurinn sneri lieim ajtur?
Svar: Alikálfurinn.
s
KRADDARINN
FRÆKNI
Nokkrir af ibúum staðar-
ins gengu þar fram á hann.
Þeir héldu strax fyrir kóng
til að segja honum frá
hinni óskaplegu hetju,
sem þeir höfðu fundið og
slegið gat sjö í einu höggi.
„Þann mann verð ég að fá
í herinn," hugsaði kóngur
Nú tók skraddarinn að
þreytast, því að hann hafði
gengið svo lengi. Hann sett-
ist upp við hallarmúrinn og
sofnaði með sama.
og sendi í skyndi einn af
hermönnum sínum til að
sækja skraddarann og fylgja
honum í höllina.