Vikan - 02.04.1953, Side 5

PERSÓNUR:
Hercule Poirot, frægur * leynilögreglumaöur Andlát I Edgware lávarðar
Hastings kapteinn, vinur 9 hans. Sögumaður 6 Eftir AGATHA CHRiSTIE
Carlotta Adams, amer-
* ísk eftirherma
Jane Wilkinson, Lady Edg-
* ware, leikkona
Bryan Martin, leikari, vinur
* Jane Wilkinson
* Japp lögregluforingi
6. KAFLI.
Ekkjan.
BRYAN MARTIN hélt loforð sitt. Varla voru
liðnar tíu mínútur þegar hann kom. Meðan
við biðum talaði Poirot um önnur mál og fékkst
ekki til að svala forvitni Japps hið allra
minnsta.
Préttin hafði auðsjáanlega komið mjög við
unga leikarann. Hann var náfölur og tekinn í
andliti: — Þetta er hræðilegt, M. Poirot, sagði
hann um leið og hann heilsaði okkur. — Mig
hryllir við þessu — en þó get ég ekki sagt að
það komi mér á óvart. Mig hefur alltaf grunað
að þetta gæti komið fyrir. Þér munið kannski
að ég hafði orð á því í gær.
— Mais oui, mais oui, sagði Poirot. — Ég
man vel hvað þér sögðuð mér i gær. Leyfið mér
að kynna yður fyrir Japp lögregluforingja, sem
hefur þetta mál meT höndum.
Bryan Martin leit álasandi á Poirot: — Þetta
grunaði mig ekki, muldraði hann'. — Þér hefðuð
átt að vara mig við. Hann kinkaði kuldalega
kolli til Japps og klemmdi saman varirnar um
leið og hann settist.
— Ég skil ekki, hvers vegna þér báðuð mig
um að koma, ságði hann svo. — Þetta kemur
mér í raun og veru ekkert við.
— Ég held að það geri það, svaraði Poirot
vingjarnlega. — Þegar um morð er að ræða,
verður maður að leggja alla persónulega andúð
á hilluna.
■— Nei, þér megið ekki skilja það þannig. Ég
hefi leikið með Jane og þekki hana vel. Hún er
vinkona mín, þegar allt kemur til alls.
— Og strax og þér fréttið um morðið á Edg-
ware lávarði, eruð þér samt vissir um að hún
hafi myrt hann, svaraði Poirot "þurrlega.
Leikarinn hrökk við: — Eigið þér við að . . . ?
Augun virtust ætla út úr höfðinu á honum. —
Eruð þér að segja að ég hafi rangt fyrir mér ?
Að hún hafi ekki gert það?
Japp greip fram í: — Nei, nei, Martin. Hún
gerði það.
Ungi maðurinn hallaði sér aftur á bak i stóln-
um og muldraði: — Ég héit snöggvast að mér
hefði skjátlast hrapalega.
— 1 svona máli megið þér ekki láta vinátt-
una hafa áhrif á yður, sagði Poirot ákveðinn.
— Það er mjög skiljanlegt, en . . .
— Eruð þér ákveðinn í að standa við hlið
konunnar, sem hefur myrt mánninn sinn, vinur
minn? Morð er andstyggilegast allra glæpa.
Bryan Martin andvarpaði: — Þér skiljið þetta
ekki. Jane er ekki venjulegur morðingi. Hún —
hún hefur enga tilfinningu fyrir réttu og röngu.
Satt að segja er hún ekki ábyrg.
— Þau verður kviðdómurinn að ákveða, sagði
Japp.
— Svona, svona, sagði Poirot vingjarnlega.
— Þáð er ekki eins og þér séuð að ákæra hana.
Það er búið að ákæra hana. Þér getið ekki
neitað að segja okkur það sem þér vitið. Þér
hafið vissar skyldur við þjóðfélagið, ungi maður.
Bryan andvarpaði. — Ég býst við að þér
hafið rétt fyrir yður, sagði hann. — Hvað viljið
þið að ég segi?
Poirot leit á Japp, sem spurði: — Hafið þér
heyrt lady Edgware eða kannski að það sé betra
að kalla hana Jane Wilkinson — hafa hótanir í
frammi við mann sinn?
— Já, nokkrum sinnum.
— Hvað sagði hún?
— Hún sagði að ef hann ekki sleppti henni,
yrði hún að ,,slá hann af“.
— Og hún hefur ekki verið að gera að gamni
sínu, eða hvað ?
— Nei. Ég held að henni hafi verið alvara.
Einu sinni sagðist hún ætla að taka leigubíl
og fara þangað til að drepa hann. Heyrðuð þér
það ekki líka, M. Poirot? spurði hann ákafur.
Poirot kinkaði kolli og Japp hélt áfram
spurningum sinum: — Við höfum frétt að hún
hafi viljað fá skilnað til að giftast öðrum manni,
Martin. Vitið þér hver sá maður er?
Bryan knikaði kolli.
— Hver?
— Það er . . . hertoginn af Merton.
— Hertoginn af Merton! Lögreglumaðurinn
blistraði. — Sú velur ekki af lakara taginu.
Hann er sagður einhver ríkasti maðurinn í Eng-
landi.
Bryan kinkaði kolli enn hnuggnari en áður.
Ég skildi ekki hegðun Poirots. Hann hallaði sér
aftur á bak í stólnum, þrýsti fingrunum saman
og kinkaði í sífellu kolli eins og maður, sem
hefur sett grammofonplötu af stað og nýtur þess
að hlusta á hana.
— Vildi maðurinn hennar ekki gefa henni eft-
ir skilnaðinn?
•— Nei, hann neitaði því afdráttarlaust.
— Eruð þér alveg vissir um það?
— Já.
— Nú er röðin komin að mér, kæri Japp,
sagði Poirot, sem tók enn einu sinni frammí.
— Lady Edgware bað mig um að tala við mann-
inn sinn og fá hann til að gefa eftir skilnaðinn.
Ég átti að tala við hann í morgun.
Bryan Martin hristi höfuðið. — Það hefði ekki
komið að neinu gagni, sagði hann eins og í
trúnaði. — Edgware hefði aldrei samþykkt það.
— Haldið þér það? spurði Poirot og leit góð-
látlega á hann.
— Ég er alveg viss um það. Með sjálfri sér
vissi Jane það. 1 raun og vei-u trúði hún því ekki
að yður mundi verða nokkuð ágengt. Hún var
búin að gefast upp. Hann var hreinasti ofstækis-
maður varðandi hjónaskilnaði.
Poirot brosti. Augun í honum urðu skyndilega
græn. — Þér hafið rangt fyrir yður, ungi mað-
ur, sagði hann blíðlega. — Ég talaði við Edg-
ware lávarð í gær og hann samþykkti skilnað-
inn.
Það var enginn vafi á því að Bryan Martin
varð alveg agndofa við þessa frétt. Augun virt-
ust ætla út úr höfðinu á honum, þegar hann
starði á Poirot. -— Hittuð þér hann í gær? stam-
aði hann.
— Já, klukkan fimmtán mínútur gengin i eitt,
svaraði Poirot jafn nákvæmlega og hans var
vandi.
— Og samþykkti hann að gefa Jane eftir skiln-
aðinn ?
— Já, hann samþykkti það.
— Þér hefðuð átt að segja Jane- það undir eins,
hrópaði ungi maðurinn álasandi.
— Ég gerði það, Martin.
— Sögðuð þér henni það? hrópuðu Martin og
Japp hvor í kapp við annan.
Poirot brosti: — Þetta eyðileggur óneitanlega
kenninguna um tilefnið muldraði hann. •—- Og
leyfið mér nú að sýna yður þetta, Martin. Hann
sýndi honum blaðagreinina.
Bryan las hana, en það virtist ekki hafa mikil
áhrif á hann. — Eigið þér við að þetta nægi
sem fjarverusönnun fyrir hana? spurði hann.
— Var ekki Edgware lávarður skotinn einhvern
tíma í gærkvöldi?
— Hann var rekinn í gegn, ekki skotinn, sagði
Poirot.
Martin lagði blaðið hægt frá sér. — Ég er
hræddur um að þetta komi ekki að gagni, sagði
hann eins og hann tæki það sárt. — Jane fór
ekki í þetta kvöldverðarboð.
— Hvernig vitið þér það.
— Það man ég ekki. Einhver sagði mér það.
— Hvaða vandræði, sagði Poirot hugsandi.
Japp leit undrandi á hann: — Ég skil þig
ekki, Monsior. Það er engu líkara en að nú
viljirðu helzt að stúlkan sé sek.
— Nei, nei, góði Japp. Ég er hlutlausari en þú
VEIZTU -?
2.
1. Það vatn, sem hæst liggur í Norður-
Ameríku, frýs aldrei. Hvers vegna?
Hver veiddi miðgarðsorminn á öngul?
3. Hve gamalt er Látbragðaleikhúsið í
Tivoli í Kaupmannahöfp ?
4. Hvaða eyjaklasa tilheyrir eyjan Born-
eo ?
5. Er billion skrifuð með níu eða tólf
núllum ?
6. Hvaða bifreiðar hafa einkennisbók-
stafina G-0 og VL?
7. Hvað liggur fjallvegurinn yfir Holta-
vörðuheiði hátt yfir sjó ?
8. Hvar fæddist Niels Finsen?
9. Hvaða þrjár óperur hafa verið gerðar
um Faust eftir Goete?
10. Gáta: Karl gekk út um nótt og gerði
það sem Guð gat ekki.
Sjá svör á bls. 14.
5