Vikan - 06.01.1955, Blaðsíða 17

göngu sína um göturnar. Varðflokkarnir yrðu sendir frá Bow Street út í
borgina, ýmist fótgangandi eða á hestum.
LEWIS!
Darwent fannst hann hafa heyrt nafnið áður — jafnvel fyrr um
daginn, en hann gat ekki munað hvar.
Það var ekki fyrr en hann hafði snúið sér við og stokkið aftur yfir
á hesthúsþakið sín megin, að hann minntist orða Buckstones: — Þér
eruð þó ekki.. . en hann hafði síðan bætt við: — Nei, þér eruð ekki Lewis.
Mér sýndist það i fyrstu. Nú, jæja, Lewis var alls ekki óalgengt nafn.
Þetta var kannski bara tilviljun.
Engu að siður fannst Darwent sem hann gæti skynjað þétta, slímuga
veiðiþræði í stórum kóngulóarvef falla niður yfir andlit s'itt, hendur og
allan likamann. Hann fann hvernig gríðarstór kónguló herti á þráðunum.
En þetta var hvorki staður né stund til heilabrota.
Hann gekk’ yfir hesthúsþakið og tróð sér aftur inn um gluggann
á baðherbergi Caroline.
Eins og hann hafði búizt við, var hún farin úr herberginu. Hattur-
inn, sem skotið hafði verið í gegnum, var líka horfinn. Enn var allt á
ringulreið í svefnherberginu. Meg var ekki búin að taka upp úr tösk-
unum og ganga frá eigum liúsmóður sinnar.
Þegar Darwent kom út úr svefnherberginu, mætti hann Alfred yfir-
þjóni, sem augsýnilega létti við að sjá húsbónda sinn. Alfred var að
kveikja ljós í húsinu. Logarnir vörpuðu gulum bjarma á hárkollu yfir-
þjónsins og grænan einkennisbúninginn. Þeir spegluðust í augum hans,
sem voru full örvæntingar.
— Er ungfrú Spencer og hinir gestirnir komnir? spurði Darwent.
— Já, herra minn. Það er góð stund siðan. Ég hefði ef til vill átt
að segja yður frá því fyrr, en þér . . . Alfred virtist nú aftur hafa náð
jafnvægi, og gaut ekki einu sinni augunum í áttina til svefnherbergis-
ins, þó að enginn vafi léki á því, hvers vegna hann þagnaði.
— Ungfrú Spencer hefur fengið gula herbergið til afnota, hélt hann
áfram og gaf til kynna með bendingu, að það væri uppi á næstu hæð.
Raleigh hjónin eru í næsta herbergi við hana. Skurðlæknirinn vill gjarn-
an hafa tal af yður þegar þér hafið tíma til þess.
— Ágætt. Hvar er konan mín? Þar sem Alfred svaraði engu, hélt
Darwent áfram: — Komdu því út úr þér, maöur! Veiztu ekki, að þú
þarft ekki að fara í kringum hlutina, þegar þú talar við mig?
Alfred vissi það, og það var eitt af því, sem hann kunni vel við í fari
nýja húsbónda síns. Hann gat talað við hann eins og maður við mann,
án þess að hætta væri á að kunningskapurinn yrði of náinn.
— Frúin er uppi hjá ungfrú Spencer, herra minn. Frúin flýtti sér
þangað án þess að hafa klætt sig. Ég hef aldrei fyrr séð frúna
svona framúrskarandi elskulega. Áður en fimm mínútur voru liðnar,
voru hún og ungfrú Spencer orðnar vinkonur.
— Hamingjan góða! . . . Alfred, skilur þú nokkuð í þessu?
— Nei, herra minn. En James Fletcher er kominn, flýtti þjónninn sér
að segja. — Þar sem hann sagðist koma í áríðandi erindagjörðmn, leyfði
ég mér að bjóða honum að bíða niðri í salnum. Alfred benti í áttina
þangað. — Ég vona., að það hafi verið . . .
— Já, það var ágætt.
Þeir hlutu að hafa komið sér saman um einvigið. Enda þótt Darwent
léti ekki á þvi bera, langaði hann mest til að núa saman höndum af á-
nægju. Alfred hélt áfram að kveikja ljósin, og nú birtist hinn þreloii
skurðlæknir, Samuel Hereford, í stiganum.
— Darwent lávarður, sagði hann alvarlega. — Það er ekki tími til
að vera með neinar vífilengjur. Ég ætla að tala hreinskilnislega við yður.
Darwent sá svipinn á lækninum og svaraði ekki.
— Ef yður langar til að vita, hvers vegna það tók okkur svona lang-
an tíma að komast hingað, skal ég segja yður það, hélt hann áfram. —
Um tíma hélt ég, að unga stúlkan væri að deyja.
— Deyja? En þér sögðuð samt, að hún væri ekki hættulega veik.
Hvað gengur að henni?
— Ég veit það ekki. En, bætti hann við, þegar hann sá að Darwent
riðaði og hallaði sér upp að veggnum, — ég held — án þess að geta
fullyrt nokkuð — að ég hafi fundið lyf, sem hjálpar, og ég vona að mér
takist að bjarga henni.
-— Hvernig?
— Herra minn, ég álít mig reyndan og duglegan mann í mínu fagi,
og samt sem áður fálma ég nú i myrkri. Samstarfsmenn mínir myndu
hlæja að mér, og röksemdafærslur minar eru ef til vill ekki annað en
kerlingabækur.
— Ég gerðist svo djarfur, að senda til Clarendon hótelsins eftir . . .
jæja, dálitlu, sem venjulega er ekki talið læknislyf. En sjúklingnum líður
strax betur.
Gleðilegt nýár!
Þökk fyrir viðskiptin á liðna
Almennar Tryggingar
Gleðilegt nýár!
Þökk fyrir liðna árið.
Rafvélaverkstæði
Halldórs Ólafssonar.
Þökkum viðskiptin á liðnu ári
Óskum ykkur gleði og farsœldar
á nýja árinu.
Eggert Kristjánsson & Co. h.f.
Gleðilegt nýár!
Þökkum það liðna.
Á. Einarsson & Funk.
Nora Magasin.
Öskum öllum viðskiptavinum vorum
Gleðilegs nýárs
Lárus G. Lúðvíksson.
Skóverzlun
Undirritaður óskar eftir að gerast áskrifandi
að VIKUNNI
Nafn ........................................
Heimilisfang ................................
Til Heimilisblaðsins
VEKUNNAK H.F., Réykjavík.
Óskum öllum viðskiptamönnum vorum
Gleðilegs nýárs
og þökkum fyrir það liðna.
Verzlunin Edinborg. Veiðarfæragerð fslands.
Heildverzlun Ásgeirs Sigurðssonar h.f.
13