Vikan - 22.09.1955, Qupperneq 14

779.
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
Lárétt skýring:
1 hljóð — 4 hár —
8 óþrif — 12 vopn —
13 sómasamlega — 14
flokkur — 15 skap-
bráða — 16 slælega
— 18 tréð — 20 gim-
steinn — 21 dugnað —
23 lærdómur — 24 forða-
búr —- 26 vísindagrein
— 30 tímarit — 32
spil — 33 nokkuð — 34
á nautgrip — 36 klettótt
land — 38 söng — 40
dans — 41 hrós — 42
umgjörð — 46 bær í
Noregi — 49 hreyfast —
50 fangamark félags —
51 höfuðborg — 52
mannsnafn — 53 bjána-
legur — 57 sonur — 58
nægilegt —- 59 bein —
62 þykkur vökvi — 64
störf — 66 fataefni —
68 frostskemmd — 69
fæða — 70 eyðsla — 71
far — 72 fengur — 73
óvættur — 74 gömul
þyngdareining.
Lóðrétt skýring:
1 persónufornafn — 2 likamshluti — 3 sver
— 4 gras — 5 klossar — 6 skröltir — 7 gap —
9 dreytill — 10 sómi — 11 auli — 17 vesæl —
19 flakk — 20 stjórn — 22 fótur — 24 skriðdýrs-
húð — 25 óhamingja — 27 tala — 28 selja upp
— 29 hvílu — 30 tangi — 31 gefa frá sér hljóð
— 34 tafl — 35 skipti -— 37 blás — 39 fugl, þf.
—- 43 fag — 44 stórfljót — 45 nábúar -— 46
renningur — 47 níð — 48 frísk — 53 vesæl —
54 sveit — 55 á húsi -— 56 úrgangsefni — 57
farartæki — 60 fjarstæða — 61 árna — 63 á
jakka — 64 rödd — 65 kreik — 67 farvegur.
Lausn á krossgátu nr. 778.
LÁRJfiTT: 1 lof — 3 almanna •— 9 gæf —■
12 ef — 13 flón — 14 saft — 16 Sl — 17 snælda
— 20 markar — 22 tía — 23 SAF ■— 25 rar ■—
26 SlS — 27 Skjal — 29 fok — 30 soð — 32 oki
— 33 ris — 35 tök — 37 ag — 38 frummaður —
40 rr •— 41 rotna — 42 ösjór — 44 efir —■ 45 sess
— 46 skraf — 49 bauti — 51 na — 53 ráðamanna
— 54 sa. — 55 ing — 57 sir — 58 una — 59 bór
— 60 dug — 62 raula — 64 ýra — 66 tal — 68b
Óla - 69 ósa — 71 fólgin — 74 ólukka — 76
11 — 77 gráð — 79 ásar — 80 at — 81 amt ■—
82 aleinar — 83 Eli.
LÓÐRETT: 1 lest — 2 ofn — 3 alda — 4 lóa
— 5 mn — 6 NS - 7 nam — 8 afar —■ 10 æsa
-- 11 firð — 13,flís — 15 traf — 18 ætið — 19
Kaj — 21 krot — 23 skima — 24 Faraó -— 26
Sog — 27 skundaðir — 28 liðsmanna — 30 lcör
— 31 salerni — 32 ort — 34 SUJ — 36 krossar
— 38 forkr — 39 rósta — 41 ris — 43 Rei —
47 rás — 48 Faraó — 49 Baula —■ 50 Una —
52 and — 54 sóa — 56 gutl — 59 brak — 61
gagg — 63 ull — 64 ýsur —- 65 efla — 68 lira —
69 ólar — 70 bati — 72 ólm — 73 nál — 74 ósa
— 75 kal —- 78 ðe — 79 án.
Hver dagur á sitt LEYNDARMÁL
Framhald af bls. 5.
niður, af ótta við að mæta Xavier eða Fínu. Henni
var þungt í skapi yfir að þurfa að skilja við
sig það, sem hún hafði nýlega eignast með
svo mikilli gleði, en hún átti um ekkert að
velja. Þessvegna ýtti hún töskunni undir rúmið,
og vonaði að hún mundi finna hana seinna.
Henni létti við að koma niður. Fína hafði
ekki haft fyrir því að færa henni morgunmatinn.
Olga gekk inn í borðstofuna. Xavier var þar
ekki. Það logaði enginn eldur á arninum og á
borðinu sáust engin merki um morgunverð.
Hún sneri við fram í anddyrið og sá að stóra
klukkan hafði stöðvast. I öllu húsinu ríkti hátíð-
íeg þögn, sem gaf til kynna, að þar væri að-
eins ein lifandi vera, Olga!
Höfðu þau yfirgefið hana?
Réttast væri að nota tækifærið og flýja, sagði
hún við sjálfa sig. En forvitnin varð yfirsterk-
ari. Hvar gátu Fína og Xavier verið? Hún beið
í tíu mínútur, tuttugu mínútur. Það heyrðist
ekki nokkurt hljóð, ekki nokkurt brak í fjöl. Ef
til vill sváfu þau ennþá? Nei, það var óhugs-
andi. Sólin var komin hátt á loft. Það var búið
að lyfta slánni frá útihurðinni, svo að einhver
hlaut að hafa farið út. Vafalaust Xavier. Hann
ætlaði áreiðanlega að láta hana sitja og láta
sér leiðast eins og í gærkvöldi. Og ef til vill
svaf Fína ennþá, eftir að hafa orðið andvaka
alla nóttina vegna rifrildisins við Xavier? Hún
yrði að grípa tækifærið!
Olga læddist aftur upp stigann og hlustaði
eftir minnsta hljóði, en það var algjör þögn.
Þegar hún kom upp á pallinn, varð henni litið
á hurðina að herbergi Fínu og sá sér til undr-
unar, að hún var opin.
Hún stanzaði, og reyndi að berjast við for-
vitni sína, sem freistaði hennar til að gægjast inn
um dyrnar. Það var vissulega miklu skynsam-
legra að flýta sér í burtu. En þrátt fyrir það
steig hún ósjálfrátt yfir dyraþrepið.
Herbergið var autt! Og þegar Olga leit inn í
það, gaf hún frá sér undrunaróp. Hvítu ábreið-
urnar voru aftur búnar að leggja herbergið
undir sig. Allt var þakið hvitum lökum. Gripin
skelfingu hljóp Olga inn í hvert herbergið á fæt-
ur öðru. Þau voru öll auð og tóm!
Þau höfðu þá skilið hana eina eftir í þessu
óhugnanlega húsi. Ekkert gaf til kynna, að þau
mundu koma aftur. Það lágu engin föt neins
staðar, engir persónulegir smáhlutir og það var
ekki vottur af glóð í einum einasta arni. Það
leit helzt út fyrir að þarna hefði aldrei búið
neinn annar en hún.
Svör við „Veiztu — ?“ á bls. 5:
1. 1 868 ár eða frá 930 til 1798.
2. Moldvarpan.
3. I Englandi og Frakklandi.
4. Rauðu og bláu.
5. Vegna þess að sjáöldur þess eða augasteinar
eru of kúpt og brjóta geislana svo mikið,
að myndin lendir fyrir framan nethimnuna,
ef hún er of langt í burtu.
6. Poona, sennilega í höfuðið á samnefndri borg
í Indlandi.
7. Já.
8. Já, rautt, blátt og hvítt.
9. 21 dag.
10. Tveir menn áttu hvor annars dóttur.
Síðasta kallið
Framhald af bls. 11.
mörgum tonnum af vatni, sem því tókst
með erfiðismunum að lyfta sér upp úr
áður en næsta alda reið yfir.
Halloran skipstjóri var allan tímann
uppi í brúnni, þar sem hann gekk fram
og aftur, eins og hann ætlaði í krafti
síns eigin persónuleika að lægja vind og
sjó. En það kom að engu gagni. í lok síð-
ustu dagvaktarinnar, hafði báða björg-
unarbátana stjórnborðsmegin tekið út,
þrátt fyrir aukafestingarnar, sem við vor-
um búnir að koma á þá, Það var því ekki
um annað að ræða en að breyta stefnu
og halda í áttina til Afríkustrandarinnar,
og svo gegnum Guardafuissundið. Þann-
ig fengum við veðrið meira á stefnið, og
með því að minnka hraðann um 5 sjó-
mílur, gátum við haldið áfram, án þess
að verða fyrir meiri skakkaföllum.
Ég fer svona nákvæmlega út í þetta,
vegna þess að það lágu margar ástæður
til þess, að við vorum staddir nákvæm-
lega þarna, þegar þetta gerðist. Þar á
meðal var sú ákvörðun Hallorans skip-
stjóra, að bjóða monsúnvindinum birg-
inn og fara fyrir norðan Socorta, sú stað-
reynd, að okkur tókst það ekki og beygð-
um af þeirri stefnu einmitt þarna og að
við misstum bátana og urðum því að
draga úr ferð, til að koma í veg fyrir
meiri áföll. Allt eru þetta einfaldar skýr-
ingar, en þetta varð samt sem áður til
þess, að við vorum eina skipið á þessu
svæði, þar sem við höfðum engan rétt til
að vera, samkvæmt lögmálum veðurs og
vátns.
Ég var á vakt í loftskeytaklefanum
annað kvöldið eftir að við höfðum breytt
stefnu. Skipið valt illilega og stakkst
á endum. hreyfðist eins og tappatogari
og skalf, þegar það dróst með erfiðismun-
um upp á öldu, til þess eins að hlunkast
niður hinum megin og mjaka sér svo upp
á þá næstu.
Það var lítið um að vera í lofskeyta-
tækinu. Það heyrðist dauft í útvarpinu í
Aden og einu eða tveimur skipum, þeg-
ar allt í einu glumdi við SOS kall. Ég
sperrti eyrun, eins og þið getið ímyndað
ykkur.
Kallið var sent með miklum hraða, um
28—30 orð á mínútu, en samkvæmt regl-
unum á að senda neyðarkall með 16 orða
hraða, ef það er mögulegt, til að tryggja
það að hægt sé að lesa úr því. Kallið kom
frá flugvél og morsið var svo greinilegt,
að ég var í engum vandræðum með að
skrifa það niður, þó þrjátíu orð á mín-
útu sé helmingi meiri hraði en við erum
vanir að nota, eins og áður er sagt.
Það var aðeins gefin upp stðarákvörð-
un flugvélarinnar og sagt, að hún væri
að hrapa. Það eru til táknstafir, QUG,
fyrir það, svo að sendingin tók aðeins
nokkrar sekúndur, og síðan varð aftur
þögn.
Ég tilkynnti Halloran skipstjóra þetta
undir eins og byrjaði að kalla á flug-
vélina, til að láta vita, að ég hefði heyrt
kallið, og til að reyna að fá frekari upp-
lýsingar. En það kom ekkert svar!
Þá kallaði þriðji stýrimaður niður í
gegnum talpípuna, að staðurinn sem gef-
inn hafði verið, væri í aðeins tíu mílna
fjarlægð frá okkur, og sagði mér að halda
öllu mínu dóti í skorðum, því nú værum
við að snúa við og setja á fulla ferð.
Ég kallaði hvað eftir annað á flugvél-
ina, til að láta vita, að við værum á leið-
inni, en fékk aldrei neitt svar, svo ég
14