Vikan


Vikan - 09.08.1956, Blaðsíða 8

Vikan - 09.08.1956, Blaðsíða 8
GISSUR SÝNIR HJÁLPSEMI. eldabuskuna. Rasmína: Já og hún átti það skilið. Nú verð ég að fá einhvern til að þvo upp. Rasmína: Sg hélt að þú gœtir kannski þvegið upp í þetta eina sinn. Stofustúlkan: Nei, frú. Ég var ráðin til að gera léttari störfin. Herbergisþernan: Hvernig dettur henni i hug að biðja mig um að þvo upp ? Ég sem er lierbergisþerna! Pjónninn: Ég held nú ekki! Hafið þið nokkurn tíma heyrt getið um þjón, sem þvœr upp? Bilstjórinn: Að þvo upp? Ég held nú ekki! Ég mundi ekki einu sinni þvo upp fyrir konuna mina. Rasmina: Mér datt l hug að þú mundir kannski þvo upp, elskan, fyrst þú ert ekkert annað að gera. Dóttirin: Það hefði ég líka gert, mamma, ef ég vœri ekki nýbúin að lakka á mér negl- umar. Rasmína: Ég mundi þvo upp sjálf, ef Gissur: Hvers vegna rak mamma þin Dóttirin: Af því hún hafði ekki þvegið upp í heila vikii. hendurnar á mér væru ekki svona eldhússtúlkuna eiginlega? sprungnar. Gissur: Úr því öllum vex þetta svona í augum, þá skal ég þvo upp. Hvað eru svosem nokkrir diskar? Gamanið fer stundum að grána. ÞEGAR KOIMAN HEFIiR KARL- MAIMN Á HVER JI)M FI INi G RI HVAÐ á falleg, ung stúlka að gera, þeg- ar hún uppgötvar, að hver maðurinn á fætur öðrum verður ástfanginn af henni, en hún getur ekki með nokkru móti tekið ákvörðun um, hverjum þeirra hún eigi að giftast? Þetta er einmitt það sem kom fyrir 22 ára gamla Lundúnastúlku fyrir skemmstu. Það voru fjórir karlmenn sjóð- vitlausir í henni og hún gat ómögulega ráðið það við sig, hvern hún elskaði mest. Svo datt henni ráð í hug. ,,Ég giftist þeim, sem getur skrifað mér fallegasta ástarbréfið,“ tjáði hún þeim. Viku síðar var hún búin að lesa bréf biðlanna fjögurra, og þá varð henni ekki skotaskuld úr að velja. Sá, sem sigraði, hafði skrifað fimmtíu blöð — með sínu eigin blóði! Það er stundum sagt, að hjónabandið sé hálfgert happdrætti. Sem happdrætti byrjaði það að minnsta kosti fyrir Lomu Douglas í borginni Houston í Texas. Kvöld nokkurt stefndi hún biðlunum sín- um sex á sinn fund, skrifaði nöfnin þeirra á jafnmarga bréfmiða, braut þá saman, lét þá í hatt og giftist manninum, sem átti nafnið, sem fyrst var dregið. Jafn óvenjuleg var aðferðin, sem lag- leg kennslukona í Glasgow greip til fyrir nokkrum árum. Hvorki meira né minna en tólf menn höfðu beðið hennar á jafn mörgum vikum. ,,Eg skal giftast þeim ykkar, sem fyrst- ur getur farið með 1500 línur úr Romeo og Júlía utanbókar," tjáði hún þeim. Hún lét þá fá viku til þess að læra lexíuna. Þegar dagurinn rann upp, birtust biðl- arnir heima hjá kennslukonunni, fölir og þreytulegir eftir svefnlitlar nætur. Svo byrjuðu þeir hver af öðrum að þylja . . . Fyrstu ellefu mistókst. En sá tólfti þuldi 1500 línur viðstöðulaust — og féll að því loknu í yfirlið af þi’eytu! Hann upp- lýsti seinna, að hann hefði verið svo önn- um kafinn við námið, að hann hefði ekki farið úr fötum alla vikuna. Stúlka í Suður-Afríku, sem hafði átta biðla á hælunum, greip líka til óvenju- legra ráðstafana. Eftir nokkra umhugsunjj afréð hún að giftast þeim hraustasta. 1* framhaldi af því, tjáði hún biðlunum, að þeir gætu barist um hana — með berum hnefum. Hún samdi ,,einvígisreglur“ og fékk hverjum manni eitt eintak. Einvígin fóru fram í eyðidal nokkrum, og stúlkan og faðir hennar voru einu áhorfendurnir. Ungur bóndi bar sigur úr býtum. Hann vann lokasigurinn á rothöggi — en missti þrjár tennur, braut á sér þumalfingurinn og fékk glóðarauga áður en yfir lauk. Snotur brezk stúlka, sem var mikill sundgarpur, lýsti yfir, að hún mundi ganga að eiga þann hinna fjögra biðla sinna, sem lengst gæti synt í kafi! Hinn yngsti sigraði glæsilega. Hinir þrír voru dregn- ir meðvitundarlausir á land, og einn lá tíu dagá í sjúkrahúsi. Hamida Banu, indverskur kvenmaður, segist vera að leita að „sterkum eigin- manni“, en þegar þetta er ritað, er hann enn ófundinn. Hamida hefur það að at- vinnu að sýna glímu og kveðst reiðubúin að giftast þeim fyrsta, sem geti lagt hana. Hún er þegar búin að leggja yfir 80 biðla, og það lítur satt að segja út fyrir, að hún ætli að pipra. Sá síðasti, sem hún sigraði, var einn af glímukóngum Ind- lands! — DERMOT CANNIG EIGINMAÐUR HEFNIR SlN UM átta mílur frá Palei-mo á Sikiley er bærinn Bag- heria. Þar eru íburðarmiklar hallir, sem nú standa auðar. Aðalsmenn áttu þessi skraut- hýsi, aðalsmenn, sem löngu eru horfnir af sjónarsviðinu. Vafa- laust eiga hallirnar sér flestar merkilega sögu. En engin get- ur jafnast á við sögu Pala- goníu hallarinnar. Prinsinn i Palagoníu bjó þarna snemma á 18. öld. Höll- in hans var skrautlegri og feg- urri en allar hinar. Hann var feiknríkur, en líka einn af ófríðustu mönnunum á allri ttalíu. Enginn vildi umgangast hann, því að fáir þoldu til lengdar hina ógeðslegu ásjónu hans. Það vakti því ekki litla furðu, þegar hann einn góðan veðurdag giftist einni fegurstu konunni, sem þá var uppi, Gioacchiniu Maríu Gaetani, dóttur Luigi Gaetani hertoga. Maria efndi til íburðarmikilla veizlna og í höllinni hljómaði hlátur og söngur mánuðum saman. Allt gekk eins og í sögu, þar til prinsinn upp- götvaði, að hin fagra káta kona hans var honum ótrú. Hann komst að því sér til óumræði- legiar skelfingar, að hún var frilla margra mannanna, sem voru tiðir gestir hans. Svo reiðan gerði þessi upp- götvun hann, að hann var svefnlaus vikum saman. I>á eignaðist hann bandamann. Það var munkur að nafni Tomasso di Napoli, frægasti húsameist- arinn, sem þá var uppi á Sikil- ey. Þeir fundu upp á því í sam- einingu að refsa prinsessunni með því að loka hana algerlega frá umheiminum og umkringja hana með afskræmdum högg- myndum af mönnunum, sem verið höfðu friðlar hennar. 1 hallEirgarðinum og á hinum háa steinvegg, sem umlukti höllina, reistu þeir á þriðja hundrað höggmynda af þessu tagi. Svo ógeðslegar voru þær, að menn forðuðust að horfa á þær. Yfirvöldin í Bagheriu létu setja upp aðvörunarspjald við veginn út að höllinni, þar sem vanfærum konum var ráðið frá að fara þangað, af ótta við að börn þeirra fæddust með sömu líkamslítum og höggmyndirn- ar. Við andlát prinsins var gerð árangurslaus tilraun til að láta fjarlægja höggmyndirnar. Þær standa enn þann dag í dag, en í augum nútímamannsins eru þær fremur broslegar en hroðalegar. BLESSAÐ BARNIÐ i .i Mamman: Ég œtla að biðja þig um að berja fyrir mig teppin i dag. Pabbinn: Ég var búinn að hugsa mér að leika golf. Mamman: Það verðurðu að gera einhvern tíma seinna. Það liggur meira á að berja teppin. Pabbinn: Þetta eyðileggur allan daginn fyrir mér. Lilli: Hvernig vœri að blanda saman Mig langaði til að fara út á golfvöll og slá í nokkrar gamni og alvöru, pabbi? holur. Pabbinn : Þú segir nokkuð! Þetta datt mér ekki í lmg. Lilli: Rétt neðan við miöjuna, pabbi. Pabbinn: Þessi hefði farið að minnsta kosti i>0 metra 8 9

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.