Vikan - 25.06.1959, Blaðsíða 3

VIK AH!
Tjtgefandi: VIKAN H.F.
Ritstjóri:
Gísli Sigurðsson (ábm.)
Blaðamenn:
Bragi Kristjónsson, Jónas Jónasson
Auglýsingastjóri:
Asbjörn Magnússon
Auglýsingasími 16648
Framkvæmdast jóri:
Hilmar A. Kristjánsson
Verð í lausasölu kr. 10. Áskriftarverð kr. 216.00
íyrir hálft árið, greiðist fyrirfram.
Ritstjórn og auglýsingar:
Tjarnargata 4. Sími 15004, pósthólf 149.
Afgreiðsla og dreifing:
Blaðadreifing, Miklubraut 15, sími 15017.
Prentun: Steindórsprent h.f.
Kápuprentun: Prentsmiðjan Edda li.f.
Myndamót: Myndamót h.f.
Svar: Þið hafið hvorugur alveg réti fyrir
ykkur en rétta svarið við þessari spurningu er,
.að œvintýramaðurinn Jörgen Jörgensen kom
hingað til lands árið 1809 gerði hér byltingu og
kaílabi sig „Verhdara Islands og hœstráðanda til
s'jós og lands“:Því má segja, að Island hafi orðið
sjálfstœtt lýðveldi árið 1809.
)----(
Hljóð úr horni
Kæra Vika.
Framtakssemi er þetta mikil að hafa sérstak-
an lögreglumann við skotstörf við Tjörnina. Þótt
maöur hrökkvi nú í kút, þegar maður heyrir
hvollinn og búist við því að fá kúlu í hausinn, þá
'léttir rnanni nú ógurlega við að sjá þessa gráð-
ugu hvítu máva skella steindauða á Tjörnina. Þá
veit maður fyrir víst, að ekki éta þeir fleiri and-
arunga. En í stuttu máli, þetta er góð framtaks-
.semi hjá yfii'völdunum.
Andarungi.
)----(
Þjóðleikliúsið og Leikritavai
Vika min góð.
Ég fer oft i Þjóðleikhúsið og sé þar næstum
hvert leikrit. Ég hef mikinn áhuga á leikritum og
finnst mér oft Þjóðleikhúsinu mistakast í vali.
Því hlýtur sú spurning að koma fram í dags-
ljósið, hverjir þeir menn sé«, sem velja leikrit
fyrir stofnun þessa. Ekki er nokkur vafi að með
meiri vandvirkni væri hægt að finna miklu betri
Hikrit og er þetta þvi vægast sagt afar undarlegt.
Nú skyldi maður ætla, að menn þeir, sem kjörn-
ir hafa verið til þess af þjóðinni, að sjá um sóma-
samlegt leikritaval og halda uppi heiðri þessa
musteris listarinnar á Islandi, væru til þess fær-
ir. Það er engu líkara, en þeir velji leikritin
handa „snobbfólkinu", sem fer á frumsýningar
til þess að sýna sig og sjá aðra. Það spókar sig
þarna á göngunum upp á klætt, barasta til þess
að geta drukkið áfengi í hléinu, sem skömm er
að veita í sjálfu Þjóðleikhúsinu. Ekki finnst mér
veita af að breyta til og koma með meira af
gamanleikritum og efni fyrir almenning í landinu.
Ég hef oft heyrt í ræðum, sem hinir háu herr-
ar halda yfir okkur af og til, að Þjóðleikhúsið
sé fyrst og fremst fyrir alþýðufólkið, enda er
það alveg hárrétt og ber því að breyta eftir vilja
þess.
Vertu svo sæl, kæra Vika.
Gunna.
Svar: Eitthvað mun vera til í því, sem þú skrif-
•ar, einkum og sér í lagi hvað leilcritavalið snert-
ir. Þjóðlekihúsið er fyrir alla Islendinga burt séð
frá því hvaða stétt þeir tilheyra. Hvað frumsýn-
ingar-„snobbfólkið“ snertir cr ég þér ekki sam-
mála, þetta er einungis orð, sem einhver hef-
■ur búið til. Ekkert get ég fundið að því að veita
vín í hléum þó kunna að vera skiptar skoðanir um
það. Að lokum, bceði viljum við að vegur Þjóð-
leikhússins aukist og vonandi verður okkur að
ósk okkar.
Þegar Japanskeisari gifti sig á dögunum,
var mikið um dýrðir í landi sólaruppkom-
unnar. Sagt er að ekki færri en 140 þúsund
brúðhjón hafi látið pússa sig í hjónaband
þann sama dag, en ekki tökum við ábyrgð
á þeirri tölu. Þess má geta, að Vikan mun
bráðlega birta greinarkorn um hina stór-
merku giftingu.
STUTT OG LAGGOTT.
— Viltu lána mér 250 krónur?
— Já, sjálfsagt, þegar ég kem frá ltalíu.
— Ætlarðu til Italíu?
— Nei.
íivetcÖ*.
Nýlega birtust nokkrar myndir í
scensku blaði af hinu virðulega ríkis-
þingi Svía. Hafa þœr vakið undrun
og hneyksli, því allmargir þingmanna
sváfu, sumir lásu í blöðum og aðrir
voru uppteknir við að skafa undan
nöglum sér. Það sést auðvitað ekkert
áliugaleysi á alþingi Islendinga. —•
Nei, vitanlega ekki.
Hjónum nokkrum kom heldur illa
samán. Þau ætluðu eitt sinn til sakra-
mentis og eftir gamalli siðvenju, áður
en þau lögðu af stað, bað konan mann-
inn fyrirgefningar á öllum afbrotum
sinum. við hann, en karl svaraði:
— Nei, e'kki verður neitt af því I
þetta sinn.
— Jæja, þú ræður því þá, svaraði
konan. — Guð fyrirgefur mér samt.
— Ah, sagði karl, — þið um það.
Jú, það er rétt. Þetta er messa á
Lækjartorgi. Predikarinn útmálar
hinar ægilegu afleiðingar syndarinn-
ar og hefur harmoníkuleikara til þess
að leggja áherzlu á orð sín. Alvara
virðist ekki skipta miklu máli. Þeir
ei-u í ágætu skapi og flissa og síðan
kemur halelúja, en fólkið, ,sem biður
eftir strætó á torginu, hlustar á þá
og héfur ekki nokkrar áhyggjur af
syndunum.
>•••••&•«
Svíar eru búnir að velja
sína fegurðardrottningu í
ár. Hún heitir Marie-Louise
og er skrifstofu-
stúlka í SundsvaM. Hún
hafði fengið yfirgnœfandi
meirihluta, enda bráðfalleg,
Ijóshœrð, brúneyg og 170
cm. á hœð. Til að byrja með
liggur leiðin á Löngufjöru
og sœnskir gera sér miklar
vonir um, að Marie-Louise
menn líka þar.
I»essi gullfagra kona heitir Mar-
ina Vlady og leikur í frönskum
kvikmyndum. Hún er fædd í Rúss-
landi, eins og nafnið gefur til
kynna, og hefur vakið athygli um
víða veröld fyrir fegurð. Hvort
liún hefur leikliæfileika höfum við
ekki haft spurnir af, enda er það
kannske aukaatriði. Marina er gift
og á tveggja ára gamlan dreng.
Grimm eru forlög-
in og kaldhæðin.
Þegar það var siður
að setja afbrotamenn
í gapastokk, gerðist
það í bænum Wels-
ham í Englandi, að
smiður nokkur tók
að sér að smíða slíkt
verkfæri fyrir yfir-
völdin, því gamli
gapastokkurinn var
slitinn orðínn. Smið-
urinn lauk verkinu,
en þótti svo ósann-
gjarn í kaupkröf-
unnd, að hann var
látinn bednt í gapa-
stokkinn.
Froskmaður tók þessa mynd á hafsbotni og
sýnis hún, þegar hákarl ræðst inn í fiska-
torfu og hefur þar væna kjaftfylli. Hinir
fiskarnir flýja óvættinn, hver sem betur má.
Kristinn Jóhannsson
listmálari var tregur
tii að gefa nánari
skýringar á forsíðu-
myndinni að þessu
sinni. Hinsvegar er
það liald manna að
Kristinn hafi átt leið
um Arnarliólstúnið,
nálægt „Hótel Blikk“
og fengið hugmynd-
ina þar.
VIKAN