Vikan - 25.06.1959, Blaðsíða 15

Feguröarsamkeppnin
1959
Um miðjan júnímánuð lögðu nokltur þúsund Beykvíkingar
leið sína suður í Vatnsmýri til þess að kjósa fegurðardrottningu.
Veður var skaplegt fyrri daginn, þegar blómarósirnar komu
fram á kjólum, en siðari daginn komu þær fram fyrir áhorf-
endur og dómendur i baðfötum og þá brá til hins verra með
voðurfarið. Kuldinn var slíkur, að kappklæddum mönnum þótti
nógu slæmt að hafast þar við, hvað þá fáklæddu kvenfólki.
Allar aðstæður þar í Vatnsmýrinni eru næsta frumstæðar.
Iveppnin var mjög jöfn að þessu sinni og erfitt að vera í
dómarasæti. En eitt er ástæða til að taka fram: I'ósundirnar,
sem standa í Tivoligarðinum geta ekki kveðið upp réttlátaiK
dóm. I fyrsta lagi er aliur fjöldinn það langt frá pallinum, að ^
ögreiuilega sést. 1 öðru lagi er það ekki ytra útlitið eitt, sem^
dæmt er um og ókunnur áhorfandi á þess ekki kost að kynnast
ýmsu því í fari stúlknanna, sem þungt reynist á metunum. i
stað núverandi skipulags ætti einungis dómnefnd að fjalla um
málið og mætti Blaðamannafélagið gjarnan eiga þar fulltrúa.
Fegurðardísirnar eru fiuttar út í mýrina austan við Tívolí, siðan liggur leiðin yfir
skurðinn austan við girðinguna, sem umkringir Tívolí og Ioks eru þær látnar inn í skúr
„Eg ætla að verða
tízkuteiknara“,
segir Edda Jóns-
dóttir, sem varð
þriðja í röðinni.
Hún hefur gaman
af ferðalögum og
hlustar mikið á
tóniist, hverskon-
ar, og hún hefur
líka áliuga á Ieik-
list. „Mér leið liálf-
illa, meðan á þessu
gekk, on nú, þegar
þetta er afstaðið,
Hður mér betur,
svo er nú lika
Tyrkland afsltap-
lega intressant
land, heldurðu
ekki ?“ Og það
held ég.
Unga þokkagyðjan Ragnheiður Jónasdóttir,
varð önnur í keppninni. Hún óskaði sigurveg-
aranum brosandi til hamingju, og tók svo
þátt í gleðinni að lokinni keppni. Hún stund-
ar leiklistarnám í London, og menn þar spá
henni glæstum frama. Ekki er að efa að þessi
glæsilegi fulltrúi íslenzkra stúlkna verður landi
og þjóð til s’óma. Hún hefur fullan hug á því
og henni fylgja beztu óskir Vikunnar.
Sigurbjörg Sveinsdóttir, varð númer fjög-
ur í keþpninni. Hún er 18 ára. Henni fannst
miklð til um hugrekki þeirra sem fram
liafa komið í keppnum undanfarin ár, og
varð Iireint undrandi á liugrekki sínu. Hún
starfar í Bókaverzlun Lárusar Blöndals,
og þegar ég spurði hana hvort liún yrði
ekki vör við að menn horfðu á hana, sagði
hún: „I>að koma nokkuð margir inn í búð-
ina og biðja um eitt umslag — það kostar
10 aura . . .“
Hin virðulega dómnefnd.
Fólkið hópaðist suður í Tívolí þúsundum
saman.
X>egar stúlkurnar höfðu gengið fram hver af
annari, stóðu þær nokkra stund saman, svo
áhorfendur gætu borið saman fegurð þeirra.
Til vinstri: Ungu stúlkurnar biðu á Café Höll
meðan dómnefndin talaði við þær hverja fyrir
sig.
Þær sem komust í úrslit, talið frá vinstri.
Sigríður Jósteinsdóttir, Ragnheiður Jónasdótt-
ir, Sigurbjörg Sv.iins(ÍVittir, Edda Jónsdóttir,
Þuríður Guðmundsdóttir og Sigríður Geirs-
dóttir, sem var kjörin fegurðardrottning.
Þuríður Guðmunds-
dóttir, 17 ára, varð
fimmta. Hún starf-
ar hjá Silla og
Valda. Hennar bezta
skemmtan er að
sitja hesta, og faðir
hennar á hesta og
hún kann vel við sig
í reiðtúrum. Hún
sagöist hafa óttast
öll þessi augu, sem
horfðu á hana
keppnisdagana. Hún
hefur gaman af tón-
list, og hlustar þá
gjarnan á sinfóníur
og aðra sígilda tón-
lisí. Hún hefur á-
huga á að sjá heim-
inn, og til þess er
flugfreyjustarfið
heppilegt. Hún og
fjölskylilan öll ætla
í ferð til Skotlands
á næstunni.
Sigríður Jósteinsdóttir, sem varð sjötta, starfar í verzlun.
Hún notar frístundir sínar til lesturs, hefur aldrei áður
komið út fyrir pollinn, en fer nú sem einn verðlaunahafinn
til Kaupmannahafnar, og segist hiakka mikið til, því hún
hafi gaman af ferðalögum.
Edda
Sigurbjörg
Sigríður
„I fyrsta lagi var ég nú beðin um
þetta, og í öðru lagi, voru verðlaunin
góð, hvar i röðinni sem maður yrði nú
annars“ segir Sigríður Geirsilóttir, feg-
urðardrottningin þegar ég spyr liana
hvers vegna hún hafi tekið þátt i keppn-
inni. „Foreldrar mínir sögðu allt í lagi,
og unnustinn líka, hann sagði að feg-
urðarsamkeppnin breytti ekki áliti sínu
á mér, — en ég veit nú svo sem að ég
get ekki komið með neina frambæri-
lega skýringu á því hversvegna ég tók
þátt — ekki í kvöld, þú skilur það . . ?
Það var mikið um að vera á lieimili
UNGFRU ISLAND, daginn eftir krýn-
inguna, Blaðamaður Vikunnar heimsótti
Sigríði og foreldra hennar, Birnu
Hjaltested og Geir Stefánsson. Frú
Birna gaf sér tima til þess að setjast
niður og ræða litla stunil við blaða-
manninn. Hún sagðist ekki hafa haft
tíma til þess að setjast í allan dag, „liér
hefur verið stöðugur straumur gesta og
menn liafa hringt, til þess aö óska okk-
ur til hamingju. Það er mjög gaman
að hafa heyrt í gömlum kunningjum,
sem ekki liafa látið sjá sig hér svo
lengi, og sumir hafa komið tvisvar.“
Og frúin hló dátt.
Ungfrú Sigríður Geirsdóttir ásamt unn-
usta sínum Magnúsi Skúlasyni.
Ungt fólk var í meirililuta þarna,
skólafélagar Sigríðar, og aðrir vinir.
Feguröardrottningin gekk um á meðal
gesta, brosandi og elskuleg í framkomu,
þroytt eftir spenning keppninnar.
„Ég er svo sem ánægður," segir hús-
bónilinn, Geir Stefánsson, Mýrarlnisum.
„Stelpan liafði miklar áhyggjur af þessu
og það er gott að þetta er afstaðið,
þótt það sé líklegast rétt að byrja“. Og
unnusti Sigríðar, Magnús Skúlason, and-
varpar lítillega, þar sem bann gengur
um og annast um veitingar, líklegast
verður þetta erfiðast fyrir hann . . .