Vikan - 12.05.1960, Blaðsíða 13

Þetta er
þátturinn
Þú og
barnið
þitt
eftir
Dr. Matthías
Jónasson
Baráttan
um
barnið
12
Flestir foreldrar eiga hugljúf-
ar minningar frá fyrstu æviárum
barna sinna. Þá eru tilfinninga-
tengsl barnsins við foreldra heil
og sterk, framandi áhrif grípa
sjaldan truflandi inn í þróunina,
en barnið hlitir að öllu leyti um-
sjá móður og föður. Þau finna,
hve næmt barnið er fyrir áhrif-
um þeirra og hve auðvelt þeim
veitist að móta það eftir vilja
sinum. Smávægilegir árekstrar
við vaknandi vilja þess sýna for-
eldrum aðeins, að þróunin er á
réttri leið.
Á þessu skeiði virðist uppeldið
vera auðvelt, og foreldrar sjá
fram á glæsta framtíð barnsins.
Ýmsir sálfræðingar telja smá-
barnaskeiðið svo mikilvægan
kafla í heildarþróun barnsins, að
það ráði miklu um persónuþroska
hins fullvaxna manns. Ef mynd-
un tilfinningatengsla takist vel,
svo að innra jafnvægi og öryggis-
kennd þróist með barninu, og
það temur sér hollar lífsvenjur,
þá sé þróun þess tryggð í aðal-
atriðum upp frá þvi.
Hér verða mikilvæg sannindi
ýkjur og fjarstæða. Hvert þró-
unarskeið felur i sér hættur,
býður tækifæri til hins betra og
verra. Vel heppnað uppeldi barns
fram að G ára aldri veitir enga
fullgilda tryggingu fyrir heilla-
vænlegri þróun 16 ára unglings.
Hvert þróunarskeið krefst sér-
stakrar umönnunar og sérstakra
uppeldisaðferða. Á raunsæis-
skeiðinu hentar barni ekki leng-
ur liið sama og meðan það lifði
í töfraheimi ævintýrsins, á um-
brotaskeiðinu þarfnast ungling-
urinn annars konar umhyggju en
hið sjálfgleymna barn raunsæis-
skeiðsins. Ein algengasta uppeld-
isvilla foreldra felst í því, að þau
brestur skilning á hinni mismun-
andi uþþeldisþörf ólíkra aldurs-
skeiða og gefast upp og sleppa
hálfnauðug hendi af uppgldi
barnsins, þégar þær aðferðxr,
sem hæfðu því ungu, duga 'ekki
lengur.
Innan fjölskyldunnar sjálfrar
geta leynzt ýmis upplausnaröfl,
Ég drep varfærnislega á dyrnar lijá
forstjóra nærfatagerðarinnar AIK á
efstu hæð í verzlunarhúsi Marteins við
Laugaveg. Forstjórinn opnar, og um
leið sé ég unga og fallega stúlku á und-
irkjól einum klæða. Mér verður svona
fremur hverft við eitt augnablik, en
forstjórinn segir, að óþarft sé að roðna
og hans hegðun sé með fullu skikkelsi,
enda konan rétt hinum megin við vegg-
inn. Þetta var bara hún Svanhildur
Jakobsdóttir, sem syngur i Þjóðleikhús-
kjallaranum og Ólafur liafði fengið til
þess að máta nýja gerð af undirkjólum.
Þarna í höfuðstöðvum nærfatagerðar-
innar er ákaflega yndislegt umliverfi.
Maður veður livítt gólfteppið upp í ökla,
sums staðar eru veggirnir klæddir með
furu, sums staðar eru sýningarskápar
með dýrindis útstillingum. Sveinn
Kjarval hefur teiknað innréttinguna, er
mér sagt.
Ég þarf að bíða, meðan Ólafur for-
stjóri athugar nýju undirkjólana utan
á Svanhildi, og svo þarf hann að hafa
samband við nokkra kaupfélagsstjóra,
sem voru að koma í bæinn.
—Hvernig selur maður nærfatnað nú
á dögum?
— Ja, hvað skal segja, ég er nú ekki
alveg viðbúinn að svara svona spurn-
ingu . . . Þetta byggist auðvitað á því,
að húsakynnin séu jafnákjósanleg og
sjálf varan. Þegar búið er að samræma
fallega vöru, falleg húsakynni, þar sem
varan er seld, og fallegar umbúðir, —
já, þá selst varan.
— Samkeppnin liörð?
— Auðvitað er hún það. — Svo kepp-
um við beint við útlenda vöru, sem
höfð er við hliðina á okkar i búðunum.
Hann sezt við útskorið eikarskrif-
borð, sem gæti verið frá einhverjum
Loðvíkum í Frans, og það er sama sem
ekkert á því til þess að spilla ekki
heildaráhrifunum.
— Sumir segja, að byggja megi upp
fyrirtæki með auglýsingum, að minnsta
kosti þar, sem markaðurinn er nógu
stór. Hefur þú trú að auglýsingum?
— Maður hefur mikla trú á þeim . . .
Framhald á bls. 29.
anno 191
Auglýsingar eru nauðsyn. Og hvað minum bisnis
viðvikur, þá eru þetta klæði, sem auka á fegurð,
og þá er mjög gott að koma við auglýsingum.
Auglýsa með myndum, þær sýna það miklu bet-
ur en orð. Það væri ekki nóg að segja: Carabella
er bezt . . .
— Þú meinar þotuna . . .
— Hún heitir nú Caravelle, væni minn. Cara-
bella er vörumerki hjá mér, eins og þú sérð á
pökkunum. Það er annars ítalska og þýðir „kæra
fagra“.
— Jæja.
Svo fær forstjórinn samband við kaupfélags-
stjóra, sem var að melda sig inn á Hótel Skjald-
breið, og ég geng út í kvistinn á meðan og horfi
á umferðina niðri á Laugaveginum. Þær verða
bærilega nærfataðar úti á landsbyggðinni, ef
hann selur kaupfélagsstjórunum svona grimmt.
sölumönnum allan liðlangan daginn, en maður
gerir það bara fyrir sig sjálfan.
— Þetta er nóg um sölumenn. Segðu mér
heldur eitthvað um tízkuna í soddan fatnaði, —
eða er kannski engin tízka í þessu?
—> IÞað er tízka i undirfatnaði eins og öllum
öðrum fatnaði. Þú manst eftir „Baby doll“. Nú
eru þau að hverfa. Nú er fremur í tizku að hafa
blússu niður að mitti, svipað Baby doll, og kvart-
siðar buxur með.
— Hvað um litina?
— Það eru llka tizkulitir i undirfatnaði. Helm-
ingur af öllum undirfötum er hvítur, en svo
kemur bleikt, blátt og svart. Þessir litir eru
alltaf til, en svo skjóta ýmsir tízkulitir upp koll-
inum á ýmsum árstímum, rautt á haustin, drapp-
litað og gult fyrir sumarmánuðina.
—■ En tízkan i þessum fatnaði er nú samt
— Ég held varla. Þetta er allt breytingum
Hvað skyldi S’ambandið segja? Ætti ég að spyrja
hann að því, hvort hann sé framsóknarmaður.
Nei, það er bezt að halda pólitíkinni utan við
nærfatnaðinn.
Ég spyr hann um verðið, þegar hann er búinn
að afgreiða kaupfélagsstjórann. Hvort það skipti
miklu máli með einn undirkjól, hvort hann kosti
fimmtiu krónum meira eða minna.
— Þessu er haldið í ákveönum verðflokkum.
Islenzkir undirkjólar hafa yfirleittt kostað 220
—230, — nú hækkar það, vel að merkja. Við
höfum framleitt eina dýrari tegund, og hún hef-
ur engu siður gengið út.
— Mátt þú selja hverjum, sem hingað kemur?
— Nei, aðeins til smásala.
— Hvernig fara nú kaupmenn og kaupfélags-
stjórar að þvi að velja nærklæðnað á kven-
þjóðina?
— Þeir hafa yfirleitt kvenfólk með i ráðum.
— Það er gott að hafa það með i ráðum yfir-
leitt. Hefurðu ekki einkaritara?
— Ég hef ekki einu sinni sölumann.
— Sölumenn eru nú leiðinlegir.
— Þeim finnst það sumum i kaupsýslustétt-
inni. Ég skil ekkert í þvi, að menn skuli ekki
sjá það, að í tösku hvers einasta sölumanns
kann að leynast meðal til þess að bæta afkom-
una. Ég veit, að það er þreytandi að taka á móti
stöðugri en í utanyfirfatnaði.
undirorpið. Til dæmis eru blúndur að minnka
þessa dagana.
— iHvað kemur i staðinn fyrir blessaðar
blúndurnar?
— Nælon-milliverk, ofið á mismunandi hátt.
— En síddin?
— Hún breytist eftir tizkunni, — alltaf að
styttast upp á siðkastið.
— Það hlakkar i þér yfir því.
— Eðlilega, það sparar efni.
— Þegar ég sé ýmiss konar krúsindúll í þess-
um náttkjólum og undirfatnaði hjá þér og öðr-
um, þá dettur mér i hug, að hér hafi tæplega
átt sér stað jafnmikil einföldun formsins og á
. ýmsum öðrum sviðum, t. d. i listum yfirleitt,
byggingum, borðbúnaði, og utanyfirfatnaði.
— Ég sagði þér áðan, að blúndurnar væru á
undanhaldi. Þannig er það um margt af þvi, sem
þú nefnir krúsindúll. Það var mikið af því fyrir
nokkrum árum, en nú er það alveg að hverfa.
Þú sérð þessa kjóla: Þeir eru næstum þvi eins
einfaldir og hugsazt getur. Yngri kynslóðin vill
það heldur. Reynslan hefur hins vegar sýnt,
að eldri konur kunna þvi betur að hafa blúndu-
verk eða þvi um líkt, og þess vegna er það
framleitt. Við erum liér til þess að þjóna við-
skiptavinunum. if
13