Vikan - 22.06.1961, Qupperneq 14

Fyrirsátarmaðurinn hné niður hel-
særður.
Mark hljóp eins hratt og hann
gat niður strætið í skugganum af
húsunum. Það var óbragð i munn-
inum á honum, og hann óskaði, að
þetta hefði ekki þurft að koma fyr-
ir. En það var orðið, sem orðið var,
og enginn tími til að harma það.
Aðalatriðið var að ljúka erindinu
og hafa sig siðan á burt. Ef honum
dveldist um of, yrði hann af tíma-
véhnni og mætti þá dúsa hérna í
þessari menningarsnauðu fortíð, það
sem eftir væri ævinnar.
Hann var enn á hlaupum tiu mín-
útum síðar, er hann loks kom i
götu þá, er langa-langa-langafi hans,
John Fallon, bjó við. Hann fann
húsið auðveldlega og kastaði mæð-
inni, meðan hann las á póstkass-
ann. Þarna var það: John A. Fallon,
ibúð 3b. Hann þrýsti á bjölluhnapp-
inn við hliðina á nafninu. Eftir
andartak small í lásnum, og hurðin
var opin. Þegar hann kom upp á
þriðju hæð, var ekki laust við, að
hann titraði. Hann var því óvanur
að ganga stiga.
Hurðin á ibúð 3 b var opin, og
gult ljósið flæddi fram á ganginn.
í dyrunum stóð grannur meðalmað-
ur, á að gizka rúmlega tvítugur. Það
stóð heima, hann mundi vera tutt-
ugu og tveggja ára. Það fór undar-
leg tilfinning um Mark, — þetta
var jú, langa-langa-langafi hans.
„John A. Fallon?“
„Jú, það er ég.“
„Ég er ættingi þinn og heiti Mark
Fallon. Við höfum ekki hitzt áður.“
Ungi maðurinn horfði rannsak-
andi á hann, rétti honum höndina
og spurði: „Ertu viss? Ég man ekki
eftir að hafa heyrt getið um ætt-
ingja með þessu nafni, en gerðu svo
vel að koma inn.“
Herbergið var búið einkehnileg-
um gamaldags húsgögnum, aðallega
úr tré. Mark fékk sér sæti, en John
gekk að skáp með hillum og skúff-
um og tók fram flösku og tvö glös.“
„Má bjóða þér að drekka?“
„Nei, takk, ég má ekki vera að
þvi, þar sem ég er mjög tímabund-
inn.“ Hann veitti því athygli, að
John varð mjög starsýnt á föt hans
og þá sérstaklega skóna.
„Hvernig er skyldleiba okkar
háttað?“
Mark hikaði og leit á úr sitt, — —
tuttugu mínútur voru þegar liðnar.
„Ég geri ráð fyrir, að þetta komi
fiatt upp á þig, en ég er sonar-sonar-
sonar-sonar-sonur þinn. — Ég kem
frá árinu 2095, það er 137 ár framan
úr límanum."
John starði á hann orðlaus, en
fór svo að hlæja. — „Jæja, jæja, —
ég hélt ég hefði spurt ósköp eðli-
legrar spurningar, — hvernig erum
við skyldir?“
Mark hleypti brúnum. „Mér er al-
vara. Sjáðu, þú heldur dagbók, ekki
satt?“
„Hvað um það?“
Mark tók myndirnar upp úr tösku
sinni, valdi eina úr og skoðaði hana
vandlega.
„í gær skrifaðir þú i hana: Frá
P. Stoddard, ávísun 52 dalir. — 1
dag, skrifaðir þú eða ætlar að skrifa:
Borðaði morgunverð með Mae,
Hringdi í Andrews kl. 2.30. —
Rétt?“
John var orðinn náfölur. — „Hvað
á þetta að þýða?“
Mark lyfti hendinni: — „Á morgun
munt þú skrifa: Hringdi í Andrews
kl. 11 f. h.
„Á morgun, — við hvað átt þú?“
Mark rétti honum myndina af
opnunni i dagbókinni. John tók vió
henni, starði undrandi á hana, gekk
síðan að skrifborðinu og tók úr þvi
dagbókina, — sömu dagbókina sem
Mark hafði svo oft lesið. En nú var
hún ný eða svo til, ekki velkt og
óhrein, eins og hann þekkti hana.
John lagði hana á borðið og bar
hana og myndina saman. Hann
skoðaði þær góða stund, hristi sið-
an höl'uðið, leit til Marks og spurði:
„Er ég að verða geggjaður?"
Mark hrisU höfuðiö. — „Ég er
aðeins að sanna þér, að ég er kom-
inn úr framtíðinni til þess að hjálpa
þér.“
John gekk eins og drukkinn mað-
ur að skápnum, heiili íuiit gias af
vini og drakk í einum teyg.
„Sjáðu til, ég er iungaö kominn
137 ar aftur í tímann til þess að
hjálpa þér.“ liann raöaði nokkrum
myndurn á borðið. — „Þú ert efni-
legastur ailra forfeðra minna og átt
mikla framtið iyrir þér. Ég ætla
að hjálpa þér svolitið, — ekki svo
að skilja, að þú eigir einn að njóta
þess, þvi að þótt þú léUr efUr þig
ahtlegan auð, var hann ekki nægi-
legur U1 þess að nokkuð kæmi í
minn hiut. En nú er tækifæri U1 að
bæta úr þvi. — Ertu að hlusta?“
„Eg hlusta, haltu áfram.“
„Hér eru tæknitimarit, gefin út
1977, — 2014 og 2029. — 1 þeim
færð þú allar upplýsingar um upp-
hafningu aðdráttaraflsins, lausn á
vandamálum geimsiglinga og ýrnis-
legt annað, sem þú getur athugað.
Svo eru hérna nokkur dagblöð —
svolítið fram í tímann frá þinum
bæjardyrum séð. T. d. er hérna
verðbréfamarkaðurinn fyrir næstu
viku og nokkrar úrklippur, sem ná
yfir nokkrar vikur eða mánuði. Svo
er hér að lokurn kort yfir úraníum-
námu, sem mundi annars ekki finn-
ast fyrr en 1938. Ég sé því ekkerl
lii fyrirstöðu, að----“
„Hættu, hættu.“ John æddi fram
að dyrunum, opnaði þær og æpti:
„Þetta er brjálæði, — ómögulegt.
— Hver ert þú, — illur andi? Ut
með þig!“
Mark lyfti hendinni. — „Augna-
blik!“
John var orðinn öskugrár í fram-
an. „Þetta er lygi allt saman. — Ég
veit ekki, hvað þú ætlar þér með
þessu, en það væri réttast að loka
þig inni og-----“ Miark heyrði ekki
meira. — Loka liann inni, — vélin
kæmi eftir nokkrar mínútur, hann
mátti ekki missa af henni. — Hann
stökk á fætur. „Burt frá dyrunum!“
Ilann beindi byssunni að John. —
„Láttu nú aftur. — Já, það var rétt.
Komdu nú hérna yfir að veggnum.
Svona já.“ John gekk varlega yfir
gólfið, en þegar hann gekk fram hjá
skápnum, trylltist hann skyndilega.
Mark sá flösku koma fljúgandi i átt-
ina til sín. Hann beygði sig á sið-
ustu stundu, og hún malaðist á
veggnum rétt fyrir ofan hann. Hið
næsta, sem hann vissi, var, að hann
var i æðisgengnum fangbrögðum við
John. Mark var stærri og þyngri, en
ótti unga mannsins margfaldaði afl
lians. Skyndilega kvað við skot. Átök
Johns linuðust, og hann hné niður
á gólfið. Mark stakk byssunni í vas-
ann og þurrkaði af sér svitann, leit
síðan á lífvana lfkama Johns. Augun
voru brostin. — „Drottinn minn!
John Fallon, forfaðir hans, — var
dauður.“
Framhald á bls. 26.
ÍSLENDINGAR I ÁSTRALIU.
Hér á myndinni eru fjórir Islendingar, sem hafa gerzt imflytj-
endur í Ástralíu. Samkvæmt fréttagrein í áströlsku blaöi er ætlun
þeirra að hallá hópinn, og segjast þeir geta unniö hvað, sem er,
þar sem algengt sé h> : r.a á Fróni, að menn kunni ým: :ir iöngreinar.
Enn íremur er haft eftir þeim, að þeir hafi ekki búizt við svuna
mörgum stúlkum í Ástralíu, en eins og kunnugt er, þá oru karlmenn
þar i miklum meiri hlu'.a. Má segja, að víöa flækist frómur, og
samkvæmt ástralska blaðinu hafa nokkrir Islendingar flutzt til
Ástraliu áður.
Mynd: Ásgeir Egilsson vélvirlci, Pálmi Snorrason hlióöfœráleikari,
Magnús Karlsson vélvirki og Friörik Ingvarsson húsrsmiöur.
BÓKAÞJÓÐ.
Við íslendingar pykjumst vera
mesta bókaþjóð heims og höfum það
til marks, að hvergi eru eins margar
bókabúðir á hvert þúsund ibúa. Læt-
ur nærri lagi, að i Reykjavík sé
bókabúð á hverja fimm þúsund
ibúa. Á Akureyri er víst ein á hverja
tvö þúsund, og ekki þarf að vera
teája upp þorp og kauptún, sem hafa
bókabúð. Það er greinilegt, að við
erum bókelskasta, gáfaðasta og
snjailasta þjóð í heimi og þótt víðar
væri leitað, eins og karlinn sagði.
Nú er blaðamönnum ekki síður
nauðsyn á andlegri fæðu en öðrum,
Þorvarður og þess vegna bregðum við okkur
inn i eina bókabúð í miðbænum,
nánar tiltekið bókabúð Iíron í Bankastræti, og spjöllum við
Þorvarð verzlunarstjóra um bækur.
— Áttu nokkuð nýtl að bjóða manni þessa dagana?
— Hérna er ein ný, — Ævisaga íSergei Eisensteins, Svo er ný
saga eftir Graham Greene.
— Hún er nolckuð dýr, sýnist mér?
— Þetta er fyrsta útgáfa.
— Mér sýnist vera mest af bóltum á enska tungu hérna.
— Já, það er mest á ensku, — svo dönsku og þýzku.
— Hvað er svona mikið keypt? Eru það skáldsögur eða kannski
fagbækur?
— Það eru mikið fagbækur og vísindarit. T. d. gefur Mentor-
vasabókaúlgáfan út mjög vinsæl visindarit, og hún hefur einn
höfund á sínum snærum, Georg G-amov, sem hefur alveg fastan
lesendahóp. Strax og bók eftir hann kemur á markaðinn, koma
þeir til að fá sér hana. Svo eru þeir með klassiskar bækur ævi-
sögur heimspekinga og skálda.
Meðan ég spjalla við Þorvarð, tek ég saman nokkrar bækur,
sem virðast eigulegar, og þegar hann reiknar út samanlagt verð
á þessum bókum, kemur í ljós, að ég hefði aðeins getað fengið
mér tvær bækur eftir Graham Greene, fyrstu útgálu, fyrír þessa
peninga.
Árshátíð íþróttafélags Reykjavíkur var haldin laugar-
daginn 9. apríl í Sjálfstæðishúsinu. Yfir 200 manns sóttu
hófið, er fór hið bezta fram, og birtir Vik<m nokkrar mynd-
ir frá árshátíð hins merka félags. — í. R. hefur um langt
skeið átt frábæra afreksmenn í frjálslþróttum, sundi, hand- >
knattleik og skíðaíþrótt, og heiðraði félagið marga þeirra
við þetta tækifæri.
14 vikan