Vikan - 14.06.1962, Blaðsíða 37

en yfirleitt er það ekki alvarlegt. En
hér er annað atriði, sem gjarnan má
minnast á og vara fólk við, Því það
hlýtur að vera hægt að gera eitthvað
við því. £>að eru hákojurnar svo-
nefndu. Það er toluvert algengt að
börn detti niður á gólf úr efri koj-
um, þar sem slík rúmstæði eru ekki
nægilega trygg. Það kemur þá fyrir
að þau brotna á útlimum og rotast.
Við höfum líka séð nokkur höfuð-
kúpubrot af þessum orsökum."
— Liklega eru þá ekki nógu trygg-
ar grindur fyrir framan kojurnar?
„Sennilega. Það borgar sig vafa-
laust að ganga vel frá slíku, því þetta
er töluvert algengt hér á landi. —
Það er líka ástæða til að vara fólk
ir með sprautu, og síðan var tekið til
að sauma saman, á meðan dömunni
var haldið kyrri á borðinu. Pabbinn
hélt í höndina á henni og horfði á.
Eftir augnablik fór hann að fölna
i framan. Aðstoðarstúlkan fylgdist
vel með honum, Því það er ekki óal-
gengt, að pabbarnir fái svima og jafn-
vel aðkenningu að taugaáfalli, við að
horfa á svona ........Viljið þér ekki
heldur setjast niður á meðan ....?“
spurði hún kurteislega, en hann
reyndi að harka af sér: „O — ætli
það. Maður hefur svosem séð annað
eins ....“ En víst er það, að allra
manna fegnastur var hann, þegar
þessu var lokið.
bílstjórar eru kærðir og sektaðir, ef
þeir bregða út af sjálfsögðum regl-
um.“
Haukur var farinn að tala i sig
hita, og hinir læknarnir, sem hlýddu
á, voru greinilega alveg sammála.
Þeir kinkuðu kolli, jánkuðu og skutu
fram stuttum dæmisögum, þessu til
stuðnings.
Ég er lika alveg sammála, og vafa-
laust þú líka.
Hvernig væri þá að gera eitthvað
i þessu .... ?
—O—
Þegar ég gekk framhjá dýrum
lækningastofunnar, á leiðinni út,
heyrðist þaðan sár barnsgrátur og
inn á milli róandi málrómur hjúkr-
unarkonunnar, 'sem var að reyna að
sannfæra litla angann um, að þetta
væri alveg að vera búið. Læknirinn
var að „rimpa sarnan" gapandi sár á
hnakkanum á einum þeirra einstakl-
inga, sem eiga eftir að taka við af
okkur, eftir nokkur ár. Kannski verð-
ur hann læknir, skáld eða vísinda-
maður — ef hann fer aldrei verr
en þetta.
Fyrir utan dyrnar var sjúkrabíll-
inn að bakka að dyrunum, og aftur
í honu m sá ég konu sitja, með lítið
barn í fangi .... G. K.
við svölum og gluggum. Við fáum
nokkuð oft börn hingað, sem hafa
fallið niður af svölum eða út um
glugga .... “
— Það getur orðið nokkuð alvar-
legt?
„Já, vist getur það orðið. Það er
fyllilega ástæða til að fólk gangi svo
tryggilega frá svalahandriðum — ef
börn fá að leika sér þar, — að þau
geti alls ekki klifrað þar upp og dott-
ið niður. Að maður nú ekki tali um
glugga á efri hæðum, þar sem börnin
vilja auðvitað alltaf vera.“
— Að fólk setji rimla í opna glugga ?
„Já, eða hafi þar annan útbúnað,
svo börn geti ekki dottið þar út. Slys-
in eru ekki lengi að ske.“
Haukur blaðaði í spjaldskránni ...
„Hér er eitt tilfelli, sem er nokkuð
algengt. 1 sjálfu sér er það kannski
ekki mjög hættulegt, en fólk verður
ákaflega hrætt, þegar slíkt kemur
fyrir. Það er, þegar smábörn togna
í liði. Það er t. d. algengt, að full-
orðið fólk, sem leiðir börn úti á götu,
kippir skyndilega og fyrirvaralaust i
höndina á þeim, eða lyftir þeim upp
á hendinni. Þá kemur fyrir að þau
togna í liðnum eða fara úr lið. Þá
snýst upp á höndina og hún verður
máttlaus. Þetta lítur illa út, og fólk
verður oft mjðg hrætt við, að það
hafi slasað barnið illa. Auðvitað er
þetta sársaukafullt og mjðg varasamt,
þótt aðgerðin sé I sjálfu sér einföid.
Við verðum þá að kippa í liðinn aftur,
og svo jafnar þetta sig f!jðtlega.“
— Þetta hef ég aldrei heyrt um.
Það er eins gott að vara sig á þessu.
„Já, þau þola ekki mikið átak, litlu
grevin, sérstaklega ef það kemur þeim
alveg að ðvörum, svo þau geta ekki
tekið á móti."
Frammi á lækningastofunni heyrð-
ist sár og hávær grátur lít.ils barns,
og ég hraðaði mér fram til að vlta
hvað um væri að vera. Við sjúkra-
borðið stóð Þórarinn læknir og hélt
á 6 vikna gðmlu stúlkubarnl þannig,
að höfuðið snéri niður, og hún orgaði
hreint eins og hún ætti lifið að leysa.
— Hvað er að þessari, Þðrarinn?
„O — henni hefur bara svelgzt á,“
sagði Þðrarinn og brosti. „Þetta þolir
svo lítið. Ég er að láta renna upp úr
henni, og þá jafnar hún sig strax.“
Mððir stúlkunnar stðð hjá og horfði
fðl á aðgerðirnar. Henni hafði sýni-
lega orðið mikið um þetta, en nú var
hún rólegri, er hún fann að barnið
var komið I réttar hendur. „Hún var
orðin blá i framan .... “ sagði hún og
reyndl að brosa.
Frammi á biðstofu beið önnur litil
hnáta með pabba sínum. Hún hafði
dottið á miðstöðvarofn og komið
skurður á nefið. Þá varð Þórarinn að
taka til við saumaskapinn, stúlkan
var iögð á borðið og hlíf yfir andlit
hennar. Á hllfinni var gat þar sem
sárið var. Sárabarmarnir voru deyfð-
„Það er víst tilgangslaust að taia
um umferðarslys í þessu sambandi,"
sagði Haukur. „Þau eru í raun og
veru alveg í sérflokki, og ekki hægt
að kalla Þau heimilisslys. En ég get
samt ekki orða bundizt með þau, því
mér finnst svo oft, að Þau séu hreinu
kæruleysi hjá fullorðna fólkinu að
kenna.
Það er t. d. þessi dæmalausi ósið ’r
hjá fólki, að senda smábörn út í búðir
eftir einhverju smávegis, og kannski
yfir fjölfarnar umferðargötur. Börnin
kunna ekki að vara sig á bílum. Þau
hafa ekki lært Það og eru ekki orðin
nógu þroskuð til þess að skilja slíka
hluti, og fullorðið fólk á að vita það.
Það þýðir ekkert að skamma krakka-
greyin fyrir að gera ekki hluti, sem
þau vita ekkert um Þess vegna lendir
það oftast á bílstjórunum að gæta
barnanna. Foreldrarnir treysta raun-
verulega á það, að bílst.jórarnir aki
ekki á krakkana. Slíkt ástand er ó-
verjandi og sýnir allt of mikið kæru-
leysi fyrir lifi og limum barnanna.
Það er hart að þurfa að segja þetta.
en þetta er mín skoðun.
Svo er annað, sem kannski Þýðir
ekki að tala um. Eín það er, að hér
á landi eru umferðarslys raunverulega
alveg öfug við það, sem er víðast
erlendis. Hér verða flest slys i bænum,
þar sem umferðin er þéttust, og Þá
oftast á gangandi fólki og börnum.
Erlendis verða flest slysin úti á veg-
um, þar sem bilarnir aka á miklum
hraða. Þar aka menn á tré, aðra bíla,
út af veginum eða þvilíkt. Þar verða
oft stórslys og á mörgu fólki. Inni
í bæjum og borgum eru umferðarslys
tiltölulega miklu sjaldgæfari en hér.
Ég er ekki að „mæla með“ stðrslys-
unum úti á vegum. Það má enginn
skilja orð min svo, og bað er gott
að þau eru sjaldgæf hér. En umferðar-
slysin hér I Reykjavík eru fyrst og
fremst Því að kenna — að minu áliti,
að umferSarmenning gangandi fólks
er hreint ekki til.
Hér þarf að gera stórt og mikið
átak. Lögreglan og aðrir aðilar þurfa
að skapa umferðarmenningu gangandi
fólks, alveg frá grunni. Og það er
mikið verk, en alveg nauðsynlegt. Ég
veit að þetta sjá allir, og örugglega
allir, sem aka bil hérna í bænum.
Maður getur aldrei verið öruggur um,
að einhver hlaupi ekki skyndilega
fyrir bílinn hjá manni, krakki, ungl-
ingar eða fullorðið fólk. Það hugsar
hreint ekki vitund um umferðina og
tekur ekkert tillit til hennar. Bil-
stjórarnir verða að passa bæði sjálfa
sig og alla aðra á götunni, og ef eitt-
hvað kemur fyrir — þá er það oftast
Þeim að kenna.
Það þarf að taka upp strangar regi-
ur um umferð gangandi fólks, og lög-
regian á aö hafa strangt eftirlit með
því að þeim sé fylgt, — og kæra hik-
laust og sekta alla þá, sem ekki fara
eftir þeim reglum, — alveg eins og
Plötur og dansmúsík.
Framhald af bls. 24.
Ray Charles syngur áfram.
Hinn blindi söngvari og hljóð-
færaleikari Ray Charles var fyrir
nokkrum vikuitn dreginn fyrir dóm-
arann og sakaður um notkun eit-
urlyfja, en hann var látinn fara
frjáls ferða sinna eftir mikið vafst-
ur. Og nú hefur hann sungið inn
á enn eina plötu, sem er á leið upp
eftir vinsældalistanum.
Sam Cooke eftirsóttur.
Eftir að lagið „Twistin the night
away“ náði metsölu, hefur hagur
Sam Cooke batnað mjög og hann
er ráðinn marga mánuði fram i
tímann, til að syngja á hljómleikum
og skemmtunum.
Minnzt var á plötu þessa hér i
blaðinu, fyrir nokkrum vikum og
henni spáð vinsældum, enda er hún
orðin ein af vinsælustu twist-plöt-
unum í útvarpinu.
Líklega fáum við að heyra nýja
Sam Cooke plötu, áður en langt um
líður.
Blóm á heimilinu:
JAjSMTN
eftir Paul V. Michelsen.
Jasminum polyanthum er ný
tegund hér á landi, ákaflega dug-
leg og fljótvaxin vafningsjurt,
dökkgræn með margskiptum
blöðum.
Blómin hvit, stjörnulaga og
ilma mjög sterkt og vel, með
svipaðri lykt og Gardenia. Jas-
min byrjar að blómstra snemma
vors og fram á sumar. Er höfð
í góðri birtu, en ekki sterkri
sól. Henni er fjölgað með græð-
liugum á vorin og fram eftir
sumri. Toppur tekinn af svo
platan fái fleiri greinar. Bezt
er að binda hana upp með bamb-
usstöngum eða \ ír, og má þá
forma hana eins og nverjum
einum finnst fallegust.
Moldarblandan á að vera feit
en þó létt og loftkend, vökvist
vel að sumrinu, en minna þegar
hausta fer og haft heldur kald-
ara á henni að vetrinum. Bezt
er að klippa hana vel niður að
vorinu og umpotta.
Jasminum odoratissimum, ber
Ijósari blöð og gul ilmandi blóm.
Getur blómstrað meiri hluta
árs, ef vel er að henni búið. Er
henni einnig fjölgað með græð-
lingum að vorinu og fram eftir.
Hún þarf lika góða birtu og
uppbindingu er hún fer að vaxa,
en hún er ekki eins fljótvaxin og
hin fyrrnefnda. Eldri plöntur
verða oft berar að neðan og því
gott að skera hana vel niður.
Hana þarf að umpotta hvert vor,
í "óða loftkenda mold og er gott
að liafa viðarkol í botni potts-
ins. Þá er og gott að hafa nokkra
viðarkolamola saman við mold-
ina.
Hún þarf góðan lifrænan
blómaáburð vor- og sumartim-
ann.
vikan 37