Vikan - 26.07.1962, Blaðsíða 42

Urnar íullar af fólki. Múgurinn þusti
loks blindur af æsingu til fangelsisins.
Þar var simastaur riifnn niöur og
notaöur til Þess að brjóta upp fang-
elsisdyrnar. Múgurinn þreif lögreglu-
menn burtu á göngum fangelsisins og
henti þeim út á götuna. Einn af öðr-
um voru 11 af 19 föngum dregnir
út úr fangastofunni. Meöal þeirra
voru Rocco, Milljóna-Kalli og veslings
Joe Polizza. Þar voru þeir barðir með
kylfuin, hnefum og fótum, meðan lýð-
urinn hrópaði fagnandi. Þegar 11
brotnir, blóðugir skrokkar héngu
loksins á ljósastaurunum, féll ugg-
vænleg þögn yfir staðinn.
Bandaríkjastjórn fordæmdi ekki að-
gerðir lýðsins opinberlega, en Italía
mótmælti sáran. En þetta var byrj-
unin á endalokum Mafiunnar í New
Orleans. Úrskurður múgsins var rétt-
lætið eitt — þvi að rannsókn leiddi
í Ijós, að sérhver kviðdómandi hafði
verið í heljarklóm Mafíunnar.
Það leið næstum ár, áður en ég
náði mér að íullu. Þegar ég hóf vinnu
á ný, lét Pinkerton mig sjá um öll
mál, sem snertu Mafíuna á einhvern
hátt. Næstu ár hafði ég yfirumsjón
með rannsóknum á Mafíumálum, m.
a. í Pennsylvaníu, þar sem knésett
var ein haroskeyttasta klíka Mafíunn-
ar. Mafíumenn litu mig orðið allt ann-
að en hýru auga, og mér var sífellt
ógnað mcð sprengjum og hnífstung-
um. Ég varð þó aldrei fyrir sprengju
né hnifstungu — en mörg skotin komu
fullnálægt mér, til Þess að það hefði
getað kallazt þægilegt.
Samt held ég, að ég hafi aldrei
komizt jafnn.'.lægt dauðanum og í
gamla fangelsinu, þar sem loks var
hert að kverkum Mafíunnar.
Kvöld í Wadi Natrun.
Framhald af bls. 15.
rauninni hvorugu verkefninu sinnt,
eins og skyidi. Verkfræðingur-
inn heimtaði stöðugt meiri pen-
inga, meiri mannafla, aðstoðar-
menn. Hann fékk það. Verka-
mennirnir svikust um, heimtuðu
hærra kaup sakir slæmrar aðbúðar
í eyðimörkinni. Ég varð að ganga
að því. Og það, sem verst var af
öllu: Verkfræðingurinn vildi ekki
leita vatnsins, þar sem ég óskaði.
Það stangaðist á við vísindakenn-
ingar hans og rannsóknir á jarð-
lögum og landslagi. Það má vel vera,
að vísindakenningar hans hafi verið
i lagi, en hann var fífl, eins og allir
menn,sem eru sneyddir innri greind.
Eigur okkar feðga fossuðu viku eftir
viku ofan í þessar skrælþurru ho!-
ur, en það kom ekki deigur dropi
upp úr þeim. Þegar handbært lausa-
fé þraut, var gripið lil lána, skuld-
um hrúgað ofan á skuldir á meðan
nokkur peningur varð sleginn út.
Verzlunin dróst saman, þrátt fyrir
dugnað bróður míns, þvi ég sveikst
að verulegum liluta um það, sem
ég átti að gera. Faðir rninn var orð-
inn örvinglaður yfir þessu hátta-
lagi og nærri lagztur i rúmið. Alex-
ander vann eins og berserkur, mælti
fátt og æðraðist ekki, en ég fann
á bréfum hans, að hann var að
missa vonina. í raun og veru var
ekki annað sýnna, en að ég væri
að gereyðileggja fjölskyldu mína.
Einn góðan veðurdag kom bréf
frá Alexander: „Nú rekur að því, að
ég get ekki sent þér meiri peninga.
Hér eru öil sund að lokast“.
Hvað átti ég að gera? Ég vissi
það ekki. En ég rak verkfræðinginn
og ailt hans hyski! Ég er alltaf upp
með mér af því. Svo tók ég pilt, sem
mér leizt alltaf dálitið vel á og sagði
§ö IálB3iaMMH§3!alEIIáiaíll@íl3iai3l§IBlEIIsn§I
Ódýrar utanferðir
ltí.950.00 AFRÍKUFERÐ TIL MAROKKO UM GIBRALT-
krónur AR — Spán og Frakkland til Parisar og Lond-
on. — 24. ágúst — 16. september.
18.500.00 RÚSSLANDSFERÐ um Kaupmannahöfn —
krónur Stokkholm — Helsinki — Leningrad og
Moskva, — þaðan suður til Iíákasus og Ukra-
inu, — siðan heim um Varsjá — Berlín — og
Kaupmannahöfn. — 3. — 23. september.
16.500.00 BELGRAD Á EM f FRJÁLSÍÞRÓTTUM. Þaðan
krónur til Sarajevo og Dubrovnik, liins sérkennilega
baðstaðar á strönd ADRIAHAFSINS, síðan
til hellanna miklu í Postojna, þar sem ferðast
er með rafmagnslest um hina furðulegustu
undirheima — svo til FENEYJA og yfir ALP-
ANA til Hamborgar. — 9.—29. september.
LANDSÝN LEIÐBEINIR YÐUR með hvers konar ferða-
þjónustu og farmiðasölu, hvort sem leiðin liggur innan
lands eða utan.
LAND SYN
FERÐASKRIFSTOFA LAUGAVEG118 SIMI 22890
EiiEiigiGiigLBiigiBiBiaBia@iBiigia@iBi@iaiai
við hann:
— Nú hóparðu saman skárstu
körlunum og verður verkstjóri hér
í nokkra daga. Þú borar eina holu,
þar sem ég segi til. Þú færð 100
sterlingspunda aukaþóknun, ef við
finnum vatn.
Hann gekk að þvi.
Næstu sólarhringa svaf ég ekki
dúr. Ég hafði ekki matarlyst, var
með bullandi sótthita, en vann frá
morgni til kvölds eins og óður mað-
ur. Matarbirgðir voru að verða á
þrotum, peningar þrotnir, viðskipta-
störf mín öll í óhirðu og reiðileysi.
Glötun og ógæfa vofðu yfir ástvin-
um mínum, smán og ósigur yfir mér.
Síðustu vikurnar hafði ég ekki
þorað að skrifa Soffíu. Hg vissi, að
ég var búinn að hætta svo miklu,
að aldrei yrði viðrétt, ef fyrirtækið
misheppnaðist. Og var þetta ekki
allt komið út um þúfur? Aðeins tvo
daga i viðbót, gat ég gert mér von
um að geta haldið í verkamennina.
Og að því loknu væri bezt fyrir mig
að stinga mér niður 1 einhverja hol-
una og láta sandinn fenna yfir mig.
Og þá skeði þaðl Við komum niður
á vatn, bullandi vatn, silfurtært, ís-
kalt. Við höfðum fundið æðina, sem
ég sá forðum i myrkrum jarðarinn-
ar, æðina, sem átti að breyta Wadi
Natrun í Paradís og gullnámu. Nú
gaus hún upp úr holunni, vall og
suðaði við fætur okkar. Við böðuð-
um andlit og hendur í vatninu, sötr-
uðum úr lófum okkar, æptum af
gleði. Ég lét síðan í snatri koma
fyrir útbúnaði til að mæla rennslið,
sagði fyrir um, hvar bora skyldi
næstu holu — og þaut til Kairó.
Þetta mátti ekki seinna vera. Við
vorum í raun og veru margsprungn-
ir á þessu. Nú bauðst mér hvarvetna
fé. Ég hefði getað selt Wadi Natrun
þegar daginn eftir fyrir stórfé. Ég
sendi skeyti heim — tvö skayti.
Annað til Alexanders: „Vatn fund-
ið i Wadi Natrun. Stórfé boðið i
eignina. Ivem brátt heim“. Hitt til
Soffíu. Ég hafði aldrei árætt að
senda henni skeyti áður. Nú var
mér alveg sama, þó að gamli Melas
rifnaði. Hann mundi bráðum lesa
um vatnsfundinn og Wadi Natrun í
biöðunum heima. Þá gæti hann
reiknað sitt dæmi, sá gamli þrjótur,
Eftir þrjár vikur var orðið fullljóst
að þarna var nóg vatn til þess að
lullnýta landið til ræktunar og full-
nægja margháttuðum rekstrarþörf-
um. Ég lét gera skipulagsuppdrátt
af Wadi Natrun, — hótel, hressing-
arhæli, verzlun, aldinrækt, blóm.
Þegar því var lokið fór ég heim.
Alexander og foreldrar mínir tóku
mér opnum örmum. Faðir minn
hafði verið að þvi lcominn að ör-
vænta. „En þú, bróðir,“ spurði ég,
„varstu aldrei hræddur?“
— Nei, svaraði hann. Ég vissi, að
þér myndi ekki hafa skjátlazt, vissi
það allan timann.
Hann þagði lengi og sötraði vín-
ið sitt undurhægt, en brosglampar
liðu um hrukkótt andlitið.
— Og svo fór ég í sparifötin og
dreif mig á fund Porfyriosar Melas.
Mér var vísað inn á skrifstofuna, þá
somu, sem ég hafði verið rekinn
út úr. Hann tók kveðju minni eklci
óalúðlega, visaði mér til sætis gegnt
sér. í þetta sinn settist ég.
Ég man ekki lengur nákvæmlega,
hvað ég sagði, kvaðst vera kominn
til þess að ítreka bónorð mitt og
gera honum grein fyrir, hvað ég
hefði hafzt að til þess að tryggja
framtíð okkar Soffíu, ef hann vildi
láta sv.o lítið að gefa því gaum, sagði
honum síðan alla sögu um Wadi
Natrun, lagði fyrir hann skilríki
mín, vottorð og áætlanir.
Hann hlustaði á mig af fyllstu at-
hygli og þolinmæði, rýndi þaulæfð-
um arnaraugum sínum í gögn min,
ritaði hjá sér einstaka tölur, velti
þeim drjúglanga stund fyrir sér, tók
síðan til máls. Þeim orðum gleymi
ég aldrei.
— Þú hefur staðið þig vel, dreng-
ur minn, sagði hann, — afbragðs-
vel. Bónorði þínu er tekið. — Hann
stóð upp og rétti mér höndina. —
Ég býð þig velkominn i hús mitt
og fjölskyldu!
Hann settist og hélt áfram:
— En þig vantar rekstursfé. í við-
urkenningarskyni fyrir sérstakan
dugnað þinn, skal ég fallast á að
greiða heimanmund Soffiu í reiðu-
fé og ekki binda hann öðrum skil
málum, en þeim, að upphæðin sé
séreign hennar. Þú mátt leggja pen-
ingana sem hlutafé i Wadi Natrun.
Ég læt ganga frá öllum skjölum því
viðvíkjandi. — Þú heimsækir oklc-
ur og heilsar upp á unnustu þina
í kvöld. Að öðru leyti ræðum við
einstök atriði siðar. Nú á ég dálítið
annríkt.
Hann stóð upp og rétti mér báðar
hendur. Ég var mállaus af geðs-
hræringu og varð það fyrir að kyssa
á báðar hendur hans.
Og nú er saga mín búin. Eftir
sex vikur vorum við Soffia gift og
komin hingað til Wadi Natrun, höf-
um átt liér heima síðan. Þetta hefur
gengið vel — alveg einstaklega vel.
Ég sýni yður það á morgun.
Pulio Kostaris sýndi mér Wadi
Natrun morguninn eftir, þennan un-
aðsreit í auðninni. Hann nam stað-
42 VIKAN