Vikan - 03.05.1967, Page 26

o
Komnir á staðinn með allan útbúnað. Framar á
myndinni er Rúnar Gunnarsson, kvikmyndatöku-
maður, en aftar Jón I»ór Hannesson, annar hljóðupp-
tökumanna kvikmyndadeildar.
Ólafur Johnson, forstjóri, skýrir snjöll tæki kaffi-
brennslunnar fyrir Magnúsi Bjarnfreðssyni og þeim,
er þetta ritar. Þessi nýja brennsla er ákafiega sjálf-
virk og mannshöndin kemur hvergi við hráefnið, frá
því að baununum er hellt úr pokanum, fyrr en til
að hirða vöruna frágengna í söluumbúðum.
Magnús Bjarnfreðsson, hinn vinsæli sjónvarps-
þulur, býr sig undir að gera viðtal við Ólaf Johnsen,
og Jón I»ór gengur frá hljóðncmum á þeim.
O
O
Eins og sjónvarpsáhorfendur rekur ef til vill
minni til, lauk viðtalinu með því að Ólafur og Magn-
ús lyftu bollunum til að sannreyna ennþá einu sinni,
að ilmurinn er indæll og bragðið eftir því. En málið
var raunar ekki svona einfalt. l»eir urðu að leggja
frá sér bollana aftur og gera viðtalið allt upp á
nýtt, Rúnar var ekki ánægður með árangurinn af
fyrstu upptöku. Við þvílíku er ekkert að gera nema
að reyna aftur; enda telja erlendar sjónvarpsstöðvar
árangurinn prýðilegan, ef 20% tekinnar filmu eru
notuð til sýningar.
Árangur, hámark og endi alls þess, sem á undan
hefur fariö, sjáið þið, sjónvarpsáhorfendur, á ykkar
eigin skermum. Þið sáuð í þessu tilviki Ólaf og
Magnús spjalla saman yfir kaffibolla. Magnús hald-
andi á loftbreyttum (vaciiumpökkuðum) Mokka-
kaffipakka. Og ég get alveg sagt ykkur, hvernig á
því stóð, að Rúnar tók allt viðtalið upp á nýtt: Á
fyrri myndinni sást ekki nógu skýrt, hvaö það var,
sem Magnús hélt á......Og svona kom inyndin á
skerminn heima lijá Kristjáni Magnússyni.
O
O
Magnús horfir á, Jón I»ór nemur á tónband hljóðin, sem fylgja því
að liellt er úr baunapoka í blásararist, og Rúnar myndar. — í blásar-
anum er allt aukadót — svo sem pokatros, sandur, málmagnir og
annað, sem fylgt getur hráefninu, vandlega vinsað úr, að sjálfsögðu
með sjálfvirkum aðferðum, en síðan fara í brenndar baunirnar í sjálf-
virkan brennara, úr honum með sjálfvirkni í strokk, sem blæs þeim
sjálfvirkur í „sílóin“, úr þeim í sjálfvirkar kvarnir og loks í sjálf-
virkar pökkunarvélar. I»etta minnir ögn á heyflutningsaðferðir vinnu-
konu Sæmundar fróða heima í Odda í gamla daga, eða, svo dæmi
sé gripið nær, Mary vinkonu okkar Poppins.
Á Mokka- og Javapökkum O Johnson & Kaaber segir, að kaffið
sé Vacuumpakkað. l»etta telja margir ljótan munnsöfnuð og varla
nema að vonum, en enn hefur ekkert nothæft orð fundizt fyrir þetta
hugtak. I»að sem gerist, er í stuttu máli það, að plastpokinn er fyrst
lofttæmdur og verður þá eins og slagnaður púðursykur, en síðan er
aftur hleypt í hann lofti, án súrefnis, en með efnum sem vernda
ilm og bragð, svo kaffi í þessum uinbúðum á að þola langa geymslu
án þess að tapa nokkru. Ef til vill mætti kalla þetta loftbreytipökk-
un. — Rúnar myndar, Magnús og starfsmenn kaffibrennslunnar
horfa á.
O
<)] I»egar filma og
tónband liggja
fyrir, fara Ása
Finnsdóttir eða
Þrándur Tlior-
oddsen yfir hvort
tveggja ásamt
viðkomandi
fréttamanni og
klippa. Hér skoða
þau Ása og
Magnús kaffi-
brennslufilm-
una.
Eitt af því, sem ekki blasir við
hinum almenna sjónvarpsáhorf-
anda, er það, hvernig fréttaþáttur
þróast úr fyrirætlun 1 það, sem
áhorfendur sjá. VIKAN fékk að
fylgjast með upptöku fréttaþáttar,
sem tekinn var í hinni nýju, full-
komnu kaffibrennslu O. Johnson
& Kaaber á-Eggjunum — þar sem
nú heitir Tunguháls. Þangað komu
þrír starfsmenn sjónvarpsins,
Magnús Bjarnfreðsson frá frétta-
deild, Jón Þór Hannesson hljóð-
upptökumaður og Rúnar Gunnars-
son kvikmyndatökumaður. Tveir
hinna síðarnefndu tóku myndir af
tækjum og framleiðsluháttum verk-
smiðjunnar ásamt viðeigandi hljóð-
um og enduðu á að taka upp við-
tal Magnúsar við Ólaf Johnson, for-
stjóra O. Johnson & Kaaber. Að
upptöku lokinni er filman fram-
kölluð og hljóð yfirfært af segul-
bandinu yfir á annað segulband
„perforerað", þ.e. gatað eins og
kvikmyndafilma, en það er gert
til að unnt sé að stilla saman hrað-
ann á filmunni og tónbandinu. Að
því loknu eru filman og segulband-
ið klippt, felldir niður þeir hlutar
sem ekki eiga að birtast og ef vill
má þá einnig víkja við röð þess,
sem greint er frá. Fyrir klippingu
hefur fréttamaður gert sér í stór-
um dráttum grein fyrir efni frétta-
handrits, en eftir hana fær hann
nákvæman tíma á hinum ýmsu at-
riðum sem fram koma í útsending-
unni og gerir sitt endanlega frétta-
handrit eftir þeim upplýsingum.
Við útsendingu hefur þulurinn síð-
an fyrir framan sig lítinn sjón-
varpsskerm, þar sem hann getur
fylgzt að nokkru með útsendingu,
en þar að auki hefur hann óbeint
samband við stjórnanda útsending-
ar og fleiri hjálpartæki, sem hjálpa
honum til að samhæfa fréttalestur
sinn þeim myndum, sem sendar
eru út hverju sinni. Alls munu 14
manns vinna við útsendingu frétta
fyrir utan þá, sem á skerminum
birtast hverju sinni, en mun fleiri
hafa þess utan lagt hönd að verki
áður en efnið var tilbúið til út-
sendingar. Þannig lætur nærri, að
um þriðjungur starfsmanna sjón-
varpsins þurfi að leggja sitt af
mörkum til að tilreiða og hand-
fjatla einn fréttaþátt í sjónvarp-
inu. — Meðfylgjandi myndir tók
Kristján Magnússon.
c>
Sverrir Kr. Bjarna-
son stjórnar kvikinynda-
útsendingarvél. I»að
þýðir þó ekki, að hann
stjórni útsendingunni
sjálfri; hann fer eftir
fyrirmælum stjórnanda
útsendingar, sem situr
meðan á henni stendur
við þriðja mann í bíln-
um þeim sænska, scm
stendur til hliðar við
upptökusal sjónvarpsins
og er liinn eiginlegi
stjórnklefi fréttaútsend-
inga og upptöku í
stúdíói.
<5
Við vélina, sem
framkallar kvik-
myndafilmurnar,
starfar Óskar
Gíslason, sá
kunni „Nestor“
íslenzkrar kvik-
myndagerðar.
Fjær stendur svo
TJnnsteinn Guð-
mundsson, sem
einnig starfar við
téða vél.
Sigfús Guö- '
mundsson hljóð-
stjóri, yfirfærir
hér segulbands-
upptöku Jóns
I»órs yfir á
„gatað“ segul-
band, en það er
nauðsynlegt til
að hægt sé aö
samliraöastilla
tón og mynd.
26 VIKAN 18' tbl
18. tbi. vikaN 27