Vikan - 22.06.1967, Blaðsíða 19

Framhaldssagan efftir Sergeanne Goion 18. ffiluti
— Fyrir guðs skuld nemið staðar, hver sem þér eruð og hlustið á
mig, hrópaði Angelique.
Enginn sagði neitt, en skórnir voru kyrrir.
— Litla stúlkan mín er í skóginum, hélt hún áíram; — það verður
henar bani, ef enginn bjargar henni. Hún deyr úr kulda og hungri. Ref-
irnir ,munu éta hana. Hver sem þér eruð, miskunnið yður yfir barnið.
Hún yrði að segja til, hvar Honorine vœri. Hún þekkti ekki staðar-
nöfnin hér.
— Hún er ekki langt frá veginum, þar sem kaupmennirnir með
hveitið urðu fyrir árás ræningjanna.
— Var það í gær eða dag- spurði hún sjálfa sig og jkólnaði upp.
— Þegar þér beygið út af veginum inn á stíginrr; ér mílusteinn —
hún minntist þess arna rétt í þessu, — já, það er milusteinn, og ef
þér haldið áíram niður eftir stígnum, komið þér að rjóðri.... hún
hún er þar bundin við tré... litla stúlkan mín .... hún er ekki fullra
tveggja ára ....
Skórnir hurfu. Göngumaðurinn hélt áfram sina leið. Hafði hann svo
mikið sem hlustað á þessi sundurlausu hróp, sem komu upp um gatið
i jörðinni? Einhver vesalings geðbiluð kona, sem þeir hafa lokað inni,
myndi hann segja við sjálfan sig. — Það er allskonar kvenfólk i
fangelsunum ....
Hún féll í einhverskonar dásvefn, og gegnum svefninn heyrði hún
barnið gráta án afláts. Þegar hún vaknaði, stóð fangavörðurinn yfir
henni með tvo vopnaða verði, sem skipuðu henni hörkulega að rísa á
fætur og fylgja þeim.
Hún gelck á undan þeim upp steinstiga, og kom inn í herbergi undir
víðáttumikilli hvelfingu, þar sem sagginn lak af veggjunum og tæringin
var komin langt inn í múrinn. Þar var glóðarker, sem dró úr sárasta
kuldanum. Aðaltilgangur þess var þó ekki að hita upp þennan miðalda-
kastala. Það gerði Angelique sér ljóst, þegar hún sá þrekvaxinn mann
með nakta handleggi í hárauðum kufli. Hann hallaði sér yfir glóðar-
kex-ið og sneri löngum, mjóum járnstaut, hvern hringinn á fætur öðr-
um í glóandi kolunum.
Fjarst í herberginu, undir bláum silkihimni, skreyttum með konungs-
liljunni og ákaflega upplituðum, sat dómari í síðri, svartri skikkju með
dómarahái-kollu. Hann var niðursokkinn í samræður við einn af kaup-
mönnunum, þann, sem hafði slegiö Angelique niður.
Þeir voru svo niðursokknir, að þeir létu sem þeir tækju ekki eftir
því, þegar vopnaðir verðir komu með Angelique inn í herbergið, köstuðu
25. tbi. VIKAN 19