Vikan - 19.02.1970, Blaðsíða 4

Y 9 k
u 3IÐAI* lÍÐAS' '1
Sá sem er rýr í nœgtunum, verður
dýr í skortinum.
íslenzkur málsháttur.
0 fólk í fréttunum
Ekki alls fyrir löngu var haldin mikil
skemmtun í New York, til ágóða fyrir
nýtt sjúkrahús sem verið er að byggja í
Washington í minningu Dwight D. Eisen-
howers, fyrrum Bandaríkjaforseta. Að-
göngumiðinn kostaði 1000 dollara, eða
88.000 íslenzkar krónur, og gestirnir voru
um 1500 talsins. Heiðursgestur kvöldsins
var Mame Eisenhower, ekkja hins látna
forseta, og henni til heiðurs sungu gestirn-
ir með Ray Bolger. „Once in Love With
Mamie“. Meðal annarra gesta voru Arn-
old Palmer, Raquel Welch, Nelson Rockefeller og frú og Terence
Cooke, kardináli í New York.
Skemmtikraftar kvöldsins voru þeir Bob Hope og góðvinur okkar
frá í sumar, Bing Crosby, sem sungu og dönsuðu rétt eins og í
gamla daga. Sögðu þeir meðal annars nokkra góða brandara, eins
og þann að Cooke kardináli væri nú á vinsældalistanum með lagið
„Those Wedding Bells Are Breaking Up That Old Gang of Mine“.
En beztar undirtektir fékk þó þessi:
-— Spiro (Agnew, varaforseti) þvældist um í þrjá daga og talaði
um hversu undarlegir hlutirnir væri, áður en hann komst að því
að hann var hérna í Bandaríkjunum.
Varla þarf að taka fram að þetta átti við víðfræga Asíuferð
varaforsetans.
— Er hann ekki myndarlegur? hvíslaði
ein konan, þegar Charles Manson, morð-
ingi Sharon Tate og vina hennar, var
leiddur inn í réttarsal í Kaliforníu —
skegglaus! — Drottinn minn dýri, bætti
hún svo við, — ég læt rétt eins og stúlk-
urnar hans!
Manson hefur neitað að þiggja aðstoð
lögfræðinga og lætur illa í réttarsalnum.
Hann æpir að dómurunum og heimtar að
ákæran verði látin niður falla. — Það
eina sem þið getið sannað er að ég syng,
leik á gítar og geri fólk hamingjusamt!
— Lögfræðingurinn sem ver sjálfan sig, sagði dómarinn, George
M. Dell, — getur gengið út frá því sem vísu að skjólstæðingur
hans er fífl.
Og nýlega kom til okkar maður, þekktur hér í eina tíð af dægur-
lagasöng fyrir íslenzka táninga, og tilkynnti að Manson og Tex
(einn úr hópnum) hefðu verið hér árið 1967, og hefði Manson
meira að segja farið í síld á Seyðisfirði. Ekki tókst okkur þó að
fá þessa frétt staðfesta.
Við minntumst á Bob Hope áðan og hér kemur ein af sögunum
hans, sem hann segir gjarnan í Suðurríkjunum: „Á þeim gömlu,
góðu dögum í Texas, þegar siðmenningin var ekki enn komin þangað,
var prestur nokkur að halda þrumandi ræðu í lítilli kirkju. Hann
hrópaði yfir söfnuðinn: „Kæru börn, hvert ykkar getur með sanni
sagt, að það eigi enga óvini?“ — Samstundis stóð hinn þrekvaxni
Mac upp afstast í kirkjunni og sagði: „Það get ég!“ — „Ertu nú
alveg viss um, að þú eigir engan óvin, Mac?“ — „Já, það megið þér
bóka, prestur sæll, því að ég er fyrir löngu búinn að skjóta þá alla.“
Kóngurinn og kórónan
f bandarískum blöðum var eitt
sinn sögð eftirfarandi saga frá
heimsókn dönsku konungshjón-
anna í New York, sem þá var
nýafstaðin:
Kóngurinn og drottningin voru
stödd í Central Park og Victor
Borge las ævintýri við styttu
H. C. Andersens. Skyndilega tróð
lítill strákur sér fram fyrir
kónginn og spurði:
— Heyrðu, kóngur. Ég hélt að
allir kóngar væru með kórónu.
Hvar er þín kóróna?
Kóngurinn skýrði drengnum
frá því, að hann bæri kórónuna
aðeins við sérstaklega hátíðleg
tækifæri. Þegar drengurinn
hafði heyrt þetta, hristi hann
höfuðið og sagði:
— Þetta skil ég nú ekki.
Manrnia sagði einmitt, að þetta
væri alveg sérstakt tækifæri, og
þess vegna yrði hún að þvo mér
tvisvar í eyrunum.
Pabbi sagði mér aldrei neitt
um kynferðismál. Hann talaði
bara við mig um býflugur og
fuglana, og það endaði með því,
að ég trúlofaðist gæs.
STUTT
OG
LAG-
GOTT
Til þess að vera hamingju-
samur í einkalífinu þurfa
menn að hafa haft augun
galopin fyrir hfónabandið,
en hálflokuð upp frá því.
Oswald var ekki einn
um Kennedy-morSiS
í mörg ár hefur saksóknarinn
í New Orleans, Jim Garrison,
unnið af fullum krafti við að
sanna að morðið á John F.
Kennedy hafi verið samsæri, og
að það hafi ekki verið Lee H.
Oswald sem skaut dauðaskotinu.
Og nú hefur Garrison fengið ó-
vænta aðstoð.
í nýútkominn bók eftir Jesse
Curry, fyrverandi lögreglustjóra
í Dallas. segir meðal annars: —
Eg efast um að Oswald hafi
verið einn um þetta. Og það
er staðreynd að það var skotið
fleiri skotum heldur en bara
þeim sem komu úr byssu Os-
walds. Niðurstöður Warren-
nefndarinnar eru því rangar!
Curry sagði starfi sínu sem
lögreglustjóri Dallas-borgar
lausu þremur árum eftir morðið,
þann 23. nóvember árið 1963.
Hann hefur aldrei fyrr gefið út
neinar yfirlýsingar um skoðanir
sínar á morðinu en leysir heldur
betur frá skjóðunni í bók sinni.
Þar segir hann meðal annars að
að vísu hafi fingraför Oswalds
fundist á vopninu er fannst í
bókageymslunni. en ekkert
áreiðanlegt vitni hafi séð Oswald
skjóta af rifflinum ítalska. Og
Oswald hafði ekkert sagt er hann
var skotinn, á leið til yfirheyrslu
af Jack Ruby.
Framburður lögreglustjórans
fyrrverandi þykir örlítið þyngri
á metunum en réttarhöld Garri-
sons, sem margir háttsettir póli-
tíkusar þar vestra hafa kallað
„sirkus“! Washington hefur
margoft skipað honum að hætta
við allar rannsóknir í sambandi
við morðið, þar sem Warren-
skýrslan sé sannleikanum sam-
kvæm, en Garrison hefur unnið
þess heit að hætta ekki fyrr en
sannleikurinn hafi komið í Ijós
-— allur sannleikurinn og ekkert
nema sannleikurinn.
4 VIKAN 8 tbl-