Vikan - 19.02.1970, Blaðsíða 13

SMÁSAGA FRÁ
PARÍS EFTIR
JOHN ADAMS
ar þínar, ef þú elskar guð“. É'g
sagði það í hugsunarleysi.
Medina hló. Afsakið, sagði
hann. Ég er dauðþreyttur. Taug-
ar mínar eru eins og fiðlustreng-
ir. En ég mun vinna verðlaunin
— ég, Emanuele Silva de Med-
ina. — Fyrstu verðlaun á sýn-
ingunni, sagði hann brosandi.
— Þú mátt ekki gleyma Pétri
B., sagði ég.
Og við vissum allir, að það var
aðeins um þessa tvo menn að
ræða, því að þeir voru risarnir
meðal ungu málaranna.
— Hefurðu séð mjmdina haris
Don?
— Já, sagði hann. Hún er ekki
fullgerð. Hún verður aldrei..,.
Hann þagnaði skyndilega og
bætti svo við eftir nokkra þögn
. . . eins góð og mín.
Rétt í þessu kallaði Chicot frá
glugganum:
-v- Komið þið, horfið á him-
ininn, hvernig hann logar.
Sólin var gengin til viðar eins
og alheimur. Sjóninni verður
ekki með orðum lýst. Við geng-
um að glugganum, Spánverjinn
og ég.
— Stórkostlegt, muldraði Chi-
cot. — f sveitinni minni segir
fólk, að þetta viti á morð eða
slysfarir.
— Fífl! hrópaði Medina reiði-
lega. Það eru drýgð morð á
hverjum degi.
— Það er mörg heimskan sögð
í sveitinni, sagði ég.
Allt í einu rétti Spánverjinn
upp fingurinn:
— Bíðið við! Hlustið!
Kvöldblöðin voru að koma upp
frá Bouleward de Clichy. Við
heyrðum köllin nálgast, hás og
óstöðvandi, eins og í hræfuglum,
sem finna nálykt.
— Hvað er það. sem þeir
hrópa? Hvað eru þeir að hrópa?
spurði Spánverjinn og teygði sig
út úr glugganum.
Chicot dró hann til baka.
— Komdu, sagði hann. Mig
langar ekkert til að hirða þig
upp af gangstéttinni þarna niðri.
Blöðin? Það er einhver glæpa-
maður, sem hefur myrt lögreglu-
þjón, ef mig grunar rétt.
Við fórum allir inn í herberg-
ið og settumst niður. Medina
vafði órólegur aðra sígarettu.
Það var eins og við værum að
bíða eftir einhverju — einhverju
Framhald á bls. 33.
s. tbi. VJKAN 13