Vikan - 03.09.1970, Blaðsíða 19

Ólafur Thors lét ekki
standa á ]>ví að gera Ingólf
Jónsson að ráðherra, þegar
hann var orðinn fyrri ])ing-
fulltrúi Rangæinga og liafði
að sextán áruni liðnum hefnt
rækilega lirakfara Sjálfstæð-
isflokksins i liéraðinu 1937.
Var Ingólfur viðskiptamála-
ráðherra í samstjórn Sjálf-
stæðisflokksins og Fram-
sóknarflokksihs 1953—1956,
en gerðist hvorki aðsópsmik-
ill né áhrifaríkur i því em-
bætti. Hann átti svo aftur-
kvæmt i stjórnarráðið liaust-
ið 1959, þegar samslarf tókst
með Sjálfstæðisflokknum og
Alþýðuflokknum um stjórn
landsins. Kom þá i hans hlut
að fara með landbúnað og
samgöngumál. Ingólfur hætti
ennfremur við sig vita- og
hafnamálum um siðustu ára-
mót og situr því engan veg-
inn auðum höndum. Mest
kveður að honum sem land-
húnaðarráðlierra, enda telst
hann forsprakki Sjálfstæðis-
flokksins í þindarlausu kapp-
hláppi við Framsóknarflokk-
inn um hylli og atkvæði
bændastéttarinnar.
Kaujjfélagið á Hellu og
staðarbragur allur á þorpinu
þar hefur átt di-ýgstan þátt í
stjórnmálaframa Ingólfs
Jónssonar og öðrum áhrif-
um lians i Rangárþingi. Ing-
ólfur er álmgasamur og stór-
huga verzlunarmaður, óspar
á góða þjónustu og vingjarn-
legt atlæti og fús að ráðast í
ýmsar nýjungar. Ennfremur
aflaði hanu sér mikils bænda-
fylgis sem formaður kjöt-
verðlagsnefndar og lielzti
málsvari skrúfukenningar-
innar, er Ingólfsstyttan svo-
kallaða reis hátt úr dýrtíð-
arflóði. Ingólfur Jónsson
keppir við andstæðinga sína
eins og á uppboði með störf-
um og tillögum, enda óvenju
þróttmikill og framtakssam-
ur forkólfur þeirrar lífsskoð-
unar að láta ekki lilut sinn
eða málefna sinna fyrir nein-
um. Hann telst varla mælsku-
maður, en honum hefur far-
ið svo fram í þeirri iþrótt,
að hann þarf lítt að kvíða
orðasennum á framhoðs-
fundum eða öðrum mál])ing-
um. Ingólfur þótti framan af
óþægilega einþykkur og
heimaríkur, en geð lians hef-
ur mýkzt með aldrinum, og
nú orðið er hann sleipur og
laginn sanmingamaður, ef
hann leggur sig fram. Sér-
staða lians er einkum, að
hann rekur landbúnaðar-
s tef nu S j álf s tæðisf lokksi n s
og núverandi ríkisstjórnar
líkt og einkafyrirtæki og
svífst einskis í samkeppni
við framsóknarmenn um vf-
irboð og gyllingar við ís-
lenzka bændur. Hann gerist
oft ófyrirleitinn i því efni, en
árangurinn tryggir honum
völd og álirif, og það er
manninum fyrir öllu. Loks
kann Ingólfur glögg skil á
fólki, landsháttum og þjóð-
lífi, en farsæld lians telst sér
i lagi, að hann vex af verk-
efnum og metorðum. Hann
ekur bifreið eins og hann ýti
hjólbörum á undan sér, en
gefst aldrei upp og kemst
þvi leiðar sinnar. Persónu-
lega er Ingólfur Jónsson við-
kvæmur, þrátt fyrir tillærða
og ])jálfaða rósemi, liörund-
sár eins og margir fram-
gjarnir skapvargar og forvit-
inn um menn og málefni.
Menningarfrömuður er hann
lítill, en eigi að síður dável
menntaður af sjálfsnámi og
lífsreynslu. Ilann er stoltur
fyrir hönd héraðs og sýsl-
unga, þó af eigingirni, þar eð
hann lítur jafnan stærst á
sjálfan sig, en einmitt þess
vegna hefur munað svo um
Ingólf Jónsson sem raun her
vitni. Hann er hamingjusam-
ur í einkalífi og hefur séð
flesta veraldardrauma sina
rætast.
Ingólfur Jónsson þótti að-
sópsmikill fiskaðgerðarmað-
ur vertíðarinnar í Vest-
mannaeyjum, en hann hefur
einnig hlaðið fyrir djúpar ár
í Rangárþingi, sem voru illar
yfirferðar og óþekkilegar
ásýndum, og hjálpað grösum
að lifna og spretta víða um
íslenzkar sveitir. Hann brauzt
ungur úr fenjamýri og rek-
ur grónar götur meðfram
straumþungum fallvötnum
upp í móti. Ingólfur Jónsson
er svo djarfur og heimtu-
frekur að setja markið liátt,
og ákvörðunarstaðurinn
kynni að verða snævinn
Heklutindur. Gotl er um að
litast i fögru veðri á þeirri
sjónarhæð, en lágsveitar-
manni mun þar liætt, ef f jall-
ið gýs og jörðin brennur.
se. tbi. vnvAN 19