Vikan - 22.10.1970, Blaðsíða 48

SAAB1971 öryggi framar öllu
SAAB-FJÖLSKYLDAN stækkar ár frá ári. Um
árabil höfum við boðið Saab 96 á íslenzkum
markaði, fyrst með tvígengis 3|a strokka vél
og nú fjórgengis 4ra strokka vél. Ökumenn
um land allt hafa kynnzt styrkleika og öku-
hæfni sem allir eru sammála um.
Bíllinn verður eftirsóknarverðari með hverju
ári sem líður. Ferðalagið verður skemmtilegra
í eigin bíl. Með kólnandi veðri er gott að hafa
bíl, sem er öruggur í gang, þægilegur á mis-
jöfnum vetrarvegum og síðast en ekki sízt,
heitur og notalegur sem um hásumar væri,
jafnvel þó úti sé nístings kuldi. Þannig er
SAAB.
Stóri Saabinn, 99an, er glæsileg viðbót við
Saab-fjölskylduna.
Allt ! senn, fallegur, plássmiki11 og spar-
neytinn.
Daglegur reksfur fjölskyIdubílsins skiptir orð-
ið miklu. Þess vegna bendum við á, að við
bjóðum upp á þjónustu á eigin verkstæði og
góðan varahlutalager, ef á þarf að halda.
Bíllinn eykur því aðeins ánægjuna, að hon-
um sé haldið við á réttum tíma og með rétt-
um varastykkjum.
Kynnizt SAAB — hann
er sænskur
og þess vegna framleiddur
fyrir norðlægar aðstæður.
SAAB 99 - Verð kr. 396.000
tilbúinn til skráningar, 2ja
dyra.
SAAB 96 - Verð kr. 315.000
tilbúinn til skráningar.
s^bJÖRNSSONA£°:
SKEIFAN II SÍMI 81530
líklegra heldur en megi nota
íslenzku moldina í vegagerð hér.
Já, moldina sem hingað til hef-
ur verið hreinasti viðbjóður á
hvaða götuslóða sem er. Þessi
maður sem ég hef þetta eftir,
fullyrti að það væri örugglega
hægt að finna þáð efrti sem
passaði til að binda moldina
þannig að næstu þrjátíu ár
þyrfti engar áhyggjur að hafa
af vegunum. En, og ég vil leggja
mikla áherzlu á þetta EN: Til
þess að svo megi verða, þarf að
framkvæma rannsóknir, rann-
sóknir og aftur rannsóknir á
jarðveginum sem fyrir hendi er,
og eftir rannsóknum kemur eft-
irlit, eftirlit og aftur eftirlit.
Og þá lofa ég því, verði ég lát-
inn sjá um þetta, að ég ábyrgist
það, að í efsta meterinn á veg-
unum skal aldrei komast klaki.
— Og eru það þú þjóðvegirnir
sem þú ert helzt að hugsa um?
— Einmitt. Og mig langar til
að láta í ljós þá skoðun mína, að
það eiga að vera sýslurnar sjálf-
ar, eða réttara sagt íbúar þeirra,
sem ráða hvar vegirnir koma til
með að liggja. Þeir vita hvar
veganna er þörf, og því á það að
vera þeirra að ákvarða staðsetn-
ingu þeirra.
— Ja, nú virðist þú vera heil-
mikiff að reyna að amerikaníséra
okkur, gera sýslurnar að nokk-
urs konar fylkjum með sam-
bandsstjórn í Reykjavík, því
vissulega yrði einhver að sam-
ræma endana á vegunum.
— Já, það er rétt, fólk hérna
hefur yfirleitt aldrei getað
ákveðið sjálft hvað á að gera í
hinum ýmsu málum. Fólk á að
fá að kjósa um þá hluti sem til
ágreinings eru. Vissulega veljum
við okkar þingmenn og þess
háttar, en við vitum nú öll að
við það skipulagskerfi er ýmis-
legt bogið. f framhaldi af þessu
vildi ég gjarnan fá að koma því
að, að ef svo færi að ég sjálfur
myndi taka að mér að gera vegi
hér á íslandi, þá gerði ég það
með því skilyrði að ég yrði gerð-
ur 100% ábyrgur fyrir mínum
verkum sjálfur. Hér á landi er í
mesta lagi 10% trygging á verk-
um hér, en ég álít það alls ekki
nægilegt. Það er alls ekki svo
langt síðan hér varð hryggilegt
slys fyrir gáleysi; ég hef séð
menn setta í fangelsi fyrir minna.
Hér ber enginn ábyrgð á neinu,
opinberum starfsmönnum líðast
ýmiss konar mistök, sem stafa
ekki af því að þeir séu illa inn-
rættir eða ábyrgðarlausir i eðli
sínu, heldur hinu að þeim er
ekki fengin nein ábyrgð. Hugs-
aðu þér hvað myndi ske ef þú
yrðir gerður ábyrgur fyrir ein-
hverju ríkisfyrirtæki. Afkoman
yrði margfalt betri en áður, bara
fyrir það eitt að þú ert ábyrgur.
Ráðherra samgöngumála hér
tók mér vel, en ég sem kaup-
sýslumaður má ekki leyfa mér
að eyða hans dýrmæta tímá fyrr
en undirmenn hans hafa gefið
skriflegt samþykki fyrir því að
þessi tækni verði leyfð á þjóð-
vegum landsins, hvort sem ég
nota 100% eða 10% af efninu
sem fyrir er á staðnum eftir að
ég hef gert nauðsynlegar rann-
sóknir. Ég er aðeins að kynna þá
tækni sem gerir það mögulegt að
blanda efnið á staðnum. Banda-
ríkjamenn nota þessa aðferð að-
eins af einni ástæðu, og hún er
sú að hún er ódýrari og stenzt
öll styrkleikapróf
Samkvæmt blaðaskrifum og
ýmsum upplýsingum sem Vega-
gerðin hefur látið frá sér fara
í sambandi við mál þetta, þá
mun aðalástæðan fyrir því að
Sverrir hefur ekki fengið sam-
þykki yfirvalda hér fyrir fyrir-
huguðum vegalagningum vera
sú að aðferðin sem um ræðir er
of fljótvirk. Þetta minnir okkur
á manninn sem vildi koma hér
með jarðýtu 20—30 árum fyrir
stríð, en var neitað á þeirri
forsendu að þannig tæki væri of
fljótvirkt. Þá rifjast líka upp
fyrir okkur ævintýrið um viður-
eign bænda og síma — og sitt-
hvað fleira. ó.vald.
AÐEINS M0ÐIR
Framhald af bls. 31.
barna, — sem eins og ég sjálfur,
hafa nóg með sig og sína.
Þessar mæður fá stuttar heim-
sóknir barna sinna, sem stöðugt
eru að líta á klukkuna, til að gá
hvenær þau geti verið þekkt fyr-
ir að fara.
Heimurinn er ekki gamall,
hann er ungur og nýr hverri
kynslóð sem vex úr grasi. Það
er svo margt sem þarf að gera
og öllum finnst tíminn naumur.
En á bekkjunum við útivistar-
svæði situr gamla fólkið, sem
hefur byggt upp þennan heim
fyrir okkur og það hvarflar að
manni hve margt af þessu fólki
er fallið í gleymsku.
Ég er ekki fylginn því að tvær
kynslóðir búi undir sama þaki.
Ég held líka að lífið yrði ekki
skemmtilegra, hvorki fyrir unga
eða aldna, ef keppzt er við að
halda daglegri umgengni. En ég
held að yngri kynslóðin eigi að
sinna stuttum heimsóknum
meira en gert er, það hlýtur allt-
af að fela í sér nokkra sólar-
geilsa.
Það er notalegt að hugsa til
eldra fólksins, meðan það er lif-
andi. Það er fyrst þegar það er
horfið að maður finnur tómleik-
ann. Svo koma minningarnar frá
barnsárunum, skólaárunum.
Hreykinn svipur mömmu, þegar
komið er heim með prófskírteini.
Brúðkaupið, þar sem hún situr
í kirkjunni, örugg og blíð með
þvældan vasaklút milli hand-
anna. Hvað skyldi hún hafa
hugsað þá?
Við skemmtum okkur, höfðum
hátt og dönsuðum, en mamma
fór alltaf snemma heim. Fannst
48 VIKAN 43- tbi.