Vikan - 22.10.1970, Blaðsíða 23

mjög áríðandi að hún bæri traust
til hans þar til yfirvöldin gæfu
yfirlýsingu um það að Leo væri
skráður látinn, og hægt væri að
ganga frá öllu á löglegan hátt.
Það var eins og hún læsi hugsan-
ir hans.
— Ef lík Leos finnst ekki, þá
verður hann lýstur látinn eftir
þrjú ár, er það ekki?
— Jú, þannig er það, en þú
skalt ekki hafa áhyggjur þess
vegna, ég á við fjárhagslega. Ég
mun halda áfram að greiða húsa-
leiguna og senda þér peninga
mánaðarlega. Ég vona að þú haf-
ir fengið nóg til að sjá þér fyrir
öllum þörfum?
— Já, takk.
Röddin var ennþá hljómlaus.
Hún er á verði, hugsaði konsúll-
inn. Hún veit hvaða álit við
Emma höfðum. á þessum hjú-
skap þeirra Leos. Hún veit líka
að við börðum það í gegn að
kaupmáli var gerður, vegna þess
að við vonuðum að Leo skildi
við hana eftir stuttan tíma. Ég
sé að hún hræðist mig og það
gerir allt erfiðara, en svo lengi
sem hún tekur við peningum er
allt í lagi.
— En þegar við tölum um
peningamálin, sagði konsúllinn,
— þá á ég reyndar erindi við
þig, Sylvia. Eins og þú líklega
veizt arfleiddi faðir minn Leo að
nokkrum hlutabréfum í fyrir-
tæki sem heitir Astum.
Sylvia kinkaði hugsandi kolli.
— Já, ég veit það. Það voru
nokkuð mörg hlutabréf.
— Voru?
Rödd konsúlsins var hvöss og
það tók Sylviu nokkrar mínút-
ur að vita hvað hann átti við.
— Eru, átti ég við. Ég hef
reyndar ekki séð þessi hlutabréf.
Ég sá þau síðast í janúar, því að
þá kom Leo heim með það sem
var í bankahólfinu, til að gefa
upp til skatts. Það var rétt áður
— áður en hann dó.
Konsúllinn hafði nú náð sér
og brosti daufu brosi.
— Já, fyrirgefðu, ég varð dá-
lítið skelkaður, Sylvia, en það er
nú reyndar þín vegna, þar sem
þessi hlutabréf gefa eitthvað svo-
lítið af sér.
Konsúllinn stakk höndinni í
innri jakkavasann og tók fram
peningaveski. — Ég veit ekki
hvort þú hefur kynnt þér nokk-
uð um Astum, en það er ekki
skrásett í kauphöllinni og fyrir-
tækið er ekki svo þekkt. Það er
reyndar ekki merkilegt eða stórt
á nokkurn hátt, en það hefur
verið í eigu fjölskyldu okkar alla
tíð. Nú stendur fyrir dyrum að-
alfundur og þá verður ákveðið
hvað greitt verður í arð, og mér
datt í hug að nota tækifærið og
greiða þér þinn hluta núna, þar
sem ég er með peninga á mér.
Hann opnaði veskið og fór að
telja seðla. — Þetta er svo sem
ekki mikið, það eru fimm hundr-
uð hlutabréf upp á hundrað
krónur hvert. Það verða greidd
þrjú prósent, svo þetta verður
aðeins fimmtán hundruð krónur,
Framhald á bls. 36