Vikan - 08.04.1971, Side 58

í næstu viku
Og nú er það stuttbuxna-
tízkan
Tízkan breytist ört nú í seinni tíð. Nú er maxi,
midi eða mini ekki lengur nýjasta nýtt, held-
ur eru það stuttbuxurnar, sem spáð er að
verði mest áberandi hjá kvenfólkinu á kom-
andi sumri. I næsta biaði birtum við margar
litmyndir af íslenzku stuttbuxnatízkunni. —
Myndirnar eru teknar á tízkusýningu í Laug-
ardalshöll, sem haldin var í sambandi við
kaupstefnuna íslenzkur fatnaður. Ennfremur
segja sex sýningarstúlkur álit sitt á stuttbuxna-
tízkunni.
Palladómur
um Magnús
Jónsson
Hver höfðinginn rekur
nú annan í palladóm-
um Lúpusar. Síðast
var þáttur um Lúðvík
Jósefsson, en í næsta
blaði er röðin komin
að Magnúsi Jónssyni,
fjármálaráðherra.
ViStal við John Lennon
John Lennon er sá af hinum frægu Bítlum,
sem mesta athygli vekur, ekki sízt eftir að
frægt viðtal birtist við hann í bandarísku
blaði, þar sem hann fletti meðal annars ofan
af Bítlaæðinu. Vikan birtir úrdrátt úr viðtal-
inu í næstu þremur blöðum.
Appelsínuréttir í Elhúsinu
Þátturinn Eldhús Vikunnar er nú litprentaður
og vonandi fellur húsmæðrum það vel í
geð. I næsta blaði hefur Dröfn H. Farestveit
valið uppskriftir að appelsínumarmelaði og
ýmsum öðrum réttum úr appelsínum.
Grein um
Lúðvík hinn
óseðjandi
Við höfum birt að
undanförnu nokkrar
greinar um frægar og
spilltar persónur úr
mannkynssögunni. — í
næsta blaði verður
grein um þann synd-
umspillta Lúðvík
fjórtánda, sem öðru
nafni var nefndur
Lúðvik hinn óseðjandi.
HITTUMST AFTUR - I NÆSTU VIKU
án þess að hann ætti á nokk-
urri hættu von. Á vegarspotta
milli þéttra trjáa, rak hestur-
inn sig í einhverja óvænta
hindrun, féll til jarðar og Kit
þeyttist af baki. Kit hálfrotað-
ist, en staulaðist á fætur eftir
andartak, en þá heyrði hann
óljóst til einhverra manna-
ferða. Á næsta augnabliki var
hann sleginn í höfuðið og allt
varð svart fyrir augum hans.
„Good Hope“ sigldi úr höfn
á morgunflóðinu og Chelsham
lávarður stóð í skutnum hjá
bróður sínum og Ingram Fletch-
er. Þeir virtu fyrir sér þenn-
an bæ, sem var svo friðsæll að
sjá og fjarlægðist nú óðum.
Damaris var ekki hjá þeim,
hún sat bak við lokaðar dyr
klefans og grét eins og hjarta
hennar væri að bresta. Fram
á síðustu stundu hafði hún
vonað að Kit kæmi til hennar
og Regina, sem vissi hvernig
henni leið hafði reynt að
hugga hana. Alveg fram að því
að skipið létti akkerum hafði
hún vonazt til að sjá hann. Hún
stóð á þilfarinu og virti fyrir
sér hafnarbakkann og bátana
og henni varð oft litið yfir til
skipa hans, sem lágu fyrir akk-
erum. Hann hlaut að koma.
Það gat ekki verið að samband
þeirra endaði á þennan hátt, án
þess að hann svaraði bréfi
hennar. En þegar skipið hafði
létt akkerum og skreið út úr
hafnarmynninu, gaf hún upp
alla von og einhver hræðileg-
ur ótti greip hana, ótti fyrir
þeirri framtíð, sem hún var að
fleygja sér út í. Hræðileg ein-
manakennd greip hana og hún
flýtti sér niður í klefann, þar
sem hún fleygði sér í hvíluna
og grét. Hún var orðin bólgin
af gráti og vildi ekki láta hitt
fólkið sjá sig, til þess var hún
of stolt.
Hún dvaldi lengi í klefa sín-
um og þegar hún loksins kom
út, fann hún aðeins til einhvers
dauðadofa. Jafnvel þegar jarl-
inn kallaði hana á sinn fund,
síðar um daginn til að segja
henni að hann óskaði eftir því
að hún tæki bónorði Ingram
Fletchers, tók hún því án þess
að breyta um svip. Chelsham
horfði undrandi á hana, hann
hafði búizt við háværum mót-
mælum frá hennar hendi.
— Skilurðu hvað ég er að
segja, Damaris? spurði hann
hörkulega.
— Já, ég skil, sagði hún ró-
lega, — þótt ég skilji reyndar
ekki hvaða ástæðu þér hafið
til þessarar ráðstöfunar.
Framhald í riæsta blaði.
58 VIKAN 14.TBL.