Vikan - 11.07.1974, Qupperneq 17

Fllar eru tákn auöæfa og valds.
Hindúar trúa því, aö filaguöinn
Ganesch færi þeim fjármuni og
hamingju.
Pilagrimarnir biöjast fyrir I
ánni.
Sumir komast aldrei alla leið lif-
andi, en ættingjarnir sjá um að
þeir nái takmakinu látnir og
dreifa ösku þeirra yfir fljótið,
þegar þeir hafa brennt likið.
Flestir hinna látnu eru fluttir til
milljónaborgarinnar Benares,
sem stendur við Ganges, þar sem
hún er u.þ.b. komin hálfa leið til
sjávar, og þar eru likin brennd á
einu af 74 þrepum á bökkum ár-
innar. Þvi að samkvæmt fíindúa-
trú eiga þeir, sem brenndir eru i
Benares, öllu auðveldara með að
komast I samfélag „Brahama-
loka”, en aðrir.
Skammt frá bálfararþrepunum
og baöstööunum rennur skolpið
úr stórborginni út i ána eftir æva-
gömlum ræsum. En rétttrúaðir
Hindúar setja það ekki fyrir sig,
heldur drekka vatnið úr ánni með
beztu lyst. Og vatn árinnar helgu
er sent i flöskum og öðrum ilátum
um allt Indland.
Þrátt fyrir það, að heilbrigðis-
ráðstafanir við Ganges séu svona
ófullnægjandi, hefur sárasjaldan
komið fyrir, að farsóttir hafi ver-
ið hægt að rekja til árinnar.
Það er greinilegt, að vatnið i
Gangesbýr yfir einhverjum sjálf-
hreinsunareiginleikum, sem að
vlsu eru kunnir, en ekki hafa ver-
ið rannsakaðir til hlítar. Prófess-
or viö Montrealháskóla hefur
komizt að þvi með rannsóknum,
að kólerusýklar, sem lifa dögum
og jafnvel vikum saman i venju-
legu drykkjarvatni, lifa ekki
nema 1 fimm klukkustundir i
Ganges.
Énski rithöfundurinn Eric
Newby, sem vann að bókinni
Ganga I sex ár, segir að á meðan
hann og kona hans neyttu ekki
vatns nema úr Ganges, hafi þeim
ekki orðið misdægurt, en um leið
og þau tóku að drekka vatn ann-
ars staöar að, fóru þau að finna til
alls konar magakvilla.
Hindúatrúarmenn eru ekki
sammála um á hve löngum kafla
vatnið úr Ganges sé hæft til
drykkjar. Méirihlutinn telur þó,
Rétttrúaöir Hindúar drekka aö-
eins vatn úr Ganges.
að á þeim 2300 kilómetrum, sem
áin rennur éftir indversku landi,
sé það hollt og heilsusamlegt, en
um leið og áin fari yfir landamær-
in til Bangladesh sé lifshættulegt
að drekka úr henni.
Brezkur verkfræöingur reikn-
aði út I lok slðustfu aldar, að
Ganges bæri fram 335 'milljón
tonn af möl og finum sandi á ári
hverju, en það er sextugföltí
þyngd Gziehpýramidans.
Upptök þessa guðlega fljóts eru
i Gangotrijöklinum i 3800 metra
hæö. Þau eru I hvilft, sem vegna
staðhátta hefur fengið nafnið
Gomukh — Kýrmunnur.
Kýrmunnur er einnig verður
Pilagrimsfarar i augum rétt-
trúaðra Hindúa. Aö visu er erfitt
að komast þangað, þvi að siðustu
kilómetrarnir eru mjög ógreið-
færir og algerlega ófærir nema
gangandi. En sá, sém fær að
bergja af uppsprettu fljótsins
helga og fylgir þvi síðan eftir til
ósa, sparar sér með þvi fjölda
endurholdgana, áður en hann
verður eiliflega hólpinn. En
ganga meðfram fljótinu öllu
tekur að minnsta kosti fimm heil
ár.
Indverjar kunna að segja frá
þvi, hvernig Ganges varð til. Einu
sinni endur fyrir löngu féll ung og
falleg stúlka af himnum ofan.
Hún hét Ganga og var dóttir hins
guðlega konungs Himawat og
disarinnar Mena. Guðinn Schiwa
sá hvar Ganga féll ofan af
himnum, flýtti sér til hjálpar og
stöðvaði hana i fallinu með auga-
brúninni. Þá varö disarbarnið
Ganga allt i einu að vatni og féll I
sjö litlum dropum til jarðar úr
augabrún guðsíns og varð að
Ganges og sex þverám hennar, en
vatnasvið þeirra samanlagt nær
yfir svæði, sem er stærra en
Spánn og Frakkland til samans
og á þéssu svæöi búa yfir 300
milljónir manna.
En Ganges er meira en áveitu-
uppspretta og umferðaræð. Hún
er lifæð Hindúasiðar, sem er ein
elztu trúarbrögö heimsins.
Átrúnaðurinn á Ganges hefur
sameinað hina sundurleitu þjóö
Indverja betur en nokkrum
stjórnmálamanni hefur tekizt.
Þvi aö Ganges ein gerir öllum
jafnt undir höfði og lofar öllum
uppreisn i guölegu Nirvana.
*
28. TBL. VIKAN 17