Vikan - 07.11.1974, Blaðsíða 38

segja sannleikann, það verður
einhver til að trúa mér.
— Það mun enginn trúa þér,
sagði hann, — það er ég, sem
stjórnaði andspyrnuhreyfingunni
til sigurs. Þú ert útlend kona.
Hver heldurðu að trúi frekar þin-
um orðum en mínum? Þú hefur
heldur engin sönnunargögn.
Ég sagði: Þjóðverjarnir hafa
ábyggilega haldið skýrlsubækur.
— Það er búið að brenna þær
allar, sagði Marcel. — Það gerðu
þeir áður en þeir fóru.
Læknirinn andvarpaði. — Jæja,
svo þetta er þannig, svik ofan á
svik. Þú hefur verið sjálfum þér
samkvæmur. En svo er það
morðið á Ian Richardson og
nauðgun dóttur minnar.
— Það voru Þjóðverjarnir, sem
skutu Ian Richardson. Og hvað
sem dóttir þin hefur sagt, þá er
það imyndun taugaveiklaðar
konu.Ég veit,aðhún erekki dáin.
Ég hitti konu i dag, sem sagði
mér, að hún hefði farið frá bú-
garöi her i grennndinni, með
Simone. Hún sagðist hafa séð, að
Madeleine var barnshafandi. Ég
vil fá að vita hvar hún er. Ég vil
na i þetta barn, það er mitt barn.
— Faðir þess barns var
Richardson. Þú munt aldrei
hafa upp á þvi. Þegar það fæðist,
verður búið að taka þig af lifi
fyrir morð.
— Það eru engar sannanir,
sagði Marcel.
— Madeleine hefur sannanir,
sagði læknirinn.
— Madeleine lifir það ekki, að
bera vitni, sagði Marcel. Hann
var kuldalegur en ákveðinn,
hérra Hurst. Og hann var sannar-
lega sannfærandi.
Herault læknir sagði: —Ég hélt
það væri barnið, sem þú hefðir
áhuga á, er það ekki?
— Það verðurkaup kaups, sagði
Marcel. — Ég hugsa fyrst um
mitt eigið öryggi. En ég skal ná i
þetta barn. Ég skal finna hana.
Þú getur valið. Hún skal fá að
halda lifi, ef ég fæ barnið, annars
munu þau bæði týna lifinu.
— Ef ég hefði byssú , sagði
læknirinn, myndi ég skjóta þig
með köldu blóði núna á stundinni,
— Eftir daginn i dag, munt þú
ekki ná i mig, en ég verð alltaf fær
um að ná til þin, til ykkar. Ég hefi
einhver ráð til aö þagga niður i
ykkur. Og með þessum hótnum
gekk hann út.
— Við trúðum honum, við
vorum viss um, að hann myndi
standa við orð sin
— Eftir það var ég hjá læknin-
um, þangað til hann dó. Hann
gekk með krabbamein og átti
skammt eftir ólifað. Hann sagði
Með lleimilislrýggiflgu er innbú yðar m.a. tryggt gegn eldsvoða, eldingum,
sprengingu, sótfalli, snjóskrióum, aurskrióum, foki, vatnsskemmdum, innbrotsþjófnaói o.fl.
í Iflcimilistryjggingu er innifalin ábyrgóartrygging fyrir tryggingataka maka
hans og ógift börn undir 20 ára aldri. enda hafi þessir aóilar sameiginlegt lögheimili.
Tryggingarfjárhæóin er allt aó kr. 1.250.000.- fyrir hvert tjón.
í Heimilisflryggingu er örorku- og dánartrygging húsmóóur og barna yngri
en 20 ára, af völdum slyss eóa mænuveikilömunar. Örorkubætur fyrir húsmóöur og börn,
nema kr. 300.000.- fyrir hvert þeirra vió 100% varanlega örorku.
flfleimilistrygging Samvinnutrygginga er nauðsynleg trygging fyrir öll heimili
og fjölskyldur.
SAMVirVNUTRYGGINGAR
ARMÚLA 3 - SlMI 38500
Missið
ekki
fótanna
Dynjandi sf;
Skeifunni 3H ' Reykjavik
Simar H-26-70 & 8-26-71
Hælkappi
JALLATTE S.A.
Svamppúöi
Fóður
Yfirleður
fi- fi- &•
Sterkur blindsóli
llstoð
Jallatte öryggisskórnir
Ivétlir og liprir. Leöriö sérstaklega vatnsvarib. Stálhetta yfir tá.
Sólinn sobinn án sauma. Þolir hita og frost.
Stamur á is og oliublautum gólfum
Hagstætt veró — Senrium um allt land.
q Stáltáhetta
q Svamptápúöi
0 Ytri sóli
■ ■ a u p b n
labeur
SOFTAHFE
Þolir
25 þúsund
Wolta
spennu
mér, aö hann hefði haft samband
við Madeleine, hún væri hjá
Simone. Hann sagði mér llka, að
hún væri veik og mjög ósennilegt
að hún myndi lifa af barnsburð-
inn. Hann vildi ekki segja mér
hvar þær voru, sagðist hann gera
það öryggis míns vegna. í janúar
fór hann i burtu og þegar hann
kom aftur, sagði hann mér, að
Madeleiné hefði alið son, en látist
af barnsförum og að Simone
ætlaði að fara með barnið til Eng-
lands. Foreldrar barnsins voru
látin og hann, afinn, var deyjandi.
Það var enginn í Frakklandi, sem
gat varið barnið fyrir Marcel, svo
það var ákveðiö að drengurinn
yrði alinn upp i Englandi, sem
sonur Simone og Maurice Hurst.
Simone hafði lofaö, að láta engan
vita um raunverulegan uppruna
drengsins. Þau höfðu komiö sér
saman um eitt, það var að læknir-
inn ætlaði gegnum Simone, að
arfleiöa hann að eignum sinum i
Frakklandi, svo hann gæti, þegar
þar að kæmi, ákveðið sjálfur,
hvort hann vildi koma til Frakk-
lands og vitja franska arfsins.
Þér ákváðuð það, herra Hurst,-
þér komuð, til að vitja arfsins.
— Og ekkert var gert, til að
refsa Marcel fyrir glæpi hans?
— Læknirinn vissi að það var
tilgangslaust. Marcel Carrier var
álitinn hetja og þaö þýddi litið
fyrir mig, spænska umkomulausa
konu, að ásaka hann. Marcel var
búinn að fullvissa alla um að
Þjóðverjarnir hefðu skotið Ian
Richardson.' Það hefði aðeins.
verið Madeleine ein, sem hefðí-
getaðásákað hann. En Madeleine
var dáin. Það eina sem læknirinn
gat gert, var að segja Marcel, að
Madeleine væri dáin og að barnið
hefði dáið líka. Við vissum aldrei
hvort Marcel trúði honum.
Helen sneri sér að David. — Svo
það verður þitt hlutskipti, David.
— Já, svaraði hann, — það
verður mitt hlutskipti.
Um nóttina sváfu þau I her-
bergi uppi á lofti, svo fornfánlegu,
að það brakaði i hverri brik. Eftir
að þau höfðu boröaö vel um
kvöldið, vísaði Maria Gomez
þeim á herbergiö. Helen vissi aö
þetta var hjónaherbergi fjöl-
skyldunnar, svo það var ekki lítill
heiður, að fá að vera þar.
— Jæja, sagði Helen, þegar þau
voru orðin ein. — Trúir þú sögu
hennar?
Þaö var ein ljósapera I loftinu
og ljósiö var svo dauft, úö það
lýsti aðeins yfir rúmiö. David stóö
við gluggann og horföi út i húsa-
garðinn. Hún sá ekki svipinn á
honum.
— Já, sagði hann hljóðlega, —
ég trúi henni. Hann sneri sér við.
— Gerir þú það ekki?
Hún settist á rúmstolíkinn. —
Marcel er trúandi til alls, er það
ekki? Það er erfitt að hugsa sér-
þaö um mann, sem maöur hefur
þekkt svo lengi. En ég trúi henni
samt og þó finnst mér, aö það
veröi erfitt að sanna þetta.
Framhald I næsta blaði
38 VIKAN 45. TBL.