Vikan - 17.04.1975, Page 17

F. Scott
Fitzgerald.
ÞRIGGJA
Bið á flugstöð, stuttur milliþáttur — það
hefur oft valdið straumhvörfum i lifi
manna. í þessari sögu kemur endirinn
nokkuð á óvart..
Þetta var aöeins hugdetta og
vafasamt, aö þaö bæri árangur,
en hann var einmitt nú i skapi tií
aö reyna. Hahn var filhraustur,
en honum leiddist, og hann haföi á
tilfinningunni, aö hann heföi lokiö
erfiöu ætlunarverki. Nú ætlaöi
hann aö njóta nokkurra launa. Ef
til vill...
Þegar flugvélin lenti, var sum-
arkvöld i miövesturrikjunum, og
hann gekk inn á flugstööina, sem
var jafn venjuleg og gömul járn-
brautarstöö. Hann vissi ekki,
hvort hún var á lifi, hvort hún
væri búsett þarna ennþá, og ekki
einu sinni, hvaöa nafn hún bæri
nú. Hann fann fyrir spennandi
fiöringi, þegar hann gekk inn i
simaklefann og fletti sima-
skránni.
Jú, þarna stúö: Harmon
Holmes, dömari, Hillside 3149.
Þaö var konurödd, sem svaraöi
I simann, og hún skemmti sér
greinilega vel, þegar hann spuröi
eftir ungfrú Nancy Holmes.
— Nancy ber nú nafniö frú
Walter Gifford. Hvern tala ég
viö?
En Donald lagöi á, án þess aö
svara. Hann haföi fepgiö þær
upplýsingar, sem hann óskaöi, og
timinn var naumur, aöeins þrlr
timar. Hann mundi ekki eftir
neinum Walter Gifford, og aftur
fletti hann slmaskránni í ofvæni.
Þaö gat svo sem veriö, aö hún
byggi alls ekki i þessum bæ.
Jú, þarna var nfniö: Walter
Gifford, Hillside 1191. Hann gló-
hitnaöi fram i fingurgóma.
- Halló?
— Halló. Er frú Gifford heima.
Þetta er gamall vinur hennar.
— Þetta erfrú Gifford.
Hann mundi, — eða hélt hann
myndi eftir þvi, hve rödd hennar
var skemmtilega leyndardóms-
full.
— Þetta er Donald Plant. Ég
hefi ekki hitt þig siðan ég var tólf
ára.
—O-o-ó! Röddin var undrandi,
en mjög háttvls. Hann gat ekki
merkt neina gleöi eöa hvort hún
mundi nokkuö eftir honum.
— Donald! bætti röddin viö, og
nú var eitthvaö I raddblænuin,
sem bar vott um minningu.
— ...hv^ær komstu til bæjar-
TIMA
MILULENDING
16. TBL. VIKAN 17