Vikan - 17.04.1975, Side 32

I
og þeysti áleiöis til Rondelle.
— Vesalings Maxine, sagöi
Eustace samúöarfullur. Hiin leit
á hann meö þakkiætisbrosi, en
kom ekki upp nokkru oröi.
Konurnar litu ásakandi á hana.
— Þetta er ekki mér aö kenna,
sagöi Maxine. — En nú legg ég til,
aö viö fáum okkur sjálf eitthvaö
af þessum kræsingum.
Þaö var vandræöaleg þögn viö
matboröiö, aöeins fuglarnir héldu
uppi slnum venjulega söng. Þaö
var engu llkara en aö þeir væru
aö draga dár aö fólkinu viö mat-
boröiö.
Eulalia var jafn reiö og,
Maxine. — Nú fer allur þessi góöi
matur til spillis, tautaöi hún,
grettin á svip.
En svo kallaöi Maxine á
Hubert. — Ef fólkiö vill ekki koma
hingaö til aö njóta þessara veit-
inga, þá er best að setja þetta allt
I körfur og svo fariö þér með það
til þorpsins, Hubert. — Dreifið
matnum á milli þeirra meö
kveöju frá hallarfrúnni á Arlac.
Ég vil umfram allt, aö þetta fólk
viti, aö ég ber hlýjan hug til þess.
— Ég held aö þér ættuö ekki...
tók Hubert til máls, en Maxine
þaggaöi niöur I honum meö reiöi-
legu tilliti. Hún horföi á hann,
meöan hann setti matinn i körfur
og kom þeim fyrir á vagninum og
svo ók hann af staö til þorpsins.
Svo gekk Maxine upp I turninn
sinn, en hún gekk fram hjá dyrun-
um og hélt áfram upp brattan
stigann. Að lokum komst hún alla
leiöina út á brjóstvörnina. Þaðan
leit hún yfir alla eignina.
Viö ytra hallarsikið kom hún
auga á Alan Russel, en hann var
greinilega viss um, aö enginn sæi
til hans. Maxine sá, að hann leit I
kringum sig, til aö fullvissa sig
um, aö enginn væri nálægt. Svo
tók hann einhvern mjóan hlut upp
úr bakpoka sinum. En Maxine gat
ekki meö nokkru móti greint hvaö
þaö var.
Hún virti hann fyrir sér; henni
fannst hann haga sér nokkuð ein-
kennilega. Hann hélt höndunum
beint fram fyrir sig í mittishæð.
Maxine hristi höfuðið og þaö
hvarflaöi aö henni hvort englend-
ingurinn væri ekki eitthvaö skrit-
inn.
Hann gekk lengi þarna fram og
aftur. Skyndilega greip hún með
báöum höndum um höfuöiö og
sagöi upphátt;
— Bjáni get ég veriö, þetta er
auövitað óskakvistur og hann er
'að reyna aö láta hann visa sér á
vatnsuppsprettuna!
Hún hafði heyrt aö sumum
manneskjum væri þaö gefiö, aö
finna bæöi málma og vatn, meö
hjálp pllviðargreinar, sem væri
tvigreina i endann eins og gaffall.
Þegar þessi óskakvistur væri þar
yfir, sem málmur eöa vatn væri
undir yfirboröinu, átti kvistúrinn
aö titra I höndum leitarmannsins.
Þaö var sagt, aö þetta heföi oft
boriö árangur, þótt visindin hefðu
aldrei getaö sannaö neitt
slikt. Þaö gat veriö aö Alan
Russel væri aö leita aö fjársjóön-
um, sennilega var þaö frekar þaö,
heldur en leit að vatni. En hvort
hann var að leita þessa vegna
•Bertranfjölskyldunnar eöa handa
sjálfum sér, gat hún ekki vitaö.
Henni fannst svolitiö dularfullt,
aö hann skyldi ekki vilja segja
henni, hvaö hann var aö gera....
— A einn eða annan hátt skal
ég fylgjast með yöur, vinur sæll,
sagöi hún upphátt viö sjálfa sig.
Hubert kom seint heim. Maxine
létti, þegar hún sá aö hann ók I
hlaö og aö vagninn var tómur.
Hún gekk niður til hans og sá að>
hann var mjög þreytulegur.
— Jæja, Hubert?
Hann stundi og svipur hans
varö gremjulegur aö vanda, —
Já, ungfrú, þau tóku á móti gjöf-
um yöar.
— Þaö gleöur mig.
■ — A ég að segja yöur hvaö fólk-
iö geröi viö gjafir yöar.
Maxine leit undrandi á hann.
— Það setti þetta allt I stóran
haug á miöju torginu og kveikti i
öliu saman. Svo helltu þau vininu
og ölinu niöur i göturæsið....
Maxine varö náföl. — Já, haltu
áfram, sagöihún dauflega.
— Efst á bálið settu þau tusku-
brúöu meö ljósu hári. Þau báðu
mig aö skila til yöar, að þannig
myndu þau fara meö allar
ölmusugjafir, sem bærust frá
höllinni og aö einhverja nóttina
myndu þau gera þaö sama viö yö-
ur sjálfa...
Maxine settist niður og tók
sauma sina. Hún vissi aö gestir
hennar höföu á henni nákvæmar
gætur, til að sjá hvernig hún tæki
þessu, þeir höföu aö sjálfsögöu
heyrt hvaö skeö haföi I þorpinu.
Maxine geröi sér far um aö
vera róleg og hún beindi athygli
sinni aö örsmáum sporum, sem
hún var aö fást við.
En þegar hún var oröin ein, lét
hún yfirbugast. Hún fleygði sér á
grúfu upp i rúmið, án þess aö fara
úr kjólnum. Hún leyföi sér nú
þann munað aö gráta, grét lengi
og ofsalega.
Framhald i næsta blaði
HILLU
’SYSTEM
UR EIK
TEAK OC PALESANDER
ÓENDANLFXJR
MÖGULEIKAR
Húsgagnaverslun <>
Reykjavíkur hf.
BRAUTARHOLTI 2 SIMI 11940
— Ég er aö koma frá þorpinu.
Þar er allt meö kyrrum kjörum.
Hún kipraöi varirnar. — Hvaö
eigiö þér viö?
— Ég á viö þaö, sagöi hann
snöggt, — að þetta er eins og
•venjulegur sunnudagur i þorpinu.
Fólkinu þar dettur ekki I hug, aö
sinna þessu heimboöi yöar.
— Eruð þér viss um það?
spuröi Eustace Clermont.
Rondelle kinkaöi kolli. — Mér
datt I hug hvort Hubert, sá þrjót-
ur, heföi ekki farið á bak viö yöur,
Maxine. Mér datt i hug hvort
hann heföi beinlinis látið hjá liöa
aö fara meö skilaboð yðar, svo ég
spuröi smiöinn. Louis er nokkuö
málglaöur. Meðan'hann var að
athuga skeifurnarundir hestinum
minum spuröi ég hann hvort hann
ætlaöi ekki til hallarinnar. — Nei,
sagði hann, — okkur þorpsbúum
dettur ekki i hug aö fara eitt eöa
annað eftir skipun frá hallar-
frúnni.
— En ég skipaöi engum, and-
mælti Maxine. — Þetta var ein-
faldlega vingjarnlegt boð....
Fólkiö hlýtur aö hafa misskilið
þetta á einhvern hátt.
— Góöa min, sagöi Gaston vin-
gjarnlega. — Ég var búinn að
segja yður, að þeim dytti ekki I
hug aö koma hingaö. Þetta er
stolt fólk, biturt og....
— Þaö Utur út fyrir aö þér hafiö
vitaö um ákvöröun fólksins, áöur
en hún var tekin. Rödd hennar
var ásakandi.
— Eigið þér raunverulega viö,
að ég hafi haft áhrif á bændurna?
Hann sleppti hranalega hönd
hennar. — Þetta er ekki fallega
hugsaö, þegar góöur nágranni á I
hlut, Maxine.
Til aö leyna vonbrigöum sinum
svaraöi Maxine: — Þaö viröast
allir vilja, aö ég hverfi héöan frá
Arlac. Ég ásaka ekki neinn sér-
stakan, en aftur á móti þori ég
heldur ekki að treysta nokkrum
manni!
Gaston var sýnilega fokvondur
og hann kreppti hnefann um svip-
una, eins og hann langaöi mest til
aö berja hana meö henni. An þess
aö segja meira, stökk hann á bak
Málningarvörur

sn
wfijR
Elsta og reyndasta málningavöruverzlun landsins i
nýjum húsakynnum aö Grensásvegi il — simi
83500. Erum einnig á gamla staönum Bankastræti 7
simi 11496.
32 VIKAN 16. TBL.