Vikan - 20.05.1976, Blaðsíða 16

Þctta var í sjálfu sér ekkert
próblem. Ég var búinn að steypa
upp kofann, setja á hann þak, gler,
útihurð var ég búinn að klambra
saman til bráðabirgða (hún dugði
mér ágætlega ,,til bráðabirgða”
næstu þrjú árin), og nú var ég að
undirbúa að setja einangrun á veggi
og svoleiðis. Fyrst þurfti ég að draga
í.
Að ,,draga í” þýðir á mæltu máli
að draga raflagnir í rörin, sem búið
var auðvitað að steypa í veggina.
Ég hafði fengið færa rafvirkja til
þess að tcikna allar lagnir og setja
þær I steypuna. Þetta var því ekk-
ert próblem. Efni i allar raflagnir
var ég búinn að kaupa, svo ekkert
var eftir annað en fá rafvirkjana
til að ganga frá ídrættinum. Ekkert
próblem.
Rafvirkjarnir voru ágætis vinir,
unnu saman annað veifið og
drukku saman hitt veifið. Verst var,
að þeir voru oftast á hinu veifinu.
Báðir voru þeir góðir vinir mínir og
höfðu margoft boðið mér að gera
þetta í einum hvelli, þegar vcl stæði
á fyrir mér og þeim.
Nú stóð vel á fyrir mér, en eftir
var að vita, hvernig stæði á fyrir
þeim. Ég reyndi að hringja, en þá
stóð svo illa á, að Gúndi fannst
ekki þá helgina, en Nonni sagði,
að það væri ekkert próblem. Hann
mundi finna hann, hefði sennilega
farið í veiðitúr eða eitthvað svoleið-
is, og næsta helgi væri alveg
tilvalin. Hann mundi hringja í mig.
Ekkert próblem.
Næsta helgi kom, en Gúndi var
enn ,,í veiðitúr”. Ég fór að hafa
lúmskan grun um að „veiðitúrinn”
væri ekki bara veiðitúr, heldur
einhvers konar annar túr. En þetta
virtist ætla að lagast óvenjufljótt,
því að næsta fimmtudag um fjögur-
leytið hringdi Nonni kallinn sjálfur
í mig og sagði mér að sækja þá strax
klukkan fimm um kvöldið, þeir
mundu klára þetta á ,,nó tæm,”
bara ef ég hefði allt tilbúið. Ekkert
próblem.
Klukkan fimm kom ég og sótti
þá. Þeir komu eins og skot, glaðir
og reifir, og ég ók af stað. Að vísu
báðu þeir mig um að stansa aðeins
við í Ríkinu, en það tók engan
tíma, og við héldum aftur af stað út
I kofa. Á leiðinni lögðu þeir á það
mikla áherslu, að ég hefði nú allt
tilbúið, þegar þeir kæmu á staðinn.
Smá-smásaga
eftir
KARLSSON
— Áttu nógan kapal? Dósir í
loftið, eins og ég sagði þér? Nippla
og allt það?
Ég sagðist hafa allt til reiðu.
— Ökey Gúndi, sagði Nonni.
— Um leið og við komum, nærð þú
í tröppurnar og dembir þér upp.
Ég rétti þér dósirnar og nipplana,
og þú skellir þeim í. Aðalatriðið
er að vera snöggur að koma sér að
verki, allt efni við hendina, þá
klárum við þetta á nó tæm.
— Ekkert próblem, sagði Gúndi
og setti sig í stöðu.
Þeir voru eldsnöggir út úr bíln-
um, þegarvið komum að kofanum.
Gúndi hljóp þangað sem trappan
stóð, greip hana og hljóp beint inn í
stofu. Nú skyldi ég sjá snögg hand-
brögð.
Nonni hljóp þangað sem efnið
var, greip eina hönk af kapli,
nokkrar loftdósir, nippla og svoleið-
is og var kominn inn í stofu rétt
á hæla Gúnda.
16 ViKAN 21. TBL.