Vikan - 17.06.1976, Síða 32

Spáin gildirfrá fimmtudegi til miðvikudags
HRÚT'JRINN 21. mars - 20. aori1
Vertu opinn fyrir þvi, sem lífið hefur upp á
að bjóða. Gamall vinur þinn kemur í
heimsókn og það hrærir hjarta þitt. Farðu,
gætilega x fjármálum.
NAUTIÐ 21. apríl - 21. maí
Góðarfréttir, sem varða eitthvert þjóðþrifa-
mál, koma þér skemmtilega á óvart. Þú
færð bréf frá einhverjum þér mjög nákomn-
um í lok vikunnar.
TVÍBURAPNIR 22. maí - 21. júni
Þú mátt ekki gefast upp, þótt í svipinn
virðist svo sem þér séu allar bjargir
bannaðar. I rauninni áttu nefnilega margra
kosta völ og vandinn er aðeins sá að velja.
KRABBINN 22. júní - 23. júlí
Reyndu að taka hlutunum af meiri rósemi
og vinna af meira skipulagi. Með rólegheit-
unum nærðu miklu meiri árangri en með
fumi og fáti.
LJÓNIÐ 24.júti — 24. agúst
SjjgTcTTv Þú ræður við stærri og viðameiri verkefni en
kI þú heldur sjálfur. Láttu þér aldrei detta i
hug, að þú sért orðinn of gamall til að
^ framkvæma eitthvað.
U3J MEYJAN 24. égúst — 23. sept. Ungur vinur þinn — jafnvel barn — bendir þér á leið að markinu. Hugsaðu þig ekki tvisvar um heldur gakktu rakleiðis Sfram og láttu ekki stöðva þig.
VOGIN 24. sept — 23. okt. Stundum verður fólk að vera svolítið sjálfs- elskt. Ekkert er verra en að ,,fórna sér” fytir aðra. Ekki er þar með sagt, að þú eigir að sýna algert tillitsleysi.
SPORÐDREKINN 24. okt. - 23. nóv.
Þú hefur dregið allt of lengi að taka ákvörðun. Nú eru síðustu forvöð: Þú verður
að hrökkva eða stökkva. Eitthvað óvænt mun gerast í ástamálunum.
fSé^ BOGMAÐURINN 24. nóv. - 21. des. Þú hefur lagt hart að þér við vinnu undanfarið, en nú virðist hörðustu hríðinni
lokið og þú getur farið að unna þér hvíldar, sem þér er sannarlega ekki vanþörf á.

STEINGEITIN 22. des. - 20. jan. Hugsaðu fyrst — framkvæmdu svo. Þetta er gullvæg regla, sem kominn er tími til, að þú farir eftir. Þér hættir nefnilega til að vera hræðilega fljótfær.
VATNSBERINN 21. jan. - 19. febr. Gerðu ekki of miklar kröfur til sjálfs þín. Þú hefur alltaf í hyggju að afreka meiru en þú kemur nokkurn tíma 1 framkvæmd. Vertu hófsamari.

FISKARNIR 20. febr. - 20. mars
Þú getur haft mikil áhrif á umhverfi þitt,
miklu meiri en þú gerir þér grein fyrir. Því
fylgir auðvitað ábyrgð, en þú ætti samt að
notfæra þér þennan möguleika.
iTdÖRNUSPÁ
,,Við munum koma að því
seinna. Hver tók á móti yður í
Butard? Þ.jónn?
,,Nei. Ég held að það hafi verið
vinur M. Denis. Hann er kallaður
Duroc. En það var einnig þjónn
þarna.”
..Þjónn að nafni Constant, var
ekki svo?”
„Jú, ég held það.”
Djúp rödd riddarans varð allt í
einu mjög þýð. Hann beygði sig
yfir Marianne og horfði fast i
augu hennar.
„Elskið þér þennan M. Denis?”
„Já... já ég elska hann. Eg held,
að ég hafi elskað hann frá því ég
leit hann fyrst augum. Ég sá hann
og svo...”
„Og svo,” sagði Bruslart og
botnaði fyrir hana setninguna,
„tók hann yður i faðm sér. Hann
heillaði yður, já næstum dáleiddi.
Svo er sagt, að ástaryrði hans
hljómi þýðar en nokkurs annars
manns.”
Marianne leit stórum augum á
hann.
„Nú þér þekkið hann þá? Er
þetta ekki maður, sem fer huldu
höfði, samsærismaður eins og þér
sjálfur? Eg vissi, að hann væri í
hættu staddur.”
Nú brosti Bruslart í fyrsta
skipti.
„Já. ég þekki hann, og ég býst
við, að hann sé oft í nokkurri
hættu. Á ég að sýna yður þennan
monsieur Denis?”
,,Já..já, auðvitað. Er hann
hérna?” sagði hún og ný von
glæddist með henni.
„Hann er alls staðar,” sagði
riddarinn og yppti öxlum. „Hérna,
lítið á.”
Hann tók gullpening upp úr
vasa sínum og rétti Marianne.
Hún starði undrandi á peninginn.
„Andlitið,” hélt Bruslart
áfram. „Kannist þér ekki við
það?”
Marianne skpðaði það betur, en
síðan roðnaði hún út undir eyru.
Hún reis ósjálfrátt á fætur, og
augu hennar urðu eins og tvær
undirskálar. Jú. hún kannaðist
mætavel við þennan fíngerða
vangasvip.
„Charles!” stundi hún ráð-
þrota.
„Nei,” sagði riddarinn alvar-
legur í bragði. „Napóleon!
Það var lil hans, sem sá gamli
refur Talleyrand fór með yður í
gærkvöldi.”
Marianne glopraði niður
gulldpeningnum, og hann rúllaði
eftir lígulsteinslagða gólfinu.
Henni fannst gólfið ganga i bylgj-
um undir fótum sér og veggirnir
stiga trylltan dans. Marianne rak
upp vein, en þvi næst féll hún í
öngvit.
Þegar hún rankaði við sér
aftur, lá hún t hálmi á einhverj-
um dimmum stað. Eina lýsingin
var frá glóðarlampa, en einhver
furðufugl beygði sig yfir hana.
Hann var skarpleitur, hárið tekið
að þynnast og vangaskeggið úfið.
Dökk augu hans voru greindar-
leg. Þegar hann sá, að Marianne
opnaði augun, brosti hann breitt.
„Jæja, eruð þér að vakna til
lífsins? L.iður yður betur?”
Marianne reis upp við dogg, en
það kostaði hana mikla áreynslu.
Hún var með höfuðverk, og henni
fannst hún öll vera marin og blá.
„Já, þakka yður f.vrir. Eg er ögn
betri. En hvað kom fyrir mig?
Hvar erum við stödd?”
Ökunni maðurinn settist við
hlið hennar og brá höndunum um
horuð hné sér, en gætti þess áður
að lyfta lafinu á frakkanum sín-
um. Blár frakkinn og brúnar bux-
urnar voru greinilega úr vönduðu
efni og vel sniðin. Marianne leit í
kringum sig og sá, að þau voru
stödd í eins konar helli meö járn-
rimlum fyrir.
„Hvað komið hefur fyrir yður,”
sagði maðurinn rólegur, „veit ég
ekki. Riddarinn de Bruslart notar
þennan kjallara sem fundarstað.
þegar hann er í París. en hann og
félagar hans komu með yður
hingað fyrir stuttri stundu. Eg
h.vgg. að yður sé ætlað að dvelja
hér á meðan mál yðar er í rann-
sókn. Þessir herramenn virtust
ekki vera á eitt sáttir um hvað
gera skyldi. Þeir gátu ómögulega
komið sér saman um það. Einn
var helst á því að varpa yður i
Signu með væna sökku bundna
um hálsinn, en riddarinn, sem er
sannur heiðursmaður, sagðist
reka hvern þann mann í gegn,
sem dirfðist að snerta yður án
hans samþykkis. En hvað snertir
núverandi dvalarstað okkar,”
sagði maðurinn og benti á hinn
grófgerða kalkk.jallara. sem þau
voru stödd i, „þá get ég sagt yður,
mín kæra, að þetta eru kalksteins-
námurnar að Chaillot. en þær
hafa ekki verið nýttar í mörg ár.
Ef þessar járngrindur væru ekki
þarna, þá gæti ég sýnt yður gamla
kalkþurrkunarofninn, sem er enn
í góðu lagi.”
„Kalksteinsnáma!” sagði Mari-
anne, „en ég var í einhvers konar
hvelfingu, þegar leið yfir mig."
„Já, það er inngangurinn að
þessum námum og er hið eina,
sem eftir er af klaustrinu Dames
de la Visitation, en þar leitaði hin
hrjáða Louise de la Valliére hælis
til þess að forðast Loðvík 14. þann
saurlífissegg. Og þar flutti
Bossuet líkræðuna yfir Henriettu
hinni ensku.”
Þessi einstaki náungi var
greinilega allvel að sér, en eins og
á stóð var frönsk saga ekki mjög
ofarlega í huga Mariannes. Hún
var undrandi og jafnvel dálítið
vonsvikin, að hún skyldi enn vera
á lífi. Hversu miklu einfaldara
hefði það ekki verið, ef Riddarar
skuggans hefðu drepið hana á
meðan hún var meðvitundarlaus.
Þá hefði hún ekki þurft að vakna
með yfirþyrmandi höfuðverk og
sárar endurminningar. Já, ef þeir
hefðu bara látið verða að því að
varpa henni i Signu, þegar þeir
tóku hana úr vagninum. Auðvitað
hefði hún átt í sálarstríði, en það
hefði tekið fl.jótt af. Hún væri þá
dáin núna, og hefði tekiö með sér
hinar ljúfu og dásamlegu minn-
ingar með sér í gröfina. Hún hefði
látist með funann af brennandi
kossum Charles enn á vörum sér.
Enginn hefði getað tekið það frá
henni. En núna vissi hún hver
hann var og leit á sig sem leik-
sopp duttlunga þessa einræðis-
herra, og henni farmist líf sitt vera í
rúst.
Þegar Charles tók hana í arma
sér, hafði henni fundist hann
verða fyrir sömu opinberun og
hún sjjálf. En því var ekki að
heilsa. Hún hafði einungis verið
32 VIKAN 25.TBL.