Vikan - 24.06.1976, Blaðsíða 18

Þorvaldur Htur á framkvæmdir við nýja viðbyggingu, sem á að hýsa um 700 svínshausa.
Sjálfseignarbóndinn Þorva/dur Guðmundsson ásamt bústjóranum Gunnari Andersen.
Mjóikurpósturinn er kominn.
Morgunverðurinn er tilbúinn.
O-bölvað svíniö!
hamborgarhryggur, pylsureða sultu. Svínakóti-
lettur þykja líka herramannsmatur.
Þorvaldur stansaði á göngu sinni milli
svínastíanna og benti mér á einn grís,,pott-
orm", sem virtist vera aðalgæinn í sinni stíu. 1
henni miðri var sjálfvirkt tæki, sem með vissu
millibili dreyfði kornblöndu í stiuna. Sýnilega
var gæinn ekki ánægður með matarskammtinn
handa systkinunum, því hann skaust milli
þeirra að „sjálfvirka" skammtaranum, teygði
sig upp þar til hann náði með tánum f
snærisspotta, sem stjórnaði skömmtuninni, og
togaði í hann. Við það kom dálítill skammtur af
korni til þeirra — en gæinn forðaði sér út í horn
á meðan systkinin hámuðu í sig þýfið. Þegar
allt var uppurið, kom hann aftur og teygöi sig í
bandið á nýjan leik...
Var einhver að segja, að svín væru
nautheimsk?
j annarri stíu var stór og mikil gylta, sem lá á
gólfinu og leyfði litlu grísunum sínum aö sjúga
spenana að vild. Skyndilega tók hún viðbragð,
brölti á fætur og labbaði út úr stíunni —
afturábak. Hún staðnæmdist með afturendann
yfir flórnum, sem þar var fyrir utan, og hvað
haldið þið, að bölvað svínið hafi gert fyrir allra
augum?
Var einhver að segja að svín væru svín?
KARLSSON.
Hverskonar forvitni er þetta eiginlega?
18 VIKAN 26. TBL