Vikan - 07.10.1976, Blaðsíða 4

Nú voru Shan og Chung gift.
Fyrir utan var flugcldum skotið á
loft til merkis um að vígslunni væri
lokið, og nú mættu gestirnir fara að
koma. Æðsti maður þorpsins
hélt stutta tölu. Hann sagði frá því,
hvernig þau tvö hefðu hist og dró
sögu þeirra grófum dráttum.
Gestirnir, sem drifið hafði að úr
öllum áttum, settust nú við borðin,
sem á hafði verið borið úti í garðin-
um. En fyrst gengu þeir einn af
öðrum að rauðdúkuðu borði, þar
sem nokkrir alvarlegir gamlir menn
sátu.
Allir réttu fram lítinn rauðan
böggul. Böggullinn var opnaður,
og innihaldið, peningar, var talið
og skráð í til þess gerða bók við
hliðina á nafni gefanda. Þetta bók-
hald er nauðsynlegt, því að þegar
gesturinn sjálfur giftir sig, ber
þiggjanda að gjalda gjöfina i sömu
mynt.
Peningunum er staflað i bunka,
og annað slagið gerði pabbi Chungs
sér ferð að borðinu til að fylgjast
með þvi, hvernig staflarnir uxu.
Reglan er nefnilega sú, að útgjöld-
in, sem hann hefur orðið fyrir við
veislugjöldin eru dregin frá gjöfun-
um. Afganginn, ef einhver verður,
fá brúðhjónin.
Allir voru velkomnir, líka þeir,
sem ekki var boðið. Að síðustu var
gestfjöldinn orðinn rúmlega þrjú
hundruð. En fjöldi borðanna var
hinn sami. Á Formósu fer fjöldi
borða í brúðkaupi eftir því, hversu
vel stæð og mikils metin fjölskyldan
er í samfélaeinu.
Fjölskylda Chungs var í milli-
stétt. Þess vegna var lagt á þrjátíu
borð. Hefði þarna verið brúðkaup
sonar ríkasta landeigandans í þorp-
inu hefði verið lagt á um það bil
hundrað borð.
Loks var ræðunni lokið, og á
meðan Chung gekk með flösku
milli manna og hellti í glös, dró
Shan sig í hlé inn í herbergið
í fylgd vinkvenna sinna.
Smátt og smátt tóku gestirnir nú
að hverfa til síns heima — þeir
þurftu að sinna vinnu sinni.
Shan sat eftir í herberginu
— alein — langt fram á kvöld. Þá
var sest að snæðingi að nýju —- og
nú fengu brúðhjónin að taka þátt
í máltíðinni.
Shan hafði skipt um kjól og
raunar öll föt yst sem innst. Seinna
um kvöldið skipti hún aftur um föt
til þess að sýna fólkinú nýju fötin
sín.
Loks þegar langt var liðið á nóttu
fengu Shan og Chung að ganga til
hvílu. Ekki svo að skilja, að þeim
væri nýlunda að sofa saman, því
að mök utan hjónabands viðgangast
á Formósu, þótt ekki fari það hátt.
Næsta kvöld var röðin komin að
•foreldrum brúðarinnar að halda
veislu. Nú var boðið til miðdegis-
verðar til heiðurs brúðgumanum,
nánustu ættingum og vinum. Enn
var Shan í nýjum fötum, og enn
skipti hún um föt nokkrum tímum
seinna.
Nokkrum dögum seinna fluttu
Shan og Chung í íbúð, sem skipa-
smiðjan útvegaði þeim, Ibúði stórri
blokk, sem er ætluð starfsfólki
skipasmiðjunnar. Þar fengu þau tvö
lítil herbergi, lítið eldhús og lítið
baðherbergi.
Á meðan Chung sýður saman
skipsskrokka daglangt gerir Shan
það sama og kynsystur hennar um
allan hcim — hún þurrkar af,
lítur á klukkuna og bíður þess, að
maður hennar komi heim frá
vinnu.
Þau vilja eignast börn líkt og
nýgift fólk í öðrum hlutum heims
— nema kannski fleiri.
En ef svo kann að fara, að þau
verði leið hvort á öðru — eða ef
önnur kínversk bylting verður — þá
geta Shan og Chung skilið.
Þau ganga bara á fund bæjar-
fógetans og tilkynna honum, að
þau vilji ekki vera gift lengur.
Þarmeð eru þau skilin.
Brúðkaup á Formósu er eins og
það hefur verið um aldaraðir,
en skilnaður gæti ekki orðið sneggri
árið 2001...

Sjtyctednsw
"•tetianuÖ

œanwdeaiw*

dema#u*t*
s

non
Nýju Ultralucent rakakremin
henta sérlega vel íslenskum konum.
4 VIKAN 41. TBL.
*