Vikan - 20.07.1978, Blaðsíða 40

þínum og hlauptu svo út í garð og tíndu
baunir í matinn”
„Ég var að hugsa um að fara til Port
Ellen með hádegisferjunni og taka á
móti Fionu og Emmu, þegar þær koma
með rútunni,” sagði Isabel.
„Þá verðum við heldur betur að vera
snarar í snúningum, ef þú átt að ná
bátnum,” sagði frú Cameron. Angus
þaut fram og aftur, og skyrtan hans var
komin upp úr buxunum. Isabel hitaði
kaffið og hljóp út, til að setja dýnuna úr
vöggunni út í sólina.
Rétt þegar allt stóð sem hæst opnuð-
ust dyrnar, og Torquil kom inn. Hann
stóð sem bergnuminn og starði undrandi
í kringum sig.
Frú Cameron og Angus sungu
hástöfum. Isabel var úfin, en siðustu
kökurnar voru komnar úr ofninum, og
undirbúningnum fyrir hádegismatinn
miðaði vel áfram.
i
BIFREIÐAEIGENDUR
Verzlun vor býður úrval af bílaútvörpum og stereo segulböndum
Einnig fylgihluti, festingar, loftnet og hátalara.
Verkstæðið sér um ísetningar á tækjum,
svo og alla þjónustu.
áTÍDMI?
Einholti 2 Reykjavik Sími 23220

40 VIKAN 29. TBL.
Það sfansa flestir i Staöarskála.
/mAkfm
Hrútafirði — Simi 95-1150
Sumarsem vetur!
Heppilegur áningastaður
Verið velkomin
„Hvað í ðsköpunum gengur hér á?”
spurði Torquil og var brugðið.
Frú Cameron leit á hann með algjöru
skeytingarleysi.
„Hmm? Æ, það er bara það, að systir
Isabel er að koma með ungann sinn í
kvöld og ætlar að vera hjá henni um
tíma, og hún kom hingað til að fá hitt og
þetta lánað og var svo elskuleg að
hjálpa mér við baksturinn.
Síðar hlóð Torquil vöggunni,
rúmfötunum, barnadisknum og könn-
unni, skeiðinni, hálfum laxi úr frystikist-
unni, grænmetisfötu úr garðinum,
Angusi og Isabel í bílinn sinn og ók
þessu öllu til kofa Isabel.
„Ég skal sækja þig og hinar dömurnar
niður að ferju í kvöld, ef þú vilt,” sagði
hann. „Ég veit, að James MacKenzie
hefur nóg að gera með hótelgestina
sína.”
„Ef þú ert alveg viss um, að það sé
þérekki til trafala ... ”
„Alveg viss. Það er það hreint ekki,”
svaraði Torquil og brosti ljúfmannlegu
og alvarlegu brosi sínu.
Þegar Isabel gekk nokkru síðar
hröðum skrefum í átt til hafnarinnar.
nam póstbíllinn staðar við hlið hennar.
Dyrnar opnuðust, og pósturinn sagði:
„Á leiðinni niður að ferju? Hoppaðu
uppi. Ég skal aka þér þangað, ef þú vilt.”
Isabel bar kennsl á Fergie, sem hún
hafði hitt á dansleiknum. Hún settist inn
i bílinn við hlið hans.
„Er þetta leyfilegt?” spurði hún.
„Nú jæja, það ætti að vera i lagi, á
meðan þú lofar að stinga ekki af með
póstpokana eða stinga notuðu tyggi-
gúmmí i hanskahólfið. Ég leyfði
amerískri stúlku að sitja í i fyrra, og hún
skildi eftir tyggjóið sitt. Ég límdi
frímerki á hana og sendi hana til Bir-
mingham. í bögglapósti,” bætti hann
við. „Hún er sjálfsagt enn á einhverri
skrifstofu fyrir óskilapóst.”
Isabel hló við, og snéri sér til að horfa
á hann. Hún kunni vel við kringluleitt
og góðlegt andlit hans og úfinn hár-
brúskinn, sem virtist þá og þegar ætla að
ýta húfunni alveg af höfði hans.
Hann leit á hana og glotti.
„Já, ég veit að ég er fallegur!” sagði
hann. „Ég hef sömu áhrif á allar konur.
Skiptir ekki máli,”bætti hann huggandi
við. „Það kostar ekkert að horfa.
Gleddu bara augu þín”
Isabel var skemmt yfir þessarri
ósvífni.
í því fóru þau framhjá litlu niður-
níddu koti, sem stóð nokkurn spöl frá
veginum.
„Þarna er hið sívinsæla draugahús
okkar,” tilkynnti Fergie. „Hefurðu
áhuga á dulspeki eða svoleiðis? Við
getum sest þarna inn og beðið eftir
draugum, ef þú hefur það,” Hann sperrti
lokkandi brýrnar til hennar.
„Æ, ég veit varla,” sagði Isabel
hlæjandi. „Það er sjálfsagt dragsúgur
þarna. En kastalinn — ég þori að
veðja, að þar er reimt.” Glaðlegt bros
Fergie hvarf skyndilga.
Framhald I næsta blaði.