Vikan - 20.07.1978, Blaðsíða 46

Hún fann, að hún hataði stúlkuna.
— Settu stakkinn i þvottavélina, sagði
hún. Stúlkan hlýddi, horfði útundan sér
á Marie.
— Þér hefur farið fram að ganga,
sagði hún.
„Farið fram að ganga”. Já, já, mikil
ósköp. Það var gagn í æfingunum. En til
hvers var það, þegar...
Hún vissi, að enginn myndi elska
hana framar, enginn myndi þrá líkama
hennar og atlot. Líf hennar var búið.
Enginn elskaði bæklaða konu.
— Aiaiaiaiai. Nú öskruðu þeir, langt,
langt i burtu.
Krákurnar tóku sig á loft, og ein
settist í opinn eldhúsgluggann. Óhug-
urinn gagntók hana.
Voðaskot
Siminn hringdi, hún vissi, aðeitthvað
hafði gerst, hún hélt niðri í sér and-
anum.
Hljómlaus rödd sagði eitthvað um
voðaskot, bað hana að koma niður að
tjörninni.
Hún stóð • þarna með galopinn
munninn. Hvaða tjörn? En hún náði
ekki að spyrja manninn, hann var búinn
að leggjaá.
Svo fletti hún upp i simaskránni og
hringdi til lögreglunnar.
Voðaskot? Nei, þeir höfðu ekki
fengið neina tilkynningu um slikt og
ekki heldur hringt til hennar. Maðurinn
var hálfhlæjandi, á morgun myndu þeir
grinast og segja, að Marie væri ennþá
hálf rugluð eftir sjúkrahúsvistina.
— Voðaskot? spurði stúlkan.
Hún stóð við hlið Marie, augu hennar
voru angistarfull og horfðu spyrjandi á
hana.
— Ja, við tjörnina.
— Við Vatnaliljutjörnina?
— Ég geri ráð fyrir þvi, já.
— Geir.æptistúlkan.
— Sennilega.
Stúlkan riðaði, hún tók nokkur haltr-
andi skref eftir gólfinu. Hún hafði
greinilega meitt sig, þegar hún datt af
hjólinu. Hún líktist mest henni sjálfri,
þegar hún haltraði svona.
— Farðu i kápuna mína, sagði Marie.
— stakkurinn þinn er blautur. Það er
svalt úti.
— Þakka þér fyrir, sagði slúlkan. —
en vilt þúekki?
— Þú veist... — Farðu í gráu kápuna
með loðkraganum. sagði Marie.
Marie stóð á tröppunum og sá kráku-
hóp fljúga inn yfir engið, þær slóust i
hóp með hinum fuglunum, biðu ...
Svo sannarlega haltraði stúlkan. hljóp
eins og padda. Loðkraginn var upp-
brettur, kápan flaksaðist. Marie fannst
hún minna á lítinn elg. þar sem hún
hljóp inn á milli trjánna.
Svo stóð Marie þarna og heyrði, að
þeir öskruðu — þeir voru nálægt —
sennilega við tjörnina.
— Aiiiiii-iiiii-aiiiiii-iiii, hornið gall. og
eitt augnablik stóð tíminn kyrr.
Þarna skaust stúlkan inn á stiginn.
— Aiiaiaiiiaiiiii.
Bara eitt skot. Og svo — óhugnanleg
kyrrð.
í þögninni heyrði hún rödd Geirs
langt í burtu: Marie . ..!
Hún stóð, og hjartað barðist í brjósti
hennar. hún nötraði og skalf. Svo sá hún
glitta i rautt band milli trjánna. einhver
kom hlaupandi eftir hjálp.
Samtimis heyrðist vælið frá
sirenunum niðri i byggðinni. og henni
flaug ósjálfrátt i hug, að þeir hefðu
ótrúlega fljótt frétt af slysinu.
Daginn eftir frétti hún. að voðaskotin
hefðu verið tvö — eitt við tjörnina —
hjá öðrum veiðimannahópi — og svo
það sem banaði heimilisaðstoðinni
hennar.
Maðurinn. sem gerði viðvart hið
fyrsta sinni. hafði hringt i 25033 i
staðinn fyrir 25022 og l'lutt boðin til
rangrar konu.
Endir.
Umhverfis jöróina
á30dögum
meó einkaþjón ef þú óskar
Og að sjálfsögðu býður þú með þér gesti á kostnað
Dagblaðsins.Slík eru sigurlaunin í áskrifendaleiknum núna.
Gistar verða nokkrar helstu stórborgir heims, þar sem
dvalið verður á lúxushótelum og má þar nefna Royal
Cliff Hotel í Bangkok, sem taliðer eittglæsilegasta hótel
jarðarinnar. Ferðaskrifstofan Sunna sér um ferðina.
Því fyrr sem þú gerist áskrifandi og þar með þátttakandi
í áskrifendaleiknum, því fleiri möguleika hefur þú til
að hreppa hnossið.
Njóttu þeirrar eftirvæntingar og spennu sem fylgir því
að vera með í áskrifendaleiknum okkar.
BLAÐIB
Áskrifendasími 27022
46 VIKAN 29. TBL.