Vikan - 24.04.1980, Blaðsíða 11

Fyrsti hluti
FLUGMAÐ-
URIIMN
SEM SNERI
AFTUR
Þessi frásögn byggist á sönnum atburðum.
Hún fjallar um flugslys og flugmenn er
hverfa sporlaust — en birtast aftur fram-
liðnir.
honum. — Hérna, þú hressist ef þú
drekkur þetta.
En majórnum er ekki eins rótt og
hann lætur. Hann veit allt of vel um
hinar dularfullu gáfur Hendersons. Sjái
hann til dæmis gamla hópmynd getur
hann tafarlaust bent á þá sem látist hafa
siðan myndin var tekin, jafnvel þó hann
þekki fólkið ekki neitt. Var það bara
draumur að hann hefði talað við
Hinchcliffe?
Klukkan 13.40 bárust
síðustu fréttir af
Endeavourí þessum
heimi. Hinar komu úr
öðrum heimi.
Mennirnir koma sér saman um að
minnast ekki neitt á þennan atburð. Þeir
óttast að slikt veki bara aðhlátur.
Tveimur dögum síðar, I5. mars 1928,
hengir loftskeytamaður Barrabool skeyti
á svörtu töfluna: Hinchcliffe flugstjóri
hverfur ásamt milljónaerfingja á flugi
yfir Atlantshafi.
Henderson og Oldmeadows fölna er
þeir sjá skeytið.
Hafði Hinch birst gamla stríðsfélaga
sinum, Henderson, á dauðastundu
sinni?
Það verður aldrei sannað. Og enginn
veit með vissu hvar og hvenær
Hinchcliffe og Elsie Mackay mættu
örlögum sínum. Það eina sem fundist
hefur af Endeavour er annað hjólið. Það
fannst rekið á vesturströnd trlands ári
seinna.
Eiginkona Hinchcliffe, Emilie, biður
enn eftir kraftaverki. En vonir hennar
þverra þó dag frá degi á sama hátt og
örvænting hennar vex.
Hún á tvær dætur, sú eldri er fjögurra
ára, sú yngri nokkurra mánaða. Og
spariféðeráþrotum.
Hún veit um 10.000 punda
líftrygginguna sem Elsie Mackay lofaði
manni hennar en þegar málið er
rannsakað nánar kemur í Ijós að þó Elsie
hafi beðið um trygginguna hefur faðir
hennar stoppað afgreiðsluna til að draga
úr eyðslusemi dóttur sinnar. Tryggingin
er því ekki lögleg.
Laugardagur 31. mars 1928.
Nú eru rúmar tvær vikur liðnar frá
hvarfi Endeavour. Á þessu kvöldi situr
roskin kona, Beatrice Earl að nafni, ein i
stofusinni.
Hún er ekkja og sonur hennar féll i
stríðinu. Siðan hefur hún reynt að
komast í samband við hann með því að
fara i andaglas. Hún situr einmitt við
slíka iðju þetta kvöld og bíður eftir
sambandi við son sinn.
Mínútur líða og skyndilega fer glasið
að hreyfast eftir borðinu eins og því sé
stýrt ósýnilegum höndum. Fingur frúar-
innar, sem hvíla á glasfætinum, hreyfast
með.
Glasið hreyfist hraðar og hraðar á
bókstöfunum, konan skrifar niður.
Þegar hún les skilaboðin bregður henni
heldur betur í brún: Getið þér hjálpað
drukknuðum manni?
— Hver eruð þér? spyr gamla konan
hátt.eins og sá ósýnilegi sem stjórnað
hafði hendi hennar sé viðstaddur.
Svarið kemur líka strax: Hinchcliffe.
Ég drukknaði ásamt Elsie Mackay.
Frú Earl hefur lesið i blöðunum um
hvarf flugvélarinnar.
— Hvernig bar slysið að höndum?
spyr hún.
Svar: . . . Þoka . . . stormur . . .
vindhviður . . . skullum niður úr mikilli
hæð.
— Hvar?
— Við strendur Hléborðaeyja . . .
Segið konu minni að ég verði að tala við
hana. Ég er fullur örvæntingar.
Þar með slitnar sambandið. Glasið
hreyfist ekki meir.
Frú Earl er hikandi. Hún þekkir ekkju
Hinchcliffes ekki neitt. Hún hefur ekki
hugmynd um hvar hún býr. Og er ekki
óviðeigandi að setja sig í samband við
syrgjandi ekkju vegna svo dularfullra
skilaboða? Og hvernig getur frú Earl
sannað að hér sé ekki um skynvillu að
ræða?
Hún ákveður aðgleyma þessu.
Ellefu dögum seinna, eða 11. apríl,
getur hún samt ekki stillt sig um að fara
aftur í andaglas.
Og skilaboðin láta ekki á sér standa:
Hinchcliffe. Segið konu minni að ég
verði að tala við hana.
— Hvar finn ég konu yðar? spyr frú
Earl.
— Purley. Og ef ekki þar snúið yður
þá til Drummonds, High Street,
Croydon. Athugið hvort þetta passar
ekki hjá mér.Gamla konan hugsar ráð
sitt. Croydon er stærsti flugvöllurinn í
London og Purley í nágrenni við hann.
Þetta virðist nokkuð rökrétt. Hún flettir
upp í símaskránni og finnur þar
lögfræðiskrifstofu undir nafninu
Drummonds á High Street nr. 4.
Rithöfundurinn Con-
an Doyle fékk mikinn
áhuga á að lyfta
hulunni af þessum
leyndardómi.
Og nú hikar Beatrice Earl ekki
lengur. Hún skrifar Emilie Hinchcliffe
bréf, sendir það til lögfræðiskrifstofunn-
ar með ósk um að hún komi því til réttra
aðila.
Hún skrifar:
Ég geri ráð fyrir að þér séuð eiginkona
Hinchcliffes flugstjóra. Ég fékk skilaboð
frá honum fyrir skömmu. Hann segir að
flugvélin hafi hrapað nálægt Hléborða-
eyjum. Hann vill komast í samband við
yður.
Frú Earl sendir gömlum vini sinum
afrit af þessu bréfi: Lækninum og rithöf-
undinum Arthur Conan Doyle, föður
hinnar fráegu 'skáldsögupersónu
Sherlocks Holmes.
Conan Doyle er orðinn 67 ára
gamall og er á kafi í sálarrannsóknum.
Hann er alveg viss um að hægt sé að ná
sambandi við framliðna með aðstoð
Dularfullur farþegi á
Barrabool? Það er
afturganga Ray-
monds Hinchcliffes.
miðils, ósýnilegrar skriftar eða anda-
glass.
Hann fær strax áhuga á málinu. En
það blundar líka leynilögreglumaður í
Conan Doyle, hann vill kanna hvað
geti verið hæft í staðsetningunni
Hléborðaeyjar. Þær eru i Karabíska
hafinu. Endeavour hafði alls ekki
nægjanlegt eldsneyti til að komast svo
langt. Var þetta þá eftir allt saman
eitthvert svindl?
En Conan Doyle hugsar málið nánar
og dettur í hug að frú Earl hafi misskilið
Hinchcliffe. Átti hann kannski bara við
einhverjar eyjar sem hann hafði séð
hlémegin við sig? Hann athugar landa-
kortið og sér að samkvæmt því sem best
er vitað um stefnu flugvélarinnar getur
Hinchcliffe hafa séð Asoreyjar á
hléborða er slysið skeði. Og þangað hefði
hann átt að geta náð hvað eldsneyti
snertir.
Doyle ákveður að rannsaka málið
nánar. Og sér til aðstoðar velur hann
einn þekktasta og áreiðanlegasta miðil
Englands.
Miðillinn heitir Eileen Garret,
aðlaðandi kona um þrítugt. Hún rekur
testofu í hjarta Lundúna. Meðal fastra
viðskiptavina hennar eru allir helstu
listamenn iá þessum tíma: George
Bernard Shaw, James Joyce, D. H.
Lawrence, Aldoux Huxley og H. G.
Wells. Einnig er sálfræðingurinn Carl
Jung tiður gestur á testofunni hennar.
Conan Doyle biður Eileen Garret um
miðilsfund þann 18. apríl og biður
Beatrice Earl að vera viðstadda. Þau
ætla að reyna að komast í samband við
Hinchcliffe flugstjóra.
Og á þessum degi, 18. apríl 1928,
gerast undarlegir og ótrúlegir hlutir sem
enginn fær skýringu á fyrr en hálfri öld
seinna. Framh. i ncesta blaði.
17. tbl. Vikan 11