Vikan - 24.04.1980, Síða 14

Ferðalög
SÓLARLANDA-
FERÐ
ar
A
SEGLSKÚTU
Það var eins og við hefðum þekkt þetta
fólk ævilangt. Daginn eftir, sunnudag,
var bærinn hins vegar alveg dauður.
— Tveimur dögum siðar lögðum við
af stað til Troon í gegnum Crinan
Canal sem er 200 ára gamall skipa-
skurður og geysifallegur. 1 Troon átti
loks að setja upp stórsiglu og einnig var
þar von á fimmta áhafnarmeðlimnum,
Ásthildi, eiginkonu Elíasar. Eftir tveggja
sólarhringa dvöl í Troon sigldum við svo
til hinna gömlu víkingabyggða á Isle of
Man. Við gistum í Port Erin en héldum
snemma næsta morgun af stað til Port
St. Mary sem er miðstöð sportsiglinga á
eynni. Þar var okkur tekið tveimur
höndum og boðið að gerast meðlimir í
siglingaklúbbi höfuðstaðarins, Douglas.
Um þessar mundir var heilmikið um að
vera þar því hin árlega smábátakeppni
stóð yfir, en hún er haldin til skiptis af
hinum ýmsu þjóðarbrotum Skotlands.
— Við ætluðum okkur að fara áfram
til Belfast en enduðum vegna veðurs í
Holyhead í Wales. Þaðan eru aðeins 50
mílur til Dublin, þvert yfir lrska hafið,
og þangað komum við að morgni hins,
21. júli. Við vorum í 12 daga á Irlandi og
enduðum á St. Ives en þar ætluðu 3 af
áhöfninni að afmunstra sig. Þar sem
höfnin í St. Ives þornar upp á fjörunni
urðum við að liggja fyrir akkeri úti fyrir.
Eftir tæpan sólarhring var gúmmí-
bátnum okkar stolið og við urðum að
leita til lögreglunnar eftir aðstoð. Og
hjálpsemi þeirra var alveg einstök. Eftir
að hafa boðið upp á te kom einn
lögreglumannanna með gúmmibát sem
hann hafði undir höndum og bauð
okkur afnot af honum fram á næsta dag.
Heimt úr helju
— Nú vorum við bara tvö eftir á skút-
unni, Gunnar og ég. Elías og konan
hans höfðu farið af í Dublin, tveir irskir
vinir okkar, sem höfðu siglt með okkur
til St. Ives, fóru þar af ásamt Bárði. Við
Menn rýndu fránum
augum út í sortann og
brá þar fyrir alls kyns
hillingum, allt frá fjall-
garði og niður í sjón-
pípu á rússneskum kaf-
báti.
Andraix, Mallorca, en þar biður Bonný.
Drykkjumenningin var
svo lík þeirri íslensku
að við efuðumst um að
við værum komin til
Skotlands.
Gunnar biðum þarna í tvo daga eftir
hentugri veðurspá. En þegar hún kom
ekki gáfumst við upp og lögðum af stað
áleiðis til Frakklands. Þann 8. ágúst
hélst veðrið sæmilegt framan af en um
sexleytið sagði skipperinn að ferðin
legðist illa í sig og best væri að snúa við
þó að ég sæi eiginlega ekkert að veðri.
En hann fékk að ráða og við snerum við
til Falmouth í Cornwall. Eftir aðeins
klukkutíma siglingu byrjaði hann að
bæta í vindinn þar til kominn var suð-
vestan stormur með æðisgenginni
rigningu. 1 ljósaskiptunum grilltum við í
Lizzardvita og var ölduhæðin þá þvílík
að við sáum hann aðeins annað slagið.
Þegar við höfðum vitann þvert á okkur
var veðurhamurinn, rigningin og
myrkrið svo ofboðslegt að mjög erfitt
reyndist að koma auga á baujurnar sem
siglt er eftir inn í flóann. Við misstum
alveg af fyrstu baujunni. Það var heldur
ógnvekjandi þar sem við vissum að við
vorum skammt undan landi og var eina
ráðið að fylgjast vel með dýptar-
mælinum. Okkur létti ósegjanlega þegar
við sáum næstu bauju en þótti þó verra
Kokkurinn og Öli skans um borð i Johanne Briihn.
14 Vikan 17. tbl,