Vikan - 29.01.1981, Blaðsíða 7

I
Vikan kynnir stórborgir

Margur hefur það 6 titfinningunni að akýjakljúfamir s*u að ataypast ofan yflr þé — ains og myndavilin sýnir-þegar örfitið er leikið með linsur.
umhverfis eyjuna en við getum ekki
mælt með henni af eigin reynslu — óvíst
að hún standi til boða í desemberbyrjun.
Landakort og kreditkort
Bílaleigubílar eru ekki dýrir þarna
miðað við það sem gerist á Islandi og
þykja góður ferðamáti, raunar því nær
sjálfsagður ef til dæmis fjórir ferðast
saman. Bensín er lika hlægilega ódýrt á
íslenskan mælikvarða og veitir ekki af
þvi margir bílaleigubilanna eru helvítis
, bensínhákar, og bensín borgar leigutaki
sjálfur. Hins vegar er ekkert aukagjald
fyrir talsverðan mílnafjölda — einar 300
milur á dag. minnir mig — ef bíllinn er
I tekinn til heillar viku í einu. Leitið fyrir
ykkur um verð og kjör. ef þið ætiið að
taka bílaleigubíl, það getur borgað sig
betur en taka það fyrsta sem býðst. Það
er okkur mikill ókostur i þessu sambandi
sem og mörgum öðrum, að okkur er ekki
trúað fyrir kreditkorti. og kemur fram i
þvi að við verðum að leggja fram í reiðu
fé talsvert háa tryggingu fyrir þvi að við
skilum þilnum yfirleitt aftur. í stað þess
að leggja kortnúmerið fram sem
tryggingu, ef við á annað borð fáum
nokkurn bíl. Því leigusalarnir spyrja:
Hvernig eigum við að geta trúað þér
fyrir bíl úr þvi enginn banki eða
fjármálafyrirtæki trúir þér fyrir kredit-
korti?
Hafir þú nú samt náð þér I bílaleigubil
og ætlir út að keyra er tvennt nauðsyn-
legt: Fá sér gott kort og vera viss á
áttunum. Jafnvel væri gott að hafa
kompás I bílnum. því þótt götu-
merkingar séu þýsna skýrai ig glöggar
gefa þær oft upp stefnuna í áttun , og þá
er eins gott að vita hvort maður ætlar
austur eða vestur. Það skiptir eiginlega
sköpum. Ef maður villist getur maður
þurft að aka lengi til að komast á rétta
leið aftur, og ekki þykir tiltökumál að
vera svo sem klukkutima að villast — á
allt að 50 milna hraða, sem er álika og
80 km hraði. Það borgar sig því að rann-
saka kortið vel fyrirfram og skipuleggja
hvert halda skal og hvernig á að komast
þangað.
Postulahestarnir í fullu gildi
En þótt gott sé að kunna skil á þvi
hvernig .komast má milli staða i New
York almennt og Manhattan sérstaklega
fer ekki milli mála að inni á eynni góðu
verður langdrýgsta kynningin af því að
ferðast á tveimur jafnfljótum. Það er
auðveldara en margur hyggur og vega-
lengdirnar ekki jafnhrikalegar og sýnist í
fljótu bragði. Það er líka víðast auðvell
að hvíla lúin bein ef með þarf, með því
til dæmis að skjótast inn á vertshús og fá
sér kaffisopa, bjór I glas, brauðsneið eða
pizzu eða hamborgara eða eitthvað enn
annað. Hvarvetna er líka gert ráð fyrir
því að fólk þurfi að gera þarfir sínar svo
enginn þarf að vera I spreng til lengdar.
og við sáum hvergi óþrifaleg klósett eins
og vill þó brenna við i sumum öðrum
menningarlöndum.
New York búar sjálfir virðast ólatir
að skeiða bæjarleið á fæti.
Fólksmökkurinn á götunum getur orðið
öldungis ótrúlegur, ekki hvað síst á
Fimmta eivenjú og Broadway niður á
móts við Empire State Building og 34.
stræti. Fólkið virðir gönguljósin á gatna-
mótum ef því sýnist það skynsamlegt en
vindur sig inn á milli þílanna ef því þykir
ekki mikil ógn standa af þeim, en af
fenginni reynslu má lýsa því yfir að það
er ekkert gaman að vera staddur milli
tveggja svo sem 30-40 metra langra
vöruflutningatrukka sem aka sinn
hvorum megin við linuna sem maður
stendur á og taka sér allan rétt í krafti
þess hvað þeir eru stórir og þess að ein-
hvern tíma áðan lögðu þeir af stað yfir
gatnamótin á grænu Ijósi sem orðið cr
rautt áður en þeir komast yfir. Á næstu
gatnamótum er öruggt að þú bíður eftir
gönguljósinu sem segir WALK. en tekur
ekki séns á að það sé alveg að koma.
Að horfa upp
Þarna er svo sannarlega margt að
skoða. Hvort sem mönnum geðjast að
skýjakljúfum eða ekki verður því ekki á
móti mælt að þessar þyggingar eru
mikilúðlegar og bera tækni og verk
menningu vitni. Það er raunar sagt að
skúrkar þekki undir eins úr hverjir eru
grænir bak viðeyrun á Manhattan á þvi
að þeir snúi nefinu beint upp og skoði
skýjakljúfa eða hvimi eftir skiltum og
merkjum, meðan New York búar lili
aldrei upp heldur horfi beint niður fyrir
sig til að stiga ekki ofan í hundaskít. Satt
að segja er þetta orðum aukið með
hundaskítinn, Itans urðuni viðaldrei vör
á skónum okkar né annars staðar, þótt
ekki sé rétt að sverja algerlega fyrir háls-
ríg. enda hefur íslendingum aldrei þc'itt
til skammar að vera háleitur. Aftur á
móti sáum við viða skilti þess efnis að
hundaeigendur sem ekki hirtu upp eftir
hundinn sinn yrðu þegar I stað sektaðir
5. tbl. Vikan 7