Vikan - 25.02.1982, Síða 12

Höfundur: Margit Sandemo — Teikning: Ragnhildur Stefánsdóttir
7 m

•u -
‘f/ ■
Frænka man að visu okki koma .læja. komið mcð mór. víð Hcr'hiifimi \ið |xi Mcininn. saaði
hvar þclla VlirsóknarvCröa fatahcnpicr hljólum aðfinna þcnnanstcin. vórðurimi I {Mrcssii þsi aðþiðrcvkið
niður komið cn lu'm lu:li að hún hcfði Á leið þcirra gcgnum marga sali. litla ckki hór inni nc sncrtiö á nokkrum hlm
ckki brenm það! og sióra. varð Mariin sifdlt að toga i l>ctia crn iKrmætir. gamlir m.unjr,
—Fint. sagði Tonc! -• Higum við ckki Jörgcn. sem átti bágt meðaðganga fram Obæianlcgir
aökoma inti. þaðer kalt'. hjá athyglisvcrðum fornminjum. Hkki Hvað liiijt hann ciginlega um jiau?
Vörðurinn ncri höktma. - Svona virtist áhugi horgarbúa á fornminjum i Þcgar hann var Ijtrinn. aihttgtiðu |iau
stcinn. já. hann cr víst cinhvcrs staðar frásögur •færandi', Jiyi aðciris cinu- sitini stcinihn'bc.tur.. Hann vár utn þáð bil .1/4
hér'. I>að cr nú ckki niikið spurt .um 'rákust þau á gcst á göttgii sinni gcgnunt m á hæðog frcmur |nmnur.
hann.Doktor Parkinson var þó hér fyrir safnið. lloks nam vörðurinn staðar i . - Hg sccngar rúnir. sagðil onc.
um það bil ári en hann tautaði eitthvaö stórum sal. —En ég sc þær! sagði Knut. - Þæreru
um aö þessar rúnir værti óskiljanlegar Þarna virtust cinkuín vcra gcwmlir nákvæntlcga sanis konar og' á stönginni
Hann sagðist hafa rcynl bæði aftur á framandi munir sem fundist höfðu i göðu! Nákvæmlcga!
bak og áfram og atinað hvert tákn og norskri jörðti. Þarna stóð til dæmis Þau hnöppuðust utan um slcininn.
þriðja hvcrt tákn. cn ekkcrt gckk. Þctta vagti. meistaralega gcrðttr. cn þvi tniðttr sem stóð á sökkli. Og þama meöfram
gætu sko verið dulmálsrúnir. sagði ckki aíhcill. ög talsvcrl safn svcrðti. vcrk kantinum frá vinstri til hægri greindu
vörðurinn drýgindaléga og vonaðist til. ftcra og l'lciri muna var i glerskápum þau fremur veika drætti scm höfðu þó
að þcini þætli nokkuð til kunnáttu hans meöl'ram vcggjunum. að líkindunt aldrci vcrið svo miklti
12 Vikan S. tbl.