Vikan - 11.03.1982, Page 51

Draumar
Viöhald
eigin-
mannsins
Kæri draumráðandi.
Mig langar til að biðja þig að
ráða þennan skrytna og
ruglingslega draum. Ég er gift
og búin að vera það í 15 ár.
Jœja, þá kemur ruglið. Mér
fannst ég vera viðhald
mannsins míns. Ég
og konan hans vorum
vinkonur og hún vissi um þetta
allt og var ánægð yfirþví. Við
vorum öll í útilegu, þar var
fullt af fólki (sem ég man ekki
hvort ég þekki). Fólkið var
með mörg börn. Grjótskriða
kom og allir hlupu um allt og
reyndu að bjarga sér undan
henni. Ég var alveg á fullu við
að bjarga börnunum og allt I
einu fór að gjósa eldur upp úr
smá fjaUi sem var þarna. Við
hlupum öll undan. Það
köstuðust glóandi steinar um
allt. Svo vorum við allt I einu
komin til Reykjavíkur og ég var
orðin ófrísk. Eg var alveg ofsa
glöð yjir þessu og hoppaði af
kæti. Hún gat ekki átt barn
svo ég spurði hvort hún vœri
ekki líka glöð, hún gæti passað
það stundum, svo mundi ég
líka leyfa henni að hafa það
smátíma. (Ég man ekki hverju
hún svaraði.) Svo spurði ég
hann en hann svaraði því að
honum væri alveg sama. (Við
eigum fjögur börn.) Síðan
fannst mér við vera komin inn
í stóra verslun. Ég vildi fá að
kaupa eitthvað sérstakt en
hann vildi það ekki og við
fórum að rífast um það. Hún
var með okkur þarna og þau
gengu saman, ég labbaði á eftir
þeim. Þá hitti ég systur mína
sem heitir F. Við sáum tága-
körfu, fóðraða með rauðu og
bleiku. Viðhaldið og systir mín
vildu bæði kaupa sömu
körfuna. Það var bara ein
karfa eftir í þessari stærð, það
var ávaxtasett eða eitthvað
svoleiðis I henni. Hún átti að
kosta 55 krónur. Við vorum að
furða okkur á þessu lága verði
og það endaði með því að
hann fékk körfuna. Síðan
gengum við lengra og
komum að borði sem
alls konar drasl var á. Þar voru
tveir menn. Konan hans vildi
endilega fara þangað og við
gerðum það. Þá fór hún að
rífast við annan þessara manna
og sagði að hann vœri ókurteis
og ruddamenni og svo væri
hann líka leigubílstjóri en hinn
væri svo kurteis að þau skyldu
versla við hann. Þar hitti ég
aðra systur mína L. Hún var
að skoða leðurkápur á dætur
sínar (H. og S.). Ég sagði við
systur mína að þarna væri
kápa eins og ég keypti á S.
dóttur mína. Hún vildi kaupa
þannig kápur en fékk ekki tvœr
eins og hœtti við. Konan og
maðurinn hennar (minn) stóðu
enn þarna hjá stóra borðinu.
Hún var að rugla um þessa
menn. Þeirgláptu bara á hana
því þeir þekktu hana ekki neitt.
Þá var ég allt I einu komin á
spítala. Ég man ekki eftir
neinni fæðingu nema ég var að
vakna eftir svæfingu, ég var
með næringu í œð. Þá kom
skrýtin gömul kona og sleit
nálina úr hendinni á mér.
Stúlka I næsta rúmi sagði mér
að hún gerði þetta alltaf þegar
hún gæti. Þarna var líka gömul
kona I rúmi, hún tók nálina
líka úr henni. Það var kallað á
hjúkrunarkonu og hún fór með
þessa skrýtnu konu út. Ég vildi
enga heimsókn fá til að reka
alla burt. Svo kom læknirinn
og sagði að ég væri búin að
eiga barnið. Ég var hissa á því
en spurði ekki að neinu og veit
ekki hvort það var drengur eða
stúlka. Það var bara talað , um
barnið. Síðan varð klukkan 11.
Þá kom þessi skrýtna kona
aftur. Þá var allt I einu kominn
karlmaður í eitt rúmið. Konan
fór beint til hans. Þá sá ég að
hann var með plast I
munninum og nál I því, eins og
maður er með þegar maður er
með í æð. Hún tók nálina úr.
Maðurinn fór fram úr og að
vaskinum og saug vatn I
gegnum plastið. Þá sagði
stúlkan, sem lá þarna líka, að
hún kœmi alltaf klukkan 11 og
gerði þetta við manninn. Ég
sagði henni að nú ætlaði ég
bara að fara. Þarna væru sko
allir snarvitlausir. Hún sagði
mér að bíða, það yrði voða
gaman, hjúkkurnar myndu
dekra við okkur. Ég man ekki
eftir að hafa verið þarna
lengur. Svo fór ég í eftirskoðun,
það var á laugardegi. Ég var að
hugsa um á leiðinni að þetta
væri skrýtinn dagur til þess.
Þegar ég kom á læknastofuna
voru þar margir menn og þeir
ráku mig út. Ég var orðin
hrædd við þá. Þá kom
læknirinn fram (mér fannst það
vera X.). Mérfannst það
skrýtið þvíþetta var ekki á
læknastofunni hans og hann
var ekki I slopp eins og hann
var vanur. Hann kallaði á mig
og spurði mig, þegar ég kom
inn, hvort ég hefði séð unga
stúlku frammi eða úti. Ég sagði
nei við því og hugsaði, það er
ábyggilega viðhaldið hans.
Lengri varð þessi draumur
nú ekki. Ég ætla nú að hætta
þessu skrifæði en ég hef einu
sinni skrifað áður. Það eru
mörg ár síðan og það hefur allt
komið fram. Síðan vil ég þakka
ykkur fyrir allt og allt. Þið
ættuð að sjá allar Vikurnar
mínar. Ég á marga stóra pappa-
kassa. Er ekki hægt að fá
möppur eða láta binda hana
inn eða eitthvað, því ég er að
safna Vikunni.
S.E.
Draumráðandi þakkar góð orð
til Vikunnar og hefur komið
tillögunni um möppur á
framfæri. Það væri athugandi
fyrir þig að láta bókbindara
binda Vikurnar inn því þannig
færðu skemmtilegri eign til
frambúðar.
Þessi draumur getur verið
tákndraumur en líka er mögu-
legt að þarna sé um að ræða
hugsanir þínar í vökunni, sem
endurspeglast í draumi. Þannig
geta hugsanirnar tekið á sig
ótrúlegustu myndir. En ef við
gerum ráð fyrir að um tákn-
draum sé að ræða er ráðningin
samt sem áður síður en svo
einföld. Miklar breytingar verða
á högum þinum á næstunni og í
því sambandi er mikilvægt að þú
hafir fulla stjórn á skapinu.
Erfiðleikar og leiðindi verða
óhjákvæmilegir fylgifiskar
þessara breytinga og um tíma
áttu í miklu hugarstríði. Með því
að hafa fullt vald á skaps-
mununum og reyna að líta
á málin frá fleiri en einni hlið
muntu komast frá þessu og
þegar tímar líða sérðu að þessir
erfiðleikar hafa orðið þér til
ávinnings og þú stendur mun
sterkari eftir.
Skop
ÍO. tbl. Vlkan 51