Vikan - 26.05.1983, Blaðsíða 30

Þrjú hliðarspor í Ijósmyndun
Ljósmyndun er afar fjöl-
breytilegur tjáningarmiðill
og margir listamenn nota
Ijósmyndir sem grunn aö
verkum sfnum. Landslags-
málarar nota litskyggnur
sér til hjálpar, graffklista-
menn grafískar Ijósmyndir
og svo framvegis. Svo eru
til margir listljósmyndarar
sem ganga beint til verks
og hefja Ijósmyndina upp á
bekk með öðrum listaverk-
um. Þegar viö sjáum
myndir á borö við þær sem
Kaldal tók á stofu sinni er
Ijóst að mikil þekking ligg-
ur að baki beitingu Ijósa og
í framköllunaraöferðum.
Viö ætlum aö sýna hér
þrjú dæmi um hliðarspor í
Ijósmyndun en gamanið við
að stækka sjálfur sínar
myndir er einmitt margvís-
legir möguleikar utan við
hefðbundnar stækkanir,
sem í sjálfu sér eru nógu
erfiðar ef góður árangur á
að nást.
Ljdsmynd veröur aö teikningu. Þessi aöferð
krefst töluverðrar vinnu. Þú tekur Ijósmynd
sem er stækkuö á bromide-pappír frekar en
plastpappír og teiknar og skyggir beint á Ijós-
myndina meö svörtu bleki — Indian bleki
(ekki bi'rópenna). Þegar þú hefur teiknaö nóg
leyfir þú blekinu aö þorna vel. í Ijósmynda-
búðum er til myndeyðir (bleach) sem þú
nuddar á myndflötinn eftir að hafa vætt
pappírinn íhreinu vatni í mínútu eöa svo. Gott
er að hafa nóg af dagblööum undir pappírn-
um. Þegar Ijósmyndatónarnir eru horfnir og
eftir stendur teikningin (myndeyöirinn á ekki
aö vinna á blekinu) seturðu pappírinn í fixer
og hefur hann þar til allt hefur hreinsast.
Skolaðu siðan pappírinn i hálfa klukkustund
og þá áttu að hafa teikningu í staðinn fyrir
Ijósmynd.
30 ViKan 21. tbl.