Vikan - 23.08.1984, Blaðsíða 50

Ný viðhorf Germaine Greer
Arið 1971 kom út bókin Kvengeldingurinn (The Female
Eunuch), eftir Germaine Greer, ástralska konu sem fram ad
því hafði helgað sig bókmenntarannsóknum og var með dokt-
orsgráðu frá Cambridge, Englandi, um fyrstu gamanleiki
Shakespeares.
1 þessari bók kom hún víða við en það sem einkum vakti
athygli og jafnframt fjaðrafok, aðdáun og hneykslan var
afstaðan til frjálsra ásta sem fram kom í bókinni. Sú af-
staða var í stuttu máli að hún var hlynnt þeim og taldi þœr
hornstein kvenfrelsis og lifði samkvœmt því. Hún var út-
hrópuð (og dáð) sem hljómsveitapœja og dálkahöfundur
tímarita eins og OZ og Suck. Annað efni bókarinnar féll í
skuggann.
Nú, 13 árum seinna, hefur hún aftur skrifað bók sem þeg-
ar hefur vakið talsvert umtal, jafnvel deilur. Sumir segja
bókina kúvendingu á fyrri afstöðu og sjálfer hún ekki fjarri
þeirri skoðun. Þessi bók heitir Kynferði og örlög (Sex and
Destiny). Þar rœðst hún gegn fyrri skoðunum um ,,frjáls-
ar” ástir og kemur fram með athyglisverðar kenningar um
að þjóðfélög Vesturlanda séu barnafjandsamleg og á hnign-
unarstigi og mœttu eitthvað afþjóðum þriðja heimsins lœra,
að minnsta kosti láta fólksfjölgun þar um slóðir ganga sinn
gang.
„Eg er ekki hrifin af því þegar fólk segir
mér að ég hafi breytt lífi þess. Enginn getur
það, nema þar sjálft, ekki ég. Og ég hef engan
áhuga á því að vera talin svo mikilvæg. Mér
finnst leiöinlegt allt tal um að ég sé æðsta-
prestynja,” segir hún nú.
„Ég myndi skrifa miklu betri bók ef ég skrif-
aði Kvengeldinginn núna,” segir hún. „Ég
gekk alltof langt í henni, hún var skrifuð í stíl
sem ég kalla ástralskan Shakespeare-biblíu-
stíl. Sterkar tilfinningar koma mér yfirleitt út
í skriftir.”
Eftir að bókin kom út var Germaine Greer
mjög í sviðsljósinu, hún skrifaði fyrir blöð
eins og „Screw” og birtist fáklædd á útsíðu
„Oz” og varð almenningseign á svipstundu.
Henni tókst að koma sér upp athvarfi á ítalíu
miðri, í Cortona, þó hún hafi látið sig dreyma
um kastala í Calibríu. Húsið var án vegasam-
. bands, rafmagns og hita.
Síðar tók hún við háskólakennslu í Tulsa í
Oklahoma, Bandaríkjunum. Þar átti hún að
kenna kvennabókmenntir en fannst sér full-
þröngur stakkur skorinn í kerfinu.
Árið 1979 kom út eftir hana bók um baráttu
myndlistarkvenna til að öðlast viðurkenn-
ingu, sú hét: Obstacle Race („Kynþáttur”
hindrananna).
Nýja bókin átti sér talsverðan aðdraganda.
Undirtitill bókarinnar er Pólitík frjósem-
innar (Politics of Fertility). Hún fékk hug-
myndina að því að skrifa bók um grófa stefnu
vestrænna stjórnvalda í fólksfjölgunarmál-
um fyrst þegar hún frétti af ráðstefnu Sam-
einuðu þjóðanna um þessi mál sem halda átti
í Búkarest árið 1974 og komst að því að til
Texti: Anna.
hennar var engum fulltrúa boðið frá kvenna-
samtökum. „Hugsið ykkur!” segir hún.
„Þarna er haldin ráðstefna um konur og allt
sem á að gera við konur, stál sem stungið er
inn í þær og pillur sem þær veikjast af og þeim
er ekki boðið! Ég fékk blaðamannapassa hjá
„The Observer” og flýtti mér til Búkarest til
að halda uppi árásum og gagnrýni.”
Þar lenti hún í martröð skrifstofuveldisins
hjá Sameinuðu þjóðunum og nefndum þeirra.
Henni blöskraði hve grímulaust var rætt um
Germaine Greer
SO Vlkan 34. tbl.