Vikan - 23.08.1984, Blaðsíða 58

15 Barna—Vikan
Ævintýrið um Agga álf og Lísu
Seinni hluti.
íkornarnir biöu ekki boðanna
heldur tóku þrjú löng stökk og þutu
af staö. Eftir stutta stund fundu þeir
Agga og sögðu honum hvaö haföi
komið fyrir.
„Ég skal koma strax,” sagöi Aggi
og þaö gerði hann.
Til allrar hamingju geta álfar og
lítil börn skilið hvert annað og ekki
leið á löngu þar til Aggi fékk Lísu til
að skellihlæja er hún horfði á
skringilegu skrípalætin sem öll
dýrin léku í kringum hana.
Svo þaut Aggi af stað til að lokka
mömmu Lísu í áttina til hennar svo
hún gæti heyrt hláturinn í henni.
„Ó, Lísa, ertu hérna!” hrópaði
mamma hennar og öll dýrin hurfu
burtu. Lísa saknaði þeirra heldur
ekki því nú lá hún í faðmi mömmu
sinnar og var svo þreytt og syfjuð að
hún sofnaði undir eins.
Nú þurfti Aggi ekki að hjálpa
henni meira en það voru aðrir sem
þurftu á hjálp hans að halda.
Sumarið leið og haustið kom í allri'
sinni litadýrð. Það var einmitt kom-
inn tími til að álfarnir færu burtu.
Þeir fengu lánaða þræði úr kóngu-
lóarvefunum og á þeim svifu þeir
heim til álfalandsins með hægum
vindblænum.
Aggi fór líka heim til álfalandsins
en hann hafði gefið álfunum næstum
allar eigur sínar svo að hann var
mjög fátækur.
Hinir, sem höfðu leikið sér og eytt
tímanum til einskis, höfðu að lokum
tekið til óspilltra málanna og unnið
svo mikið að þeir áttu nóg til að lifa
af í álfalandi.
Þegar þeir sáu Agga í gömlu,
slitnu fötunum sínum flýttu þeir sér
að láta eins og þeir þekktu hann
ekki. Álfadrottningin var fegurst og
hyggnust af öllum álfunum og hún
hafði tekið eftir því hvað Aggi var fá-
tækur og sorgmæddur á svipinn.
„Þetta er merkilegt,” hugsaði
hún. „Skyldi hann í raun og veru
vera svo latur að hann hafi ekkert

58 Vikan 34. tbl.